Chamaleiras (Velai)

Vilatge d'Occitània

Chamaleiras Chamalières-sur-Loire
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista generala de Chamaleiras.
Armas
Geografia fisica
Coordenadas	45° 12′ 07″ N, 3° 59′ 11″ E
Superfícia	13,4 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	984 m 520 m 495 m
Geografia politica
País	Velai
Estat	França
Region 84	Auvèrnhe Ròse Aups
Departament 43	Naut Léger
Arrondiment 432	Lo Puèi de Velai
Canton 4328	Vorèi
Intercom 244300265	de l'Emblavez
Cònsol	Jean-Julien Derail (2008-2014)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	490 ab. Evolucion de la populacion 499 ab.
Densitat	36,94 ab./km²
Autras informacions
Còde postal	43800
Còde INSEE	43049

Chamaleiras (Chamalières en francés, oficialament Chamalières-sur-Loire dempuèi 1903) z-es una comuna occitana de Velai, situada dins lo departament del Naut Léger e la region d'Auvèrnhe Ròse Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Geografia

Chamalieras es una municipalitat de mejana montanha.

Lo centre del borg s'estend sus una estrecha faissa plana en au ras de Léger, a 570m. d'altitud. Sus son territòri s'enauçan lo chuc de Barton (984m.) e lo mont Gerbison, que se partejan tanben amb Retornac e Meseras.

Comunas vesinas

Distanças e posicion relativa

Chamaleiras

Retornac (3,7 km)

Ròcha de Renier
(4,2 km)

Mézères
(5,3 km)

Solenhac sota Ròcha
(5,6 km)

Vorèi
(6,1 km)

Sant Julian lo Pinet
(6,9 km)

Rosières
(7,6 km)

Toponimia

De Camalieras (E. Negre).

Istòria

E mai qu'una preséncia gallo-romana siá atestada, l'istòria de Chamaleiras comença vertadièrament quora un priorat dedicat a la Verge es fondat sul luòc en l'an 674. Malgrat aiçò, fins al començament del sègle Xe, Chamaleiras èra pas encara qu'un modèst orador desservit per qualques sacerdòts se consagrant a la vida monastica. Après d'èsser estat l'objècte de persecucions de la part de l'avesque del Puèi, lo convent poguèt, sos l'episcopat de Gotescalc, se desvolopar en tota quietuda e, après que Dalmàs (o Dalmace) de Beaumont, qu'èra a l'encòp abat de l'abadiá de Sant-Chafre del Monastier e prior de Chamaleiras, l'aguèsse associat definitivament a son monastèi (vèrs 950), sa prosperitat e son domeni creissèron regularament.

Chuc de Barton.

La translacion, a l'iniciativa del meteis Dalmas de Beaumont, del còrs de Sant Geli, prés a Arles, e lo depaus d'un sant Clavèl censément informat de Constantinòple per Carlesmanhe faguèt d'aquel priorat, a l'Edat Mejana, un dels luòcs de devocion los mai illustres de Velai, que vegèt afluir de totas parts, non solament los pelegrins, mas tanben las liberalitats : lo priorat foguèt d'efièch abondantament dotat per las poderosas familhas nòblas de las contradas environantas, es a dire los Bèumont, que lo site del priorat n'èra estat abans lo fèu, los vescomtes de Polinhac, la Ròcha Renier, los Ròchabaron, los Montrevel, seguits per la pichona noblesa. Mercés a aqueles larguesas, las possessions del priorat debordèron del luòc d'origina e dels vilatges circonvesins, per s'estendre fins als costats de Sant Antelme, Viverols, Sant Bonet dau Chastèl, Roana, Givors e Argental. Cap a la fin del sègle XIen, lo covent comptava aital 27 fraires e assostava, al dintre de son encencha fortificada, 71 ostals. Es alavetz, a la fin del sègle XIen o al començament del XIIen, que foguèt decidit la bastison de la glèisa romanica de Sant Geli, que, levat lo campanal rebastit cap a 1900, es estat gardada a pauc près intacta fins al jorn de uèi. Al meteis temps que la glèisa romanica foguèron edificadas d'autras bastissas conventualas, que las parts romanicas que nos son pervengudas en l'estat son escassa per seguida de nombrosas transformacions mai que mai als sègles XII e XIIIen.

Lo priorat faguèt l'aquiscion de la glèisa de Sant Flor en l'an 1035, e jonhèt a sas possessions las glèisas de Sant Maurici de Ròcha e de Sant Pèire dau Champ e tanben a la de Rosièras (fin del sègle XIen). Entre la cinquantena de priors que se son succedits a Chamaleiras, cal senhalar particularament lo nom de Pèire III de Bèumont, réputé per las siás grandas vertus e son erudicion qu'entreprenguèt a partir de 1162 de consignar totes los actes interessant lo priorat dins lo preciós cartulari que s'es conservat fins al jorn de uèi.

Lo priorat de Chamaleiras demorèt dins l'obedéncia del monastèri de Sant Chafre fins en 1789, an de la supression del priorat.

Administracion

Lista deus cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2008	2014	Jean-Julien Derail
març de 2001	2008
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 495, totala: 501
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
830	576	838	952	1 025	1 030	1 045	1 043	1 036
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
989	1 088	1 163	1 160	1 099	1 151	1 023	1 050	1 076
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
1 413	959	956	819	732	714	641	558	529
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
508	471	478	429	385	407	448	437	438 447
2009	2010
451 463	465 476
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008