Vejatz lo contengut

Sent Laurenç de Manoire

Quest article es redigit en lemosin.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Sent Laurenç de Manoire
Saint-Laurent-sur-Manoire
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Maison comuna e museu.
Geografia fisica
Coordenadas 45° 08′ 55″ N, 0° 47′ 46″ E
Superfícia 10,44 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
261 m
113 m
100 m
Geografia politica
Region ist Perigòrd Armas de Perigòrd
Estat Bandièra de França França
Region Novela Aquitània
Departament Dordonha Armas del Departament de la Dordonha
Arrondiment Periguers
Canton Eila Manoire (Sent Peir de Chinhac davant 2015)
Intercom Lo Grand Periguers
Comuna Bolasac Eila Manoire
Geografia umana
Populacion
(2018)
1 021 ab.
Densitat 97,8 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 24330
Còde INSEE de seccion 24439
Divèrs comuna delegada

Sent Laurenç de Manoire (Saint-Laurent-sur-Manoire en francés) es una anciana comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd, administrada per lo departament de Dordonha de la region de Novela Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Dempuei lo 1er de genier 2016, es comuna delegada de la comuna novela de Bolasac Eila Manoire, emb Astur, Bolasac e Chinhac (aquesta en 2017).

Sent Laurenç de Manoire es vengut lo pus grand caireforc, rotier e ferroviari, de l'aglomeracion de Periguers après la vila-mair : l'autorota A 89 (sortida dins la comuna) i crosa l'ensemble D 6089 e RN 221, donc las direccions de Briva e de Limòtges; a Niversac, la via ferrada se devesís en doas direccions, Briva e Agen e la rota Periguers-Sarlat s'embrancha sus la RD 6089. La zòna d'activitats economicas de Grand Font esplecha recentament aquela situacion. La sola limitacion es la relativa estrechor de la ribiera, entre las planetjas.

Perimètre dau territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
Comunas confrontantas de Sent Laurenç de Manoire Bolasac (comuna novela de Bolasac Eila Manoire)
Bolasac (com. nov. de Bolasac Eila Manoire) Bassilhac (com. nov. de Bassilhac e Aubaròcha) Eilhac (com. nov. de Bassilhac e Aubaròcha)
Sent Laurenç de Manoire Bolasac (comuna novela de Bolasac Eila Manoire)
Astur (com. nov. de Bolasac Eila Manoire) Marsanés (com. nov. de Sanilhac) Chinhac (com. nov. de Bolasac Eila Manoire)

La prononciacion es [ʂɛ̃nlɔw’rɛ̃m] [demɒ’nwɛjre] [1].

  • Sent Laurenç es atestat en 1365 per sa gleisa Sanctus Laurentius de Manore. Lo nom de Sent Laurenç es lo d'un diague martirizat a Roma, en 258, en burlant a petit fuòc sus una grasilha, segon la tradicion; [2],[3],[4]
  • I a plan de vilatges que pòrtan lo nom d'aqueu sent e donc un determinant es obligatòri. Coma avem vist es ancian. Manoire es lo nom d'un riu, atestat au segle XIII, Manor. Chantal Tanet e Tristan Hordé supausan que lo nom ven dau verbe latin manare, « colar, córrer, s'escórrer » e que fuguet deformat [2]
  • Niversac, nom dau quartier de la gara. Chantal Tanet e Tristan Hordé donan coma origina possibla de Niversac lo nom germanic d'òme Niwarius sigut de -acum [2], çò que fariá nàisser lo toponime a la fin de l'Antiquitat o au començament de l'Edat Mejana, o alaidonc lo nom es un nom d'abitant, sortit d'un luòc nommat Niversac (e justament n'i a pas mai). Mas, en mai daus problèmas fonetics de la proposicion de Tanet e Hordé, Niversac es absent de la mapa de Cassini e sembla donc imprudent, a prumiera vista, d'atribuir a aqueu luòc una origina anciana e una finala etimologica en -ac, subretot dins un parlar que confond los resultats de -ac, -at, -às, etc, a la finala. Demòra donc un nom de persona. Lo nom de familha Liversat existís en Perigòrd, especialament dins los parlars betacistas dau sud [5], çò que ne fariá una varianta de Libersac, dau nom de Liberçac, la vila lemosina. Coma lo passatge de l- iniciau a n- es aisat, Niversac es benlèu la deformacion d'un nom de persona, d'una familha sortida de Liberçac. D'un autre costat, Niversac seriá le pont de Vénarssac a l'Edat Mejana [6]. Passar de Venarsac a Niversac es afar de metatèsi e quò sembla la solucion pus probabla.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista daus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
genier de 2016 2026 Jean-Pierre Passerieux PS conselhier pedagogic
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
Lista daus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 decembre de 2015 Jean-Pierre Passerieux PS conselhier pedagogic
octobre 1947 2001 Alexis Félix SFIO puei PS conselhier generau 1964-1994
  1947      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 933, totala: 955

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
419 370 380 417 466 416 430 463 460

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
417 420 527 522 533 478 508 510 453

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
423 412 419 345 366 370 326 347 354

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
377
397
535
568
706
765
858
871
888
906
2009 2010
903
921
913
934
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas emb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. https://web.archive.org/web/20171219231509/http://communes-oc.cg24.fr/cantons/st-pierre-de-chignac/SAINT-LAURENT-SUR-MANOIRE.htm
  2. 2,0 2,1 et 2,2 Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 337
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 610
  4. http://nominis.cef.fr/contenus/saint/1652/Saint-Laurent-de-Rome.html
  5. https://www.geneanet.org/search/?name=LIVERSAT&country=FRA&ressource=arbre
  6. http://www.persee.fr/doc/anami_0003-4398_1980_num_92_147_1910 , p. 141