Bançat : Diferéncia entre lei versions

Navigar dins l'istoric

← Cambiament precedent Diferéncia seguenta →

Contengut suprimit Contengut apondut

VisualWikitext

En linha

Version del 1 març de 2024 a 07.22

Vilatge d'Occitània

Bançat
Bansat

La maison de comuna.

Geografia fisica

Coordenadas

45° 29′ 06″ N, 3° 20′ 41″ E

Superfícia

10,31 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

731 m
440 m
424 m

Geografia politica

Auvèrnhe

França

Soire

du Pays de Sauxillanges

Cònsol

Annie Maloron
(2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

255 ab.

Evolucion de la populacion

258 ab.

Densitat

24,15 ab./km²

Autras informacions

los lops^[1]

bançat/-ada

63570

Bançat [bãˈsa]^[2]^[3] (Bansat en francés) es una comuna auvernhata dau departament dau Puèi de Doma e de la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Geografia

La comuna de Bançat es situada sobre le bòrd sud de la Limanha de v7s Soire e a la limita dau Livradoés. Aquò baila a la comuna dos aspècts : los contrafòrts dau Livradoés bailon a la comuna sos bòscs e un terren accidentat. Quò-es le bòsc Barós e la ribèira de Bançat que pavèt una petita gòrja au desbochat de la quna s'es botat le vialatge ; a l'oèst, un planetge que permet la cultura de las cerealas d'ente podèm aveire una veguda panoramica sobre la chadena dau Puèi de la Crotz. Exista sobre le territòri de la comuna una depression sanhosa, le lac de Chauç, ajant una granda richessa floristica e faunistica.

Localizacion

Comunas confrontantas de **Bançat**
Sent Ramire	Sent Joan	Sent Tiène de vès Içon
Sent Martin		Le Varnet (Le Varnet e Chamiana)
La Mòngia		La Chapèla de vès Içon

Toponimia

Las atestacions ancianas son, per luòc:

Le nom de Bançat es atestat Banzaco, Banciaco dins le Cartulari de Briude, Badaone en 944, Bansiacum en 1095, Bansac en 1695, e Banssat en 1789. Le nom vendriá dau nom gallic d'òme Bantius embei le sufixe -acum^[4], latinizacion dau sufixe gallic -aco(n). Se l'ipotèsi toponimica es justa, lo nom seriá Bançac en grafia classica. Bançac èra donca probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá coma mèstre Bantius.
Badarèl [bɔdɔˈðe] (fr. Badarel), vendriá benliau de badar. Los abitants se sònon los badarèls/-èlas.^[2]
Badolent [bɔdyˈlɛ̃] (fr. Badoulin), de Badolento.^[2]
Bèl Èr [biˈleʁ] (fr. Bel Air), Dauzat baila gis d'origina o de fòrmas ancianas.^[5]
La Chassanha [lɔ.tsaˈsaɲɔ] (fr. La Chassagne), Dauzat baila las fòrmas ancianas Cassania e La Chassana, aquel toponim designa un endreit ente trobèm de chesnes.^[6]
Farroçat [fɔʁˈsa] (fr. Féroussat), de Ferruciaco.^[7]
L'Ala [ˈlalɔ] (fr. Lalle), de la + halla.^[8]
Las Pariàs [la.pɔˈʁja] (fr. La Prias), Dauzat baila gis d'origina o de fòrmas ancianas.^[9]
Vinzèla [vjɛ̃ˈzelɔ] (fr. Vinzelles), Dauzat baila l'anciana fòrma Vinzella, l'origina podriá èstre Vimicella, o mai probable Vinicella, qu'es dire "le país de l'osèir" o "le país dau vin". Los abitants se sònan los vinzelaires^[10]. Se disiá de las femnas de vès Vinzèla : Sès de vès Vinzèla, ton cotilhon passa mai que ta gonèla^[11].

Istòria

Bançat fai partida daus vialatges fortifiats que son estats bastits le long de la valada vinhairona de l'Alèir. La partida anciana dau vialatge fòrma un qüadrilatère fasiant le torn de la glèisa fortifiada Sent Jurian au qun accedèm per un pòrge. L'ancian chastèl a un plan en L qu'a enquèra tres tors sobre le costat nòrd. Aquelas fortificacions son estadas bastidas per assegurar la defensa dau vialatge dau mentre la guèrra de Cent Ans (1337-1453). La senhoriá aparteniá au siècle XVII a Antoène Ribèira. Per le maridatge de sa filha, en 1653, venguèt la proprietat de Piare Cisternes. Vès Bançat existavon doas confrariás, aquela de Senta Fe e aquela dau Sent Sacrament.

Administracion

Lista daus cònses successius
Periòde		Identitat	Qualitat
març 2006	2020	Annie Maloron	foncionària
1997	març 2006	Marc Levet
	1997
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Davant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dau canton de Çausselenjas; es avora dau canton de Barçac (Puèi de Doma).

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 249, totala: 253

522

406

517

522

622

616

613

594

538

510

522

519

482

487

501

488

503

405

394

403

317

309

282

249

233

223

240

211

184

220

203

Cercar

243

243
245

2009

2010

246
247

247
251

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

2012 : 250; 2013 : 249 abitants (24 ab/km²)

Luòcs e monuments

Personalitats liadas a la comuna

Los 'rèirs-grands d'Albèrt Dauzat èran de vès Vinzèla, un vialatge de la comuna de Bançat.

Veire tanben

Comunas dau Puèi de Doma

Liams extèrnes

Nòtas e referéncias

Nòtas

Referéncias

↑ Albert Dauzat, Contribution à la littérature orale de la Basse-Auvergne, l'Auvergne Littéraire, Clermont-Ferrand, 1938, p. 78.
↑ ^2,0 ^2,1 et ^2,2 Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 426.
↑ http://linguistica-oc.com/wp-content/uploads/2013/07/Linguistica-occitana-7-Sumien.pdf
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 51.
↑ Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 427.
↑ Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 443.
↑ Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 431.
↑ Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 434.
↑ Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 439.
↑ Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 446.
↑ Albert Dauzat, Contribution à la littérature orale de la Basse-Auvergne, l'Auvergne Littéraire, Clermont-Ferrand, 1938, p. 78.

Portal d'Auvèrnhe

[1] Albert Dauzat, Contribution à la littérature orale de la Basse-Auvergne, l'Auvergne Littéraire, Clermont-Ferrand, 1938, p. 78.

[Albert_Dauzat_1915,_p._426-2] 2,0 ^2,1 et ^2,2 Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 426.

[Sumien-3] ttp://linguistica-oc.com/wp-content/uploads/2013/07/Linguistica-occitana-7-Sumien.pdf

[4] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 51.

[5] Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 427.

[6] Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 443.

[7] Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 431.

[8] Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 434.

[9] Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 439.

[10] Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 446.

[11] Albert Dauzat, Contribution à la littérature orale de la Basse-Auvergne, l'Auvergne Littéraire, Clermont-Ferrand, 1938, p. 78.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

@@ Linha 44 : / Linha 44 : @@
 == Toponimia ==
 Las atestacions ancianas son, per luòc:
-* Le nom de '''Bançat''' es atestat ''Banzaco'', ''Banciaco'' dins le Cartulari de [[Briude]], ''Badaone'' en 944, ''Bansiacum'' en 1095, ''Bansac'' en 1695, e ''Banssat'' en 1789. Le nom vendriá dau nom gallés d'òme ''Bantius'' embei le sufixe ''-acum''<ref>Albert Dauzat, Charles Rostaing, ''Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France'', Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 51.</ref>, latinizacion dau sufixe gallés ''-aco(n)''. ''Bançat'' èra donca probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá coma mèstre ''Bantius''.
+* Le nom de '''Bançat''' es atestat ''Banzaco'', ''Banciaco'' dins le Cartulari de [[Briude]], ''Badaone'' en 944, ''Bansiacum'' en 1095, ''Bansac'' en 1695, e ''Banssat'' en 1789. Le nom vendriá dau nom gallic d'òme ''Bantius'' embei le sufixe ''-acum''<ref>Albert Dauzat, Charles Rostaing, ''Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France'', Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 51.</ref>, latinizacion dau sufixe gallic ''-aco(n)''. Se l'ipotèsi toponimica es justa, lo nom seriá ''Bançac'' en grafia classica.  ''Bançac'' èra donca probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá coma mèstre ''Bantius''.
 * '''Badarèl''' [bɔdɔˈðe] (fr. ''Badarel''), vendriá benliau de ''badar''. Los abitants se sònon los ''badarèls/-èlas''.<ref name="Albert Dauzat 1915, p. 426"/>
 * '''Badolent''' [bɔdyˈlɛ̃] (fr. ''Badoulin''), de ''Badolento''.<ref name="Albert Dauzat 1915, p. 426"/>