Vejatz lo contengut

Sant Aond

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Cal melhorar l'escritura d'aquel article.
L’ortografia, la gramatica, lo vocabulari, la sintaxi o autres aspèctes lingüistics incorrèctes son de verificar. O podètz corregir o crear la discussion.
Vilatge d'Occitània
Sant Aond
Saint-Haon
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La plaça del borg de Sant Aond.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 50′ 49″ N, 3° 45′ 33″ E
Superfícia 37,57 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
1 240 m
1 000 m
689 m
Geografia politica
País Velai Armas de Velai Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe Ròse Aups
Departament
43
Naut Léger Armas deu Departament de Naut Léger
Arrondiment
432
Lo Puèi de Velai
Canton
4318
Lo Velai Volcanic (Pradèlas davant 2015)
Intercom
244301123
CC delhs País de Caires e de Pradèlas
Cònsol Jean-Pierre Gauthier
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
291 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

302 ab.
Densitat 8,62 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 43340
Còde INSEE 43192

Sant Aond[1] — benlèu Sent Aond[2]—(Saint-Haon en francés) z-es una comuna velaiosa, situada dins lo departament del Naut Léger e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Comunas vesinas

[modificar | Modificar lo còdi]
Distanças e posicion relativa
Distanças e posicion relativa
Sant Aond Sant Aond
Comuna amb 174 abitants (2000)Rauret
(4,2 km)
Comuna amb 876 abitants (2000)Landòs
(5,8 km)
Comuna amb 55 abitants (2000)Sent Venerand
(6,5 km)
Comuna amb 57 abitants (2000)Oides
(6,7 km)


Perimètre delh territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas son In patria Vellavensi, in aice qui dicitur Chalmes Ellarias en 825, In Calmesclarias, cum ipsa ecclesia in honore S. Abundi en 927, Castrum S. habundi en 1164, S. Aont en 1208, Ecclesiæ S. Habundi et S. Katerinæ prope castrum S. Habundi en 1348, S. Ahond en 1506, S. Habondus en 1526, S. Ahon en 1530, S. Tavung en 1585, Laparro en 1793 [3].
Sent Aond representa Abondus, nom de mai d'un sant dont se coneis pas grand causa [4],[5].
Lo nom a chamjat, remplaçat per un agionime, lo prumèir èra format d'un compausat delh resultat de *calmis.

Las fòrmas ancianas son Jagonzacus en 1289, Jagunzac en 1390 [6].
Segon Joan Arçac, lo nom vendriá delh nom latin d'òme Jucundius, ambelh sufixe -acum [7]. L'explicacion supausa implicitament lo passatge de *Jugonjac a *Jugonzac per dissimilacion (puei Jagonzac).
Toponime près de Jagonaç, situat a quauques km alh sud-èst. Ligam lingüistic o d'influéncia ?

Escublac, Escublaset

[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas d'Escublac son : Escuplac en 1256, Villa de Escupliac en 1270, Mansus de Scublaco prœcentoris Anicii en 1384, Estublac en 1408, Escublacum en 1464, Scublac en 1584 [8].
Lo nom es aparentat a La Baula-Escoublac, Écublei, Écublé, Écueillé, Écuvilly, etc, comunas francesas. Ambelh sufixe -acum, Dauzat los explica per lo nom gallic d'òme Scopilus e Scopilius [9]. Xavier Delamarre utiliza puslèu d'autres noms de mèstres, Scubilios, Scublos, atestats, en relacion benlèu amb de noms d'aucèls (vielh breton scubl, « milan ») [10]. Las explicacions convenon tanben per Escublac. Lo diminutiu es Escublaset (Escublaset en 1541, Escublazet en 1584 [8]), alh sud de Sent Aond. Sembla un diminutiu ancian (se l'analogia a pas jogat), que seriá en latin *Scub(i)liacittu-. Un diminutiu recent seriá estat *Escublaguet o *Escubladet.

En 1789, Sent Aond dependiá de la província de Velai e de la subdelegacion e senescalciá delh Puèi de Velai. Sa gleisa parochala, diocèsi delh Puèi de Velai e archipreirat de Solanhac, èra delh vocable de Sant Aond; lo chapítol catedral del Puèi presentava a la cura [3].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 (2026) Jean-Pierre Gauthier    
junh de 1995 2020 Jean-Paul Archer    
març de 1989 1995 André Dumunier    
  1989 Aimé Coulon    
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 324, totala: 330

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
933 608 603 800 1 113 1 130 1 177 1 228 1 314

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 257 1 224 1 426 1 371 1 418 1 426 1 542 1 559 1 566

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 597 1 717 1 613 1 446 1 399 1 338 1 290 1 132 942

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
853
751
576
488
428
370
385
375
364
371
2009 2010
353
361
347
356
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 291 abitants e la densitat èra de 7,75 ab/km².

Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Segon l'ortografia de las comunas vesinas.
  2. 3,0 et 3,1 Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 253 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f302.image
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 604
  4. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 391
  5. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 146 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f195.image
  6. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 149
  7. 8,0 et 8,1 Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 111 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f160.image
  8. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 260, a Ecublé, Ecquevilly
  9. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 232, 306, 346-347

Error de citacion : La balisa <ref> definida dins <references> a pas de nom d’atribut.