Vejatz lo contengut

Cuçac (Dordonha)

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Cuçac
Cuçac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Geografia fisica
Coordenadas 44° 50′ 16″ N, 0° 51′ 26″ E
Altituds
 · Mejana
 
141 m
Geografia politica
Region ist Perigòrd Armas de Perigòrd
Estat Bandièra de França França
Region Novèla Aquitània
Departament Dordonha Armas del Departament de la Dordonha
Arrondiment Brageirac
Canton La Linda (Lo Boisson de Cadonh avant 2015)
Intercom CC de las Bastidas Dordonha-Perigòrd
Comuna Lo Boisson de Cadonh
Autras informacions
Còde postal 24480
Còde INSEE de seccion 24149
Divèrs anciana comuna

Cuçac (Cussac en francés) es una anciana comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd, administrada pel departament de Dordonha e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània. Es dempuèi 1960 dins la comuna del Boisson de Cadonh.

Lo nom es atestat Sanctus Petrus de Cutiaco, en 1142.[1],[2] Dauzat laissa a causir entre dos noms latins d'òme Cūcius e Cussius, mas los autres toponimistas o lingüistas son per de noms en -ti- o en -tti- : Xavier Delamarre causís lo nom gallés d'òme Cūtios [3], los Féniés (per d'autres Cuçacs) Cuttius jos Cutius (dins un estil que fai supausar l'influéncia de Negre), Chantal Tanet e Tristan Hordé per un nom de persona « gallo-romain » (d'origina gallesa ?) Cuttius e, per Cuçac (Gironda), Bénédicte Boyrie-Fénié òpta fèrmament per Cutius. Çò que dona mai de pes a l'ipotèsi d'un nom gallés es la localizacion dels Cuçacs dins las regions de fòrt substrat celtic : departaments de Cantal, Dordonha, Gironda, Naut Léger, Nauta Vinhana, puèi de Cucet (Alèir), atestat in Cuciaco en 886, La Baraque de Cuçan en Avairon, e l'abséncia aparenta de tot nom aparentat mai al sud, o de tot *Cuçà en Catalonha. Lo sufixe es -acum, [1],[4],[5] latinizacion del sufixe gallés -āco(n). Cuçac èra donc probablament una anciana granda proprietat antica que aviá per mèstre Cūtios/Cūtius/Cuttius (noms d'origina gallesa), Cūcius o Cussius (noms latins). La question del nom es pas reglada : *Cūtiacon donariá regularament *Cusac e pas Cuçac.

Dempuèi la Revolucion, la comuna èra del canton de Cadonh. Aquel canton camgèt de nom e venguèt lo del Boisson de Cadonh lo primièr de genièr 1974 quand Cadonh, Palairac e, provisòriament, Urval se recampèron emb Lo Boisson. Lo canton èra del dictricte de Belvés, puèi, dempuèi 1801, de l'arrondiment de Brageirac. En 1960, las comunas del Boisson e de Cuçac fusionèron jol nom del Boisson e Cuçac[6] e, donc, del Boisson de Cadonh en 1974. La fusion entre Cuçac e Lo Boisson es una fusion simpla e donc Cuçac a pas un quite cònsol delegat, a la diferéncia de Cadonh e de Palairac.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]

Dempuèi la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, Lo Boisson de Cadonh, e donc Cuçac, dependon del canton de La Linda.

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
422 316 430 504 425 408 432 463 504

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
499 462 420 368 354 320 341 315 292

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
284 258 242 193 188 192 187 166 175

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
Cercar
Cercar
Cercar
2009 2010
Cercar
Cercar
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas emb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 et 1,1 Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 234, a Cuissai
  2. Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 75
  3. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 132, 295 e 343
  4. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 148
  5. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 132
  6. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=11411