L'Escura (Albigés)
|
Vila d'Occitània | 
|
|
L'Escura
Lescure-d'Albigeois | ||
|---|---|---|
 | ||
| La glèisa de Sant Miquèl per Eugène Trutat en 1884. | ||
| ||
| ||
| Geografia fisica | ||
| ||
| Coordenadas | 43° 57′ 15″ N, 2° 10′ 16″ E | |
| Superfícia | 14,18 km² | |
| Altituds · Maximala · Mejana · Minimala |
302 m 160 m 154 m | |
| Geografia politica | ||
| País |  Lengadòc | |
| Parçan | País d'Albi  | |
| Estat |  França | |
| Region 76 |
Occitània | |
| Departament 81 |
Tarn  | |
| Arrondiment 811 |
Albi | |
| Canton 8143 |
Albi Nòrd Èst | |
| Intercom 248100737 |
Comunautat d'aglomeracion del país d'Albi | |
| Cònsol | Francis Salabert (2014-2020) | |
| Geografia umana | ||
| Populacion Populacion totala (2018) |
4 571 ab.  4 662 ab. | |
| Densitat | 315,09 ab./km² | |
| Autras informacions | ||
| Còde postal | 81380 | |
| Còde INSEE | 81144 | |
c.svg)
L'Escura (Lescure en francés e oficialament dempuèi 1941 Lescure-d'Albigeois) es una comuna lengadociana en País d'Albi situada dins lo departament de Tarn e la region d'Occitània.
Geografia
[modificar | Modificar lo còdi]A 6 km d’Albi, la comuna de L'Escura s’espandís sus 1 418 ha a 168 m d'altitud.
Entre Tarn e puèges vesins, L'Escura barreja los avantatges del campèstres e los de la vila vesina. Son evolucion demografiaca seguís la de l’aglomeracion albigesa.
Toponimia
[modificar | Modificar lo còdi]Lo nom de L’Escura ven de l’occitan escura, del germanic skur, "granja" [1].
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]En 1870 se crea la comuna del Garric per division de L'Escura.
Administracion
[modificar | Modificar lo còdi]Monuments
[modificar | Modificar lo còdi]La glèisa de Sant Miquèl
[modificar | Modificar lo còdi]La Glèisa de Sant Miquèl de L'Escura foguèt fondada al fin del sègle XI - començament del sègle XII, per monges benedictins de l'abadiá de St Miquèl de Galhac. La glèisa foguèt bastida per formar un priorat, e aqueste prosperèt fins al mièg del sègle XVII.
L'edifici es en forma de crotz, amb una torre carrada e es compausat de pèira calcària. Las esculturas romanicas de la glèisa St Miquèl repesentan lo mai grand ensemble d'esculturas romanicas de l'Albigés.
En 1812 la decision foguèt presa d'utilizar la glèisa pel servici dels mòrts. Foguèt apondut a la lista dels Monuments Hstorics en 1883. En 1993-1994 d'òbras de restauracion reviscolèron lo bastiment e permetèron de descobrir pinturas sus la vòuta e l'absida.
Ara, la glèisa de Sant Miquèl abriga una autre vida; es desafectada mas animada per visitas e exposicions de totas menas pendent l'estiu.
La glèisa de Sant Pèire
[modificar | Modificar lo còdi]La glèisa de Sant Pèire de L'Escura es un vestigi del castèl del marqués de L'Escura. Foguèt bastit al sègle XIV e era la capèla dels senhors de L'Escura. Lo bastiment, fach de bricas, es compausat d'una nau rectangulara e de cinc capèlas. Es inspirat del estile ogival.
En 1607, lo baron Loís 1èr faguèt don de la glèisa a la populacion e aquesta devenguèt una glèisa parroquiala. Foguèt renovada en 1736.
L'estatua de Santa Catarina trona dessus lo portal. Santa Catarina èra venerada a L'Escura per sa lucha contra lo 'Grand Schisme d'Occident'* del sègle XIV.
En 2011, lo Comitat Economic Parroquial de L'Escura d'Albigés lancèt un apèl al don per renovar lo bastiment e las pinturas, en particular la fresca de Nicolaî Greschny, realizadas en 1957. Aquestes sofrisson de l'umiditat e del salpètre e amenaçan bravament lo devenir de la glèisa. En 2012, una convencion entre lo diocèsi e la comnuna, amb la recepcion de dons, permeton d'anonciar la debuta de las òbras.
La torre del relòtge
[modificar | Modificar lo còdi]La torre del relòtge es lo principal vestigi de las fortificacions del vilatge. Foguèt bastida de brica, al sègle XIV. Èra tempada per un rastèl. Foguèt adobada a la Renaissanca en 1563, epòca de prosperitat per la vila de L'Escura. Ara, la natura defensiva de la torre es encara vesedoira. La torre a conservat sas machacoladuras, sas balestièras e sos merlets.
En 1911, la torre foguèt classada coma Monument Istoric.
Nòtas e referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ (fr) Bénédicte et Jean-Jacques Fénié, 1997, Toponymie occitane}}
.svg){kind=small}