Vejatz lo contengut

Sent Crespin d'Aubaròcha

Quest article es redigit en lemosin.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
(Redirigit dempuèi Sent Crespin d'Auba Ròcha)

Vilatge d'Occitània
Sent Crespin d'Aubaròcha
Saint-Crépin-d'Auberoche
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo borg de Sent Crespin
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 07′ 28″ N, 0° 53′ 26″ E
Superfícia 9,56 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
241 m
150 m
140 m
Geografia politica
País Perigòrd Armas de Perigòrd
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novela Aquitània
Departament
24
Dordonha Armas del Departament de la Dordonha
Arrondiment
243
Periguers
Canton
2434
Eila Manoire (Sent Peir de Chinhac davant 2015)
Intercom
200006963
Lo Grand Periguers
Cònsol Clovis Tallet
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
349 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

358 ab.
Densitat 30,75 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 24330
Còde INSEE 24390

Sent Crespin d'Aubaròcha (Saint-Crépin-d'Auberoche en francés) es una comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd, situada dins lo departament de Dordonha de la region de Novela Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

Perimètre dau territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
Comunas confrontantas de Sent Crespin d'Aubaròcha
Eilhac comuna novela de Bassilhac e Aubaròcha En Bòrn com. nov. de Bassilhac e Aubaròcha
Sent Peir de Chinhac Sent Crespin d'Aubaròcha Milhac d'Aubaròcha com. nov. de Bassilhac e Aubaròcha
Sengeirac

Las fòrmas ancianas son Sanctus Crispinus, au segle XIII, Saint-Crespi, en 1400. La prononciacion es [ʂɛ̃nkrɛj’pi] [dɔwbɒ’rɔɕɒ]. Sent Crespin es un martir a Soissons, coma son frair Crispinianus (Crespinhan) au segle III; ne faguèron los patrons daus cordoniers [1],[2],[3],[4]

Lo determinant es lo nom d'una anciana chastelaniá que s'espandiá sus 15 paròfias. Es una formacion occitana, de auba, « blanca », dau latin albus, alba, e ròcha, d'un preceltic *rocca passat en occitan, que finiguèt per préner lo sens de « chasteu », a causa de l'emplaçament daus chasteus fòrts [5].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista daus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
junh de 1995 2026 Clovis Tallet    
  1995   sens contarotlaire territoriau
davant 1981 ? Pierre Labrue    
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dau canton de Sent Peir de Chinhac; es aura dau canton d'Isle-Manoire (en francés), donc d'Eila Manoire.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 294, totala: 300

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
289 234 247 280 284 323 312 357 345

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
347 369 365 347 379 396 390 401 353

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
349 366 352 298 290 293 269 283 263

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
246
191
175
237
229
227
273
276
282
286
2009 2010
288
292
294
299
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luecs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas emb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 311
  2. https://web.archive.org/web/20171219111926/http://communes-oc.cg24.fr/cantons/st-pierre-de-chignac/SAINT-CREPIN-D-AUBEROCHE.htm
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 593
  4. http://nominis.cef.fr/contenus/saint/2076/Saints-Crepin-et-Crepinien.html
  5. Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 33