Vejatz lo contengut

Sench Avit de Vialars

Aqueste article es redigit en lengadocian.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Pels articles omonims, vejatz Sent Avit (omonimia).
Vilatge d'Occitània
Sench Avit de Vialars
Saint-Avit-de-Vialard
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista de Sench Avit de Vialars.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 56′ 38″ N, 0° 52′ 10″ E
Superfícia 8,45 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
251 m
180 m
113 m
Geografia politica
País Perigòrd Armas de Perigòrd
Parçan Peiregòrd Negre (Sarladés)
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
24
Dordonha Armas del Departament de la Dordonha
Arrondiment
244
Sarlat e La Canedat
Canton
2405
La Val de l'Òme (Al Buga avant 2015)
Intercom
242401008
CC de la Val de l'Òme
Cònsol Jean-Paul Dubos
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
160 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

167 ab.
Densitat 18,93 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 24260
Còde INSEE 24377

Sench Avit de Vialars (Saint-Avit-de-Vialard en francés) es una comuna occitana dins la region istorica de Perigòrd administrada per lo departament de Dordonha de la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

La prononciacion es [ʂɛ̃nʦɒ’vi] [devjɒ’lar] [1]. Las fòrmas ancianas son Sanctus Avitus de Balares en 1053, (nom del sent) + Vilars en 1143, Chauvit en 1483 (= Sench Avit) [2]. Avitus es lo nom de sèt sents; un dels pus coneguts, nascut a la fin del sègle V, auriá servit dins las armadas d'Alaric II, rei dels Visigòts, vincit e tuat per Clodovèu a Volhèc; Avitus seriá estat convertit al catolicisme per la reina Clotilda, puèi seriá vengut ermita près de Sench Avit Senhor (tradicion perigòrda ?); quò's aquel Sench Avit qu'es logicament lo patron de las glèisas de Perigòrd que pòrtan son nom [2],[3],[1],[4]. Vilar ven del latin villare, derivat de villa, donc una bòria, un escart, un vilatjòt (al plural, segon lo site de las comunas de Dordonha, sense explicacion clara per Chantal Tanet e Tristan Hordé) [5]. La fòrma de 1053 laissa pensar a una autra explicacion.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
mai de 2020 2026 Jean-Paul Dubos    
març de 2014 2020 Évelyne Gomez divèrs esquèrra foncionària al Conselh general
març de 1989 2014 Maurice Fontalirant sense etiqueta retirat de comptable
març de 1983 1989 Jean-Claude Bouyssavie    
març de 1959 1989 Marty Lalot    
  1959      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 160, totala: 163

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
291 - -

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 257 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 174 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
123



Cercar
118
132
139
141
145
2009 2010
145
148
150
153
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas emb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 et 1,1 https://web.archive.org/web/20160811170542/http://communes-oc.cg24.fr/cantons/le-bugue/SAINT-AVIT-DE-VIALARD.htm
  2. 2,0 et 2,1 Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 303-304
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 582, a St-Abit
  4. https://nominis.cef.fr/contenus/saint/6271/Saint-Avit.html
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 715