Diocèsi d'Alet
La diocèsi d'Alet (en latin : Dioecesis Electensis) es una anciana diocèsi de la Glèisa Catolica, creada en 1318 e suprimida en 1801.
Istòria[modificar | Modificar lo còdi]
La diocèsi d'Alet se creèt en 1318, per desmembrament de l'Archidiocèsi de Narbona. Le papa Joan XXII auriá volgut fixar la residéncia de la diocèsi a Limós, çò que faguèt en 1317, mes de personalitats regionalas se'n planguèron : l'arquevesque de Narbona, perqué vesiá que perdiá una bona partida de sa diocèsi e subretot la priora de Prolha, co-senhoressa de Limós. Joan XXII cediguèt e suprimiguèt sa bulla de 1317. La diocèsi de Limós durèt atal sonque una pichona annada. Le 18 febrièr de 1318, le papa fixèt la residéncia a Alet. Le darrèr abat d'Alet venguèt le primier avesque.
La diocèsi compreniá le Naut Rasés, Fenolhedés, le País de Saut. I ajustèron Capcir e Donasan, que, pel temporal, dependián del Conselh Sobiran de Perpinhan e del Jutge Sobiran de Donasan.
La diocèsi èra devesida en dos archipreirats qu'avián per caplòcs la glèisa Sant Andrieu d'Alet, pel Naut Rasés, e Caudièrs de Fenolhet pel Fenolhedés. Al sègle XVII, pendent l'episcopat de Pavillon, èra subdevesit en sèt districts, que a son cap avián un vicari forenc; los caplòcs èran Alet, Caudièrs, Escolobre, Espesèlh, Formiguera, Quilhan e Sant Pau de Fenolhet [1].
La diocèsi foguèt suprimida per la Constitucion Civila del Clergat, pas reconeguda pel papa, puèi pel Concordat de 1801.
En genièr de 2009, la diocèsi d'Alet foguèt restaurada coma diocèsi titulara. Foguèt atribuïda pel primièr còp lo 9 de julhet de 2009 a Gérard Coliche, avesque auxiliar de Lilla.
Territòri[modificar | Modificar lo còdi]
La diocèsi compreniá 90 parròquias e 36 annèxas. Ajustam entre parentèsis lo n° del departament, quand es pas l'Aude.
Archipreirat d'Alet e del Naut Rasés[modificar | Modificar lo còdi]
Caplòc Alet (glèisa Sant Andrieu), 60 parròquias e 28 annèxas.
BAS-DIOCÈSI.
- PARRÒQUIAS. Alet, Antunhac, Arcas, Les Banhs de Montferrand, ara Les Banhs de Rènnas, Le Besun, Borièja, Brenac, Bugarag, Campanha, Conilhac (de la Montanha), Coisan, Cornanèl, Costauçan, Esperasan, Fan, Fèstas, Ginòlas, La Val, Luc (d'Aude), Montasèls, Rènnas del Castèl, Ròcatalhada, Rovenac, Sant Coat (de Rasés), Sant Ferriòl, Sant Jolian (de Bèc), Sant Just, Sant Loís, Sant Martin de Les, La Serpent, Sèrras, Terròlas, Vendémias, Verasan.
- ANNÈXAS. Belbianes, Borijòla, Cavirac, Cassanhas, Granes, Peiròlas, Sant Andrieu de Fèstas, Sant Joan de Paracòl, Sant Salvaire, Sant Sarnin, Sausils, Sogranha, Tornaboish, Le Vilar Coma Sorda.
PAÍS DE SAUT.
- PARRÒQUIAS. Aunat, Bèlcaire, Bèlfòrt, Campanhan, Camurac, Al Clat, Comuns, Codons, Escolobre, Fontanes, Jocon, Marçan, Masubi, Merial, Niòrt, Redoma, Ròcafuèlh.
- ANNÈXAS. Belvís, Beceda, El Bosquet, Espesèlh, La Fajòla, Galinagas, Quirbajon.
DONASAN.
- PARRÒQUIAS. Rosa (Arièja) (09), Sant Felitz (09).
- ANNÈXAS. Artigas de Donasan (09), Carcanièra (09), Mijanes (09), Al Pug (09), Quergut (09).
CAPCIR.
- PARRÒQUIAS. Els Angles (66), Font-rabiosa (66), Formiguera (66), Matamala (66), Real (66).
- ANNÈXAS. Puigbalador (66), Riutort (66)[1].
Archipreirat de Fenolhedés[modificar | Modificar lo còdi]
Caplòc Caudièrs de Fenolhet, 30 parròquias e 8 annèxas.
- PARRÒQUIAS. Ansinhan (66), Artigas, Atsat, Belhestar de la Frontièra (66), Calhan, Camporsin (66), Caramanh (66), Cassanhas de la Frontièra (66), Caudièrs (66), Felhuns (66), Fenolhet (66), Fòssa (66), Lançac (66), L'Esquèrda, (66) Maurin (66), Montalban de la Frontièra (66), Montfòrt, Pesilhan de Conflent (66), Planesas (66), Prats (66), Puèglaurenç, Rebolhet (66), Ròcafòrt, Sant Pau de Fenolhet (66), Sornhan (66), Trinhac (66), Trevilhac (66), Trilhan (66), Viran (66), Lo Vivièr (66).
- ANNÈXAS. Conòsols, Ginclar, Prunhanas (66), Rasiguèras (66), Sant Martin d'Endalens (66), Centernac (66), Santa Colomba de Ròcafòrt, Salvesinas [1].
Véser tanben[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. XXXV-XXXVII, legir en linha [1]
- Louis Fédié, Le comté de Razès et le diocèse d'Alet. Pays de Rhédez, 1880 ; rééd. Lacour-Ollé, 2002, 252 p. ISBN 9782750449438 Error d'escript : lo modul « check isxn » existís pas.
- Cazals R., Fabre D. (s.d.), Les Audois - Dictionnaire biographique, Association des Amis des Archives de l’Aude, Fédération Audoise des Œuvres Laïques, Société d'Études Scientifiques de l'Aude, Carcassonne, 1990.
- Dom Devic, Dom Vaissète, Histoire Générale de Languedoc, tome IV, éd. Privat, Toulouse, 1876. Note LXXVI, p. 422-424, Église d'Alet.
Ligams extèrnes[modificar | Modificar lo còdi]
Nòtas[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ 1,0 1,1 et 1,2 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. XXXV-XXXVII, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f48.item.texteImage
