La Gàrdia Frainet
|
Vilatge d'Occitània | 
|
|
La Gàrdia Frainet
La Garde-Freinet | ||
|---|---|---|
.jpg) | ||
| ||
| ||
| Geografia fisica | ||
| ||
| Coordenadas | 43° 19′ 03″ N, 6° 28′ 12″ E | |
| Superfícia | 76,64 km² | |
| Altituds · Maximala · Mejana · Minimala |
674 m 350 m 60 m | |
| Geografia politica | ||
| País |  Provença | |
| Estat |  França | |
| Region 93 |
Provença-Aups-Còsta d'Azur | |
| Departament 83 |
Var  | |
| Arrondiment 831 |
Draguinhan | |
| Canton 8314 |
Lo Luc (Grimaud avans 2015) | |
| Intercom ZZZZZZZZZ |
CC dau Gof de Sant Tropetz | |
| Cònsol | Thomas Dombry (2020-2026) | |
| Geografia umana | ||
| Populacion Populacion totala (2018) |
1 867 ab.  1 909 ab. | |
| Densitat | 23,92 ab./km² | |
| Autras informacions | ||
| Còde postal | 83680 | |
| Còde INSEE | 83063 | |
.svg)
La Gàrdia Frainet (La Garde-Freinet en francés) es una comuna provençala situada dins lo departament de Var e la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.
Lo nom de Frainet fai referéncia a l'anciana vila de Fraxinetum onte lei Sarrasins s'establiguèron fins au sègle X e la conquista de lor establiment per lo còmte Guilhem I de Provença après la batalha de Tortor en 973.
Geografia
[modificar | modificar lo còdi]La Gàrdia Frainet es un vilatge situat sus un còl dau massís dei Mauras a proximitat dau golf de Sant Tropetz. Es relativament isolat car comunica unicament amb lo Luc au nòrd, lo Plan de la Torre a l'èst e Grimaud au sud per de rotas departamentalas. Lo clima li es de tipe mediterranèu. Pasmens, cau nòtar de precipitacions mejanas de 958 mm per an, çò qu'es relativament umide en Provença[1]. La geologia li es tanben particulara car lo massís dei Mauras es lo còr de la Provença cristallina. Lo sòu es donc pas format de cauquier, çò qu'entraïna l'installacion d'una vegetacion diferenta de la Provença cauquiera. Ansin, lo territòri de La Gàrdia es favorable au desvolopament, dau maquís, dau süver e dau castanhier.
Istòria
[modificar | modificar lo còdi]Lo periòde musulman
[modificar | modificar lo còdi]Leis originas de La Gàrdia Frainet son mau conoissudas. Un vilatge medievau sembla present sus lo site dempuei lo sègle VIII. Segon la tradicion istoriografica, foguèt conquistat en 889 per un grop d'aventuriers andalós. Lo comptador, dich Fraxinetum, si desvolopèt gràcias a l'arribada de colons que metèron en valor lei tèrras. Despendent dau Califat de Còrdoa, l'endrech foguèt utilizat coma basa per menar d'activitats comercialas e d'incursions armadas dins lo sud-èst de Gàllia. La piratariá èra tanben una activitat importanta car l'endrech èra ben plaçat per atacar lei naviris dei vilas marchandas italianas.
Pasmens, lei recèrcas arqueologicas menadas sus lo territòri comunau an pas permés de confiermar l'emplaçament dau comptador musulman. D'efiech, lo fòrt de Frainet èra lo luòc supausat d'una fortalesa encargada de protegir un desbarcador. Pasmens, segon lei diferents trabalhs menats sus lo site, es un site crestian ocupat a partir dau sègle XII, siá dos sègles après la disparicion de Fraxinetum. La posicion precisa dau comptador es donc pas encara conoissuda e es possible que lei musulmans foguèsson installats sus lo territòri d'una autra comuna dau golf de Sant Tropetz.
La societat dau comptador es tanben desconoissuda, mai en causa de son isolament, la mescla de populacions crestianas e musulmanas es probabla[2]. En 942, lo rèi Ugues d'Arle menèt una premiera ofensiva per tornar conquistar la posicion. Pasmens, coma crenhava egalament una intervencion dau rèi Berenguer II d'Itàlia, preferiguèt finalament conclure una aliança amb lei musulmans. Segon una teoria contestada, auriá permés l'installacion de colons en Mauriana per renforçar sei defensas aupencas[3]. Aquela integracion dins lo jòc politic locau es probable un autre factor permetent d'explicar la subrevida de Fraxinetum. Dins aquò, en 972, lo raubament de l'abat Maiol de Cluny foguèt una error car l'eclesiastic èra fòrça respectat en Provençau. Lo còmte Guilhèm aprofichèt lo sostèn de la Glèisa per atacar lei musulmans provençaus. Après un succès decisiu a la batalha de Tortor, prenguèt lo comptador en 973 e establissèt son poder en Provença Centrala.
La formacion dau vilatge
[modificar | modificar lo còdi]Au sègle XII, un vilatge medievau dau fòrt Frainet si formèt a la cima d'una còla. Fortificat e dotat d'una cistèrna importanta, permetiá de contrarotlar lo passatge entre la vau de Vidauban e lo golf de Grimaud. Èra constituït per un trentenau d'ostaus e per un ensemble d'abitats trogloditas. Foguèt abandonat dins lo corrent dau sègle XVI.
Lo vilatge actuau si formèt a partir dau sègle XIII amb l'installacion d'abitants au còl de la Gàrdia. Lo borg venguèt ansin « la Gàrdia dau Frainet ». A la Revolucion Francesa, aviá una talha pichona amb aperaquí 1 500 estatjants. Si desvolopèt durant la premiera mitat dau sègle gràcias a l'industria dau tap. A son apogèu, aquela activitat emplegava 700 fabricants de taps de süver. La produccion de castanhas e de seda completava aqueu sector. Pasmens, l'exòde rurau despoplèt lo vilatge a partir deis ans 1870. Après un maximom de 2 687 abitants en 1872, la populacion demeniguèt fins a un minimom de 1 015 après la Segonda Guèrra Mondiala. Dempuei aquela data, La Gàrdia Frainet conoisse una lenta creissença demografica dins lo quadre dau desvolopament dau torisme varés e de la periurbanizacion.
Patrimòni culturau
[modificar | modificar lo còdi]La Gàrdia Frainet tèn un patrimòni culturau caracteristic d'un vilatge provençau de Var. Si compausa de bastiments religiós (capèlas, glèisa dau vilatge), de vestigis medievaus (fòrt Frainet, un pònt, etc.) e de bastiments oficiaus ò comunas (lavador, fònt dau vilatge, anciana comuna, ancian preson...). Lo patrimòni naturau es tanben interessant car lo vilatge es enviroutat de seuvas de süver.
-
La glèisa. -
La fònt. -
Aut dau lavador. -
Lavador. -
Plan dau mercat.
Annèxas
[modificar | modificar lo còdi]Liames intèrnes
[modificar | modificar lo còdi]Personalitats liadas amb la comuna
[modificar | modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | modificar lo còdi]- Philippe Sénac, Musulmans et Sarrasins dans le sud de la Gaule : VIIIe – XIe siècle, París, Sycomore, 1980.
.svg){kind=small}
