Vejatz lo contengut

L'Escura (Albigés)

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
(Redirigit dempuèi L'Escura d'Albigés)
Vila d'Occitània
L'Escura
Lescure-d'Albigeois
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Sant Miquèl per Eugène Trutat en 1884.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 57′ 15″ N, 2° 10′ 16″ E
Superfícia 14,18 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
302 m
160 m
154 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Parçan País d'Albi Armas del País d'Albi
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
81
Tarn Armas del departament de Tarn
Arrondiment
811
Albi
Canton
8143
Albi Nòrd Èst
Intercom
248100737
Comunautat d'aglomeracion del país d'Albi
Cònsol Francis Salabert
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
4 571 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

4 662 ab.
Densitat 315,09 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 81380
Còde INSEE 81144

L'Escura (Lescure en francés e oficialament dempuèi 1941 Lescure-d'Albigeois) es una comuna lengadociana en País d'Albi situada dins lo departament de Tarn e la region d'Occitània.

A 6 km d’Albi, la comuna de L'Escura s’espandís sus 1 418 ha a 168 m d'altitud.

Entre Tarn e puèges vesins, L'Escura barreja los avantatges del campèstres e los de la vila vesina. Son evolucion demografiaca seguís la de l’aglomeracion albigesa.

Lo nom de L’Escura ven de l’occitan escura, del germanic skur, "granja" [1].

En 1870 se crea la comuna del Garric per division de L'Escura.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2020 Francis Salabert    
2008 2014 Claude Julien    
Totas las donadas son pas encara conegudas.
La glèisa de Sant Miquél per Eugène Trutat en 1884

La glèisa de Sant Miquèl

[modificar | Modificar lo còdi]

La Glèisa de Sant Miquèl de L'Escura foguèt fondada al fin del sègle XI - començament del sègle XII, per monges benedictins de l'abadiá de St Miquèl de Galhac. La glèisa foguèt bastida per formar un priorat, e aqueste prosperèt fins al mièg del sègle XVII.

L'edifici es en forma de crotz, amb una torre carrada e es compausat de pèira calcària. Las esculturas romanicas de la glèisa St Miquèl repesentan lo mai grand ensemble d'esculturas romanicas de l'Albigés.

En 1812 la decision foguèt presa d'utilizar la glèisa pel servici dels mòrts. Foguèt apondut a la lista dels Monuments Hstorics en 1883. En 1993-1994 d'òbras de restauracion reviscolèron lo bastiment e permetèron de descobrir pinturas sus la vòuta e l'absida.

Ara, la glèisa de Sant Miquèl abriga una autre vida; es desafectada mas animada per visitas e exposicions de totas menas pendent l'estiu.

La glèisa de Sant Pèire

[modificar | Modificar lo còdi]

La glèisa de Sant Pèire de L'Escura es un vestigi del castèl del marqués de L'Escura. Foguèt bastit al sègle XIV e era la capèla dels senhors de L'Escura. Lo bastiment, fach de bricas, es compausat d'una nau rectangulara e de cinc capèlas. Es inspirat del estile ogival.

En 1607, lo baron Loís 1èr faguèt don de la glèisa a la populacion e aquesta devenguèt una glèisa parroquiala. Foguèt renovada en 1736.

L'estatua de Santa Catarina trona dessus lo portal. Santa Catarina èra venerada a L'Escura per sa lucha contra lo 'Grand Schisme d'Occident'* del sègle XIV.

En 2011, lo Comitat Economic Parroquial de L'Escura d'Albigés lancèt un apèl al don per renovar lo bastiment e las pinturas, en particular la fresca de Nicolaî Greschny, realizadas en 1957. Aquestes sofrisson de l'umiditat e del salpètre e amenaçan bravament lo devenir de la glèisa. En 2012, una convencion entre lo diocèsi e la comnuna, amb la recepcion de dons, permeton d'anonciar la debuta de las òbras.

La torre del relòtge

[modificar | Modificar lo còdi]

La torre del relòtge es lo principal vestigi de las fortificacions del vilatge. Foguèt bastida de brica, al sègle XIV. Èra tempada per un rastèl. Foguèt adobada a la Renaissanca en 1563, epòca de prosperitat per la vila de L'Escura. Ara, la natura defensiva de la torre es encara vesedoira. La torre a conservat sas machacoladuras, sas balestièras e sos merlets.

En 1911, la torre foguèt classada coma Monument Istoric.

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. (fr) Bénédicte et Jean-Jacques Fénié, 1997, Toponymie occitane}}

Articles connèxes

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]