Nòstra Dama de Sanilhac

Nòstra Dama de Sanilhac 'Notre-Dame-de-Sanilhac'
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas

La gleisa.
Geografia fisica
Coordenadas	45° 07′ 18″ N, 0° 42′ 50″ E
Superfícia	25,79 km²
Altituds · Maximala · Mejana · Minimala	240 m 140 m 85 m
Geografia politica
Region ist	Perigòrd
Estat	França
Region	Novela Aquitània
Departament	Dordonha
Arrondiment	Periguers
Canton	Eila Manoire (Sent Peir de Chinhac davant 2015)
Intercom	Lo Grand Periguers
Comuna	Sanilhac
Geografia umana
Populacion (2018)	3 185 ab.
Densitat	123,5 ab./km²
Autras informacions
Còde postal	24660
Còde INSEE de seccion	24312
Divèrs	Comuna delegada e chapluec de Sanilhac

Nòstra Dama de Sanilhac (Notre-Dame-de-Sanilhac en francés) es una anciana comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd, administrada per lo departament de Dordonha de la region de Novela Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Dempuei lo 1er de genier 2017, es comuna delegada de la comuna novela de Sanilhac, emb Bruelh e Marsanés. Amai n'es lo chapluec.

Geografia

Perimètre dau territòri

Comunas confrontantas de Nòstra Dama de Sanilhac *(comuna novela de Sanilhac)*
Colonhés e Champs Niers	Periguers	Bolasac (com. nov. de Bolasac Eila Manoire)
Corsac		Astur (com. nov. de Bolasac Eila Manoire)
Chalanhac	Gleisanueva de Vern	Marsanés (com. nov. de Sanilhac)

Toponimia

Las fòrmas ancianas son Seneilhac, en 1199, Senelacum (latinizacion), au segle XII, Senilhacum, au segle XIII, Ecclesia Nova de Senilhac, en 1243, Sanilhac, en 1556, Notre Dame, en 1793^[1]. La prononciacion es [nɔːtrɒ’damɒ] [deʂɒni’ʎa]. Sanilhac ven d'un nom gallo-roman, donc d'origina gallesa, Senelius / Senelios (Tanet e Hordé, site de las comunas de Dordonha) o Senilius / Senilios (Dauzat e Rostaing, Delamarre), emb lo sufixe -acum^,^[1]^,^[2]^,^[3], latinizacion dau sufixe gallés -āco(n). Nòstra Dama de Sanilhac èra donc probablament una anciana granda propietat antica qu'aviá per mestre Senilios. La gleisa es vodada a Nòstra Dama de las Vertuts; una legenda, que se tròba en autre luòc, explica qu'una pastora descrubiguèt una estatua de la Verge dins un boisson que los motons i demoravan a costat per pàisser; menèron l'estatua dins una gleisa de Periguers, solament l'estatua tornèt a son boisson; decidiguèron donc d'i bastir una gleisa. La gleisa fuguet bastida au mieg dau segle XVII e agrandida au segle XVIII ^[1].

Istòria

En 1823, Saint-Pierre-ès-Liens (nom francés) fuguet annexat a Nòstra Dama de Salinhac ^[4].

Administracion

Lista daus cònsols delegats successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
julhet de 2020	2026	Monique Eymet
març de 2001	2020	Jean-François Larenaudie	divers mança	director de centre d'afars
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Lista daus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2001	2020	Jean-François Larenaudie	divers mança	director de centre d'afars, cònsol delegat 2017-2020
març de 1989	2001	Bernard Theulet		dirigent d'entrepresa
	1989
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Davant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dau canton de Sent Peir de Chinhac; es aura dau canton d'Eila Manoire.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 3083, totala: 3171

485

426

410

542

1 037

1 015

1 106

1 078

1 211

1 256

1 259

1 285

1 286

1 385

1 464

1 509

1 518

1 511

1 411

1 292

1 285

1 224

1 218

1 152

1 214

1 276

1 277

1 760

1 927

2 062

2 220

2 577

2 617

2 810

2 885

2 959
3 036

2009

2010

3 034
3 115

3 059
3 139

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Demografia de Saint-Pierre-ès-Liens (nom francés)

1793 : lacuna
1800 : 444 abitants
1806 : 448 abitants
1821 : 436 abitants ^[5]

Luòcs e monuments

Luecs e monuments

Personalitats ligadas emb la comuna

Veire tanben

Comunas de Dordonha

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ ^1,0 ^1,1 et ^1,2 Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 251-252
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 642
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 306
↑ http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=35280
↑ http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=34204

Portau de Perigòrd

[CTH-1] 1,0 ^1,1 et ^1,2 Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 251-252

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 642

[3] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 306

[4] ttp://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=35280

[5] ttp://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=34204

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]