Vejatz lo contengut

Salanhac e Aivigas

Aqueste article es redigit en lengadocian.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

De pas confondre amb Salanhac.
Vilatge d'Occitània
Salanhac e Aivigas
Salignac-Eyvigues
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo castèl de Salanhac.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 58′ 31″ N, 1° 19′ 24″ E
Superfícia 45,00 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
314 m
295 m
120 m
Geografia politica
País Perigòrd Armas de Perigòrd
Parçan Perigòrd Negre
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
24
Dordonha Armas del Departament de la Dordonha
Arrondiment
244
Sarlat e La Canedat
Canton
2435
Terrasson e La Vila Diu (capluòc del Canton de Salanhac e Aivigas abans 2015)
Intercom
242400893
CC del País de Fenelon (residéncia)
Cònsol Stéphane Laurent-Secrestat
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
1 173 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 227 ab.
Densitat 25,71 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 24590
Còde INSEE 24516

Salanhac e Aivigas (Salignac-Eyvigues en francés) es una comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd, administrada per lo departament de Dordonha de la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
Panèl d'intrada a Salanhac.

La prononciacion es [ʂɒlɒ’ɲa] [1] Las fòrmas ancianas son Salenac, en 1115, Salaihnach, en 1122, Salignhac, en 1450. Puslèu que de Sallinius (Dauzat e Rostaing), lo nom sembla venir de Salanius, emb lo sufixe -acu(m) , latinizacion del sufixe gallés -āco(n). Salanhac èra donc probablament una anciana granda propietat antica qu'aviá per mèstre Salanius. Lo nom balança entre Salanhac e Salinhac (encara en 1793, lo nom èra oficialament Salagnac, puèi venguèt Salignac), mas puslèu que d'imaginar una influéncia del nom latin Sallinius o del vilatge de Salinhac (Gironda) [2],[1],[3],[4], cal explicar la tendéncia a prononciar Salinhac per una dissimilacion, fenomèn banal en occitan quand un nom de luòc a tres vocalas semblablas.

Panèl d'intrada a Aivigas.

La prononciacion es [ɒj’vigɒ] [1]. Las fòrmas ancianas son Parochia d'Ayguigas, en 1031, Eyvignas, Acvigas, en 1323, Ivignas en 1326 e Evignas dins la siguda del sègle XIV. Chantal Tanet e Tristan Hordé, que, coma de costuma, an negligit de s'informar de la fòrma del nom dins la lenga autoctòna, postulan a las vinhas, contractat coma dins l'oèst del departament (as [ɛj] vinhas) [2]; Dauzat se garda de tota interpretacion, perqué las atestacions son contradictòrias [5]. Probable que lo nom autentic semblava curiós als escribas, aquí perqué faguèron jogar l'atraccion de vinhas, que demorèt dins lo nom oficial d'aquí a 2001. Qué pensar, pr'aquó, de la fòrma de 1031 ? Cacografia ? Probable, mas se sap pas.

Se remarca que Aivigas fai partida dels noms de luòcs que començan per Ai-, que son situats a una frontièra de pòble gallés, mai que mai a l'entorn de Perigòrd, que son pas explicats o que son sols del meteis nom (Aidon, Aineça, Aimet) en mai dels Aigurandas. Idèa de « frontièra » ? En isolant l'element ai- comun a tots, i a un mot gallés que convendriá per la segonda partida : uic(o)-, -uices, « combatent(s), venceire(s) » [6]. La fòrma femenina del nom poiriá venir d'un villa sosentendut e lo plural, encara pus eventualament, d'un collectiu. Aquelas reflexions son pas que d'ipotèsis aventuradas.

Las fòrmas ancianas son Vicus de Haebene en 1322, puèi Eybena en 1325; Tanet e Hordé tròban pas de solucion e gausan pr'aquò un nom germanic seguit del sufixe -ing(os) [2], mas -ingos femenizat auriá pas donat una finala -ena al sègle XIV. Dauzat suggerís l'exemple d'Eybens, que n'explica lo sufixe pel gallés -inco o pel germanic -ing [7].

Pr'amor de l'atestacion de 1322, Aibena fai benlèu pas partida dels noms en -Ai relevats a prepaus d'Aivigas. Pr'aquò, s'èra d'aquela familha, lo segond element poiriá èsser lo gallés penno-, « cap, extremitat », emb sonorizacion normala de -p- en posicion (venguda) intervocalica.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
mai de 2020 2026 Stéphane Laurent-Secrestat   escrivan
junh 1995 2020 Jean-Pierre Dubois UMP, LR engenhaire
1979 1995 Jean-Claude Cavé PS veterinari
1965 1979 Marcel Cantelaube MRG notari
  1965      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1157, totala: 1229

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 131 1 184 1 101 1 136 1 111 1 198 1 286 1 430 1 516

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 353 1 362 1 281 1 253 1 302 1 297 1 304 1 302 1 262

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 194 1 161 1 044 937 894 879 896 918 857

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
769
888
863
942
964
1 008
1 116
1 128
1 140
1 199
2009 2010
1 141
1 200
1 139
1 206
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 1,1 et 1,2 https://web.archive.org/web/20160811042435/http://communes-oc.cg24.fr/cantons/salignac-eyvigues/SALIGNAC-EYVIGUES.htm
  2. 2,0 2,1 et 2,2 Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 384-385
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 640
  4. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=35103
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 279
  6. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 317
  7. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 279 e 278
  8. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=35103