Vejatz lo contengut

Vilafranca de Perigòrd

Aqueste article es redigit en lengadocian.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Vilafranca de Perigòrd
Villefranche-du-Périgord
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo mercat cobèrt
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 37′ 52″ N, 1° 04′ 31″ E
Superfícia 24,50 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
301 m
223 m
155 m
Geografia politica
País Perigòrd Armas de Perigòrd
Parçan Peiregòrd Negre (Sarladés)
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
24
Dordonha Armas del Departament de la Dordonha
Arrondiment
244
Sarlat e La Canedat
Canton
2447
Canton de Val Dordonha (capluòc del Canton de Vilafranca de Perigòrd avant 2015)
Intercom
242400943
CC de Doma-Vilafranca de Perigòrd
Cònsol Claude Brondel
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
682 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

694 ab.
Densitat 29,84 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Vilafrancat, Vilafrancada
Còde postal 24550
Còde INSEE 24585

Vilafranca de Perigòrd [1],[2] (Villefranche-du-Périgord en francés) es una comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd, administrada per lo departament de Dordonha de la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

La prononciacion es [βilɒ’frɑ̃nkɒ] [deperi’gɔr][1]. Lo lòc èra abitat abans la fondacion de la bastida : una glèisa Beata Maria de Viel-Sieurac es atestada en 1260 (meteis nom que Sieurac). Las atestacions de la vila novèla son Bastidae Villae Franchae en 1287, Villam Ffrancam in Petragorico, en 1289, Villefranche-de-Périgord al sègle XVII e Villefranche-de-Belvès al sègle XIX (nom oficial de 1801 a 1893)[2],[3],[4].

Los noms de tipe Vila franca an lo sens d'aglomeracions novèlas, fondadas per un senhor laïc o eclesiastic (comunautats religiosas...) e privilegiadas ambe de franquesas d'una partida dels drechs feudals per tal d'atirar d'abitants [3],[5]. Dins la practica, i a pas de diferéncia neta ambe una bastida, çò qu'es Vilafranca. Lo determinant es la comunautat istorica.

  • Saint-Étienne-des-Landes (nom francés) es atestat en 1365 : Parochia (parròquia) Sancti Stephani. Stephanos es lo primièr martir del cristianisme, mòrt en 35 [6], e son nom es adaptat en latin, Stephanus, e d'aquí venon las fòrmas occitanas, Estève (pichon nom usual) e Estèfe (fòrma mièja-sabenta d'origina eclesiastica e que se tròba mai que mai dins los noms de glèisas e per extension de vilatges). Landas, ajustat après, ven del gallés landa [2], « terrenh descobèrt » [7].
  • Vilafranca es una bastida que fondèt Anfós de Peitieus en 1260. La vila se desvolopèt après a l'epòca anglesa; la bastida foguèt presa alternativament pels participants a la Guèrra de Cent Ans, puèi los protestants e los catolics cerquèron a la conta-rotlar pendent las guèrras de religion al sègle XVI [2].
  • A la fin del sègle XVIII, la mapa de Cassini fai veire que Vilafranca èra un caireforc de rotas [8], allòc que ara lo caireforc principal s'es desplaçat cap a l'oèst (D660 Brageirac-Caors, D710 Peireguers-Fumèl, D60 cap a Daglan e Sarlat, gara). La comuna e la vila declinan dempuèi la segonda mitat del sègle XIX e i a benlèu un rapòrt.
  • Vilafranca annexèt Saint-Étienne-des-Landes (nom francés) en 1960.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
genièr de 2010 2026 Claude Brondel    
decembre de 2009 genièr de 2010 Claude Brondel   adjunt fasent foncion de cònsol
març de 2001 decembre de 2009 [9] Vincent Deltreuil divèrs drecha puèi UMP Agent general d'asseguranças,conselhièr general (2004-2011)
2001        
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 731, totala: 751

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 302 833 1 312 1 400 1 712 1 808 1 920 1 927 1 938

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 838 1 869 1 815 1 641 1 595 1 520 1 592 1 543 1 507

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 333 1 226 1 160 1 015 945 910 926 937 917

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
912
844
808
799
827
803
774
770
766
782
2009 2010
764
779
759
774
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Demografia Saint-Étienne-des-Landes

[modificar | Modificar lo còdi]
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
55 167 71 60 73 90 82 84 83

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
97 82 73 60 65 60 63 56 63

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
58 56 51 50 47 48 47 39 34

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
Cercar
Cercar
Cercar
2009 2010
Cercar
Cercar
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • Lo n° es estat cambiat per rasons practicas.

Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas emb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 et 1,1 https://web.archive.org/web/20160810221307/http://communes-oc.cg24.fr/cantons/villefranche-du-perigord/VILLEFRANCHE-DU-PERIGORD.htm
  2. 2,0 2,1 2,2 et 2,3 Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 428-429
  3. 3,0 et 3,1 Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 723
  4. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=40206
  5. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 303
  6. http://nominis.cef.fr/contenus/saint/315/Saint-%C9tienne.html
  7. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2003, p. 195
  8. https://www.geoportail.gouv.fr/carte
  9. demissionari de cònsol, demòra conselhièr