Sièis Forns
|
Vila d'Occitània | 
|
|
Sièis Forns
Six-Fours-les-Plages | ||
|---|---|---|
 | ||
| Sièis Forns e Sant Nari vists dau cap Negre. | ||
| ||
| ||
| Geografia fisica | ||
| ||
| Coordenadas | 43° 06′ 03″ N, 5° 49′ 20″ E | |
| Superfícia | 26,58 km² | |
| Altituds · Maximala · Mejana · Minimala |
352 m 30 m 0 m | |
| Geografia politica | ||
| País |  Provença | |
| Estat |  França | |
| Region 93 |
Provença-Aups-Còsta d'Azur | |
| Departament 83 |
Var  | |
| Arrondiment 832 |
Tolon | |
| Canton 8340 |
La Sèina-2 (capluec dau Canton de Sièis Forns avans 2015) | |
| Intercom 248300543 |
Metropòli de Tolon Provença Mediterranèa | |
| Cònsol | Jean-Sébastien Vialatte (2020-2026) | |
| Geografia umana | ||
| Populacion Populacion totala (2018) |
33 665 ab.  34 215 ab. | |
| Densitat | 1 293,72 ab./km² | |
| Autras informacions | ||
| Gentilici | Sixfournais, Sixfournaises (en francés) | |
| Còde postal | 83140 | |
| Còde INSEE | 83129 | |
.svg)
Sièis Forns (en francés Six-Fours, Six-Fours-la-Plage de 1923 a 1974, Six-Fours-les-Plages dempuèi) es una comuna provençala situada dins lo departament de Var e la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.
Geografia
[modificar | Modificar lo còdi]Sièis Forns si situa au sud-oèst de la peninsula que protegís la rada de Tolon. En simplificant, lo territòri de la comuna ocupa la mitat occidentala d'aquela peninsula e la Sanha de Mar la mitat orientala. L'archipèu deis Embiés fa tanben partida de la comuna. Es constituït de cinc illas principalas que la pus famosa es l'illa deis Embiés qu'es la proprietat de la familha Ricard.
Lo clima de Sièis Forns es mediterranèu. Localament, es marcat per l'influéncia dau mistrau car lo territòri comunau, dubèrt vèrs l'oèst, es fòrça expausat a aqueu vent. Aquò explica l'implantacion dei pòrts pus importants de la region sus la partida orientala de la peninsula (La Sanha, Tolon, etc.). De mai, autre factor explicant lo caractèr agricòla dau vilatge istoric de Sièis Forns, la navegacion a l'entorn dau cap Sicie es pas totjorn simpla. Lei precipitacions anualas si situan entre 600 e 700 mm e lo territòri comunau èra istoricament cubèrt de seuvas de pins e d'euses. En despiech de l'extension dau bastit urban, una partida d'aquela vegetacion es totjorn presenta dins leis endrechs onte lo relèu es pus important. L'idrografia es limitada a de rius costiers que son regularament assecats durant l'annada.
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]De l'Antiquitat a la fin de l'Edat Mejana
[modificar | Modificar lo còdi]Quauquei vestigis, non estudiats, semblan d'indicar una preséncia umana sus lo territòri actuau de Sièis Forns durant lo Calcolitic e durant lo Temps dau Fèrre. Au sègle V avC, de Grècs de Massalia fondèron un comptador que foguèt completat per un site fortificat dos sègles pus tard. Lei rèstas d'un pòrta-aiga e plusors espavas mòstran l'importància relativa dau site. Durant la segonda mitat dau sègle I avC, après la conquista de Massalia, lei Romans decidèron d'i crear de tenements destinats ai veterans dei legions e benlèu a d'indigènes. Ansin, a l'apogèu de l'Empèri, la region èra probablament poblada per 2000 a 3000 personas.
L'afondrament de l'Empèri Roman d'Occident aguèt de consequéncias funestas per la societat agricòla romana e la region de Sièis Forns conoissèt probable un declin important. Lòng dau litorau, aquò foguèt agravat per leis incursions de piratas e dins l'ensemble de la region, leis abitants migrèron vèrs leis autors ò lei vilas encara fortificadas. Aquò foguèt probable a l'origina de la formacion dau vilatge medievau de Sièis. Pasmens, de la fin de l'Antiquitat au sègle X, ges de documents descriu la region.
Au sègle XI, lo renforçament de la poissança dei còmtes de Provença permetèt de melhorar la seguretat e d'instaurar una societat feudala amb la construccion d'un castèu qu'èra la proprietat comuna dau vescòmte de Marselha e de l'Abadiá de Montmajor. En 1156, après divèrsei negociacions e crompas, l'ensemble dei drechs feudaus sus lo castèu foguèron cedits a l'Abadiá Sant Victor. De tèrras foguèron descampassidas e lei regions de Sièis Forns e d'Oliulas venguèron productritz de blat. Lei bastiments religiós e lei tombas construchs a aquela epòca mòstran lei signes d'una certana prosperitat. En 1315, un recensament enregistra ansin 150 fuòcs (mai ò mens 750 abitants) dins lo castrum. Lei consequéncias sus aquela populacion de la pèsta de 1348 e dei guèrras civilas dei sègles XIV e XV son mau conoissudas. Pasmens, en 1471, la populacion aviá ben demenit, amb solament 475 abitants.
De la fin de l'Edat Mejana a la destruccion dau vilatge istoric
[modificar | Modificar lo còdi]Après la fin de l'Edat Mejana, Sièis contunièt de faciar d'alternàncias de periòdes d'aisança e de dificultats. D'efiech, au sègle XVI, la volontat reiala de desvolopar lo pòrt de Tolon favorizèt l'ensemble de l'economia locala. Lei construccions religiosas nombrosas son una illustracion d'aquela prosperitat, mai la region demorèt victima de faminas regularas. Dins aquò, au començament dau sègle XVII, lo desvolopament dau pòrt de la Sanha, necessari per sostenir aqueu dau pòrt militar, suscitèt una volontat d'autonòmia de part de seis abitants que fasián d'aqueu temps partida dau vilatge de Sièis Forns. De 1631 a 1657, plusors decisions de la justícia reiala menèron a la formacion de la comuna de la Sanha. Sièis Forns perdiguèt alora son pòrt e la mitat de son territòri e de seis abitants.
Aquò entraïnèt una crisi e a una transformacion radicala de l'abitat. D'efiech, l'economia dau vilatge si centrèt desenant tornarmai sus l'agricultura e, pauc a cha pauc, abòrd de païsans decidèron de quitar lo vilatge istoric per s'installar dirèctament dins lo plan litorau. Aquò favorizèt la formacion d'un trentenau de masatges. Ansin, si la populacion èra importanta (2 527 abitants en 1696), èra dispersada e incapabla de mobilizar lei ressorsas necessàrias per modernizar son agricultura. Un lòng periòde d'estagnacion comencèt. Pasmens, durant la Revolucion, lo vilatge conoissèt una activitat marcada amb la sasida e la destruccion de la màger part dei glèisas e dei capèlas.
Durant lo sègle XIX, lo desplaçament dau centre demografic de la comuna vèrs lo litorau contunièt. La comuna actuala foguèt bastida en 1831 dins lei quartiers novèus. D'escòlas i foguèron construchas entre 1882 e 1884. Aperavans, eveniment major dins l'istòria de la vila, lo vilatge medievau foguèt destruch per li bastir un fòrt militar destinat a renforçar lei defensas de Tolon. Aquò acabèt lo procès de migracion de la populacion vèrs la còsta.
La formacion de la vila actuala
[modificar | Modificar lo còdi]De 1896 a 1917, Sièis Forns foguèt modernizada amb l'installacion de distribucions d'aiga publicas, la construccion d'un pòrt per una teuliera, la creacion de cooperativas viticòlas e l'arribada de mejans de transpòrt collectiu permetent d'anar fins a Tolon. Aquò permetèt una leugiera creissença de la populacion que passèt de 2771 abitants en 1891 a 3869 en 1936. Pasmens, lei causas vertadieras dau desvolopament de la vila foguèron lo torisme, la creissença demografica de l'aglomeracion tolonenca e la repatriacion dei colons d'Argeria. La populacion passèt ansin rapidament de 4750 estatjants en 1946 a 25526 en 1982. Despuei aquela data, l'aumentacion dau nombre d'abitants es pus lenta mai garda un ritme non negligible amb 35339 abitants en 2020.
Cultura
[modificar | Modificar lo còdi]En causa de la destruccion de son centre istoric e de son desvolopament recent, Sièis Forns a un patrimòni arquitectura reduch per una vila mejana de mai de 30 000 abitants. Sei bastiments pus ancians pus importants son lei construccions militaras destinadas a protegir lo pòrt de Tolon e leis edificis religiós. Dins la premiera categoria, si tròba lo fòrt de Sièis Forns qu'es un obratge fortificat dau sistèma Séré de Rivières construch a la fin dau sègle XIX per renforçar lei frontieras francesas. Uei, es utilizat coma centre de transmissions per la Marina Nacionala e coma centre operacionau per la Fòrça Aeronavala Nucleara. Totjorn dins lo domeni militar, i a tanben una vièlha batariá qu'es estada restaurada au Cap Negre.
Regardant lo patrimòni religiós, l'element pus remarcable es la Capèla Nòstra Dòna de Pepiola qu'es una glèisa datant dau sègle V ò VI. A l'origina compausada de tres capèlas romanas independentas, foguèt reorganizada per formar un luòc de culte unic de tres naus juxtapausadas. Èra dins l'orbita de l'Abadiá Sant Victor de Marselha. La collegiala Sant Pèire es un edifici romanic pus recent que foguèt acabat au sègle XII. Au sègle XVII, foguèt agrandit per una construccion d'estile gotic. Enfin, Nòstra Dòna de Mai es una capèla dau sègle XVII que foguèt bastida a la cima dau massís dau Cap Sicie. Es tanben d'estil romanic.
-
Vista generala dau fòrt de Sièis Forns -
Capèla Nòstra Dòna de Pepiola -
Collegiala Sant Pèire -
Nòstra Dòna de Mai
.svg){kind=small}
