Vejatz lo contengut

En Bòrn

Quest article es redigit en lemosin.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
(Redirigit dempuèi Blis e Bòrn)
En Bòrn
Blis-et-Born
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La gleisa e la maison comuna.
Armas
Geografia fisica
Coordenadas 45° 10′ 55″ N, 0° 54′ 29″ E
Superfícia 20,20 km²
Altituds
 · Maximala
 · Minimala
 
257 m
93 m
Geografia politica
Region ist Perigòrd Armas de Perigòrd
Estat Bandièra de França França
Region Novela Aquitània
Departament Dordonha Armas del Departament de la Dordonha
Arrondiment Periguers
Canton Lo Naut Perigòrd Negre (Sent Peir de Chinhac avant 2015)
Intercom Lo Grand Periguers
Comuna Bassilhac e Aubaròcha
Geografia umana
Populacion
(2018)
476 ab.
Densitat 23,56 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 24330
Còde INSEE de seccion 24044
Divèrs comuna delegada

En Bòrn o Blis e Bòrn (Blis-et-Born en francés) es una anciana comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd, situada dins lo departament de Dordonha de la region de Novela Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Dempuei lo 1er de genier 2017, es comuna delegada de la comuna novela de Bassilhac e Aubaròcha, emb Bassilhac, Lo Chamnhe, Eilhac, Milhac d'Aubaròcha e Sent Antòni d'Aubaròcha.

Blis es dins la val dau riu Gotablava, a l'embranchament d'una autra comba que mena a (En) Bòrn, que eu, es sus un replanat de 200-220 m. Aura, las construccions recentas degudas a la periurbanizacion se concentran a l'entorn de Bòrn e se'n vei pas a Blis.

Comunas a l'entorn.

Perimètre dau territòri

[modificar | Modificar lo còdi]
  • Blis. La prumiera atestacion concernís l'egleisa, Sanctus Severinus de Blis, en 1147. Lo luòc es citat en 1555, Blys. Blis es un nom germanic de persona, Bilizo, diminutiu de Bili-, « doç, aimable » (Tanet e Hordé) [1] o, siá Biliso (mesme nom), siá un nom gallo-roman, Blicius (site de las comunas de Dordonha) [2], que Delamarre, que cita pas Blis, escriu Bilicios. [3]
  • (En) Bòrn. Las fòrmas ancianas son Ecclesia de Born, en 1252, Borjnum, en 1345. La prononciacion es [ɛ̃m’bɔr][2]. Las explicacions de Bòrn, nom de mai d'un vilatge, son divergentas. Dauzat i vei un prelatin borna, « font », Tanet e Hordé òptan per un nom germanic de persona, Borno, diminutiu de Boran, « lo qu'es nascut » (mas per Senta Sabina e Bòrn, seriá l'occitan bòrna, vengut d'un preceltic *borna, « trauc, cavitat ». Lo site de las comunas de Dordonha explica lo nom per l'occitan bòrn « limita, bordura » (e En es una preposicion occitana de valor locativa). Xavier Delamarre a una autra explicacion : un nom gallés d'òme, Burnos.[4],[2],[5],[6] La situacion geografica daus uech Bòrn citats per Dauzat es un bòrd (bòrn ?) de planetge o de ribiera nauta mai que mai, o sus una serra (i a dos bòrns e lo planetge es estrech) emb un dobte per lo de Senta Sabina e Bòrn (l'egleisa es en bas, mas d'ostaus son en naut), e per Bòrn Sent Jòrge (lenta montada). Los autres son Bords, Lo Bòrn (Nauta Garona), Lo Bòrn (Losera), Bors (Canton de Baignes-Sainte-Radegonde), Bors (Canton de Montmoreau-Saint-Cybard) e En Bòrn; i fau ajostar lo Bòrn de Sent Estròpi de Bòrn; a verificar sus Géoportail [7], en escrivent lo nom de las comunas en francés.
  • Gotablava. Lo nom de gota per un riu es pas un cas isolat. Gotablava a de l'aiga maitot a la fin de son cors, a causa d'una ressorgéncia. Aquò's aquela aiga neta qu'explica probablament sa blavor supausada (rebat dau ciau).

Blis èra paròfia, [benlèu sus l'estenduda de la comuna actuala], e sa gleisa dependiá de l'abadia de Chancelada, e Bòrn èra un priorat que dependiá de l'abadia de Sent Cibra]. Èra donc benlèu pas paròfia, mai s'aviá una egleisa. [1] Mas tanleu la fin dau segle XVIII, l'egleisa de Blis era roinada e lo luòc era pas mai paròfia; [8] la paròfia es Bòrn.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista daus cònsols delegats successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
mai de 2020 2026 Isabelle Desmond    
genier de 2017 2020 Jean-Claude Desplat   cònsol delegat 2017-2020)
Totas las donadas son pas encara conegudas.
Lista daus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2008 fin 2016 Jean-Claude Desplat    
març de 1989 2008 Alain Bussy    
març de 1983 1989 Eugène (Robert) Grandchamp    
març de 1965 1983 (Jean-)Robert Goursat    
mai de 1945 1965 Jean Bussy radicau-socialista  
  1945      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dau canton de Sent Peir de Chinhac; es aura dau canton dau Naut Perigòrd Negre.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 444, totala: 451

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
676 391 543 699 635 737 791 818 761

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
723 668 707 640 641 627 590 576 531

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
483 482 461 419 407 391 367 360 351

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
318
251
235
273
305
332
392
401
409
417
2009 2010
421
429
417
425
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas emb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 et 1,1 Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 60
  2. 2,0 2,1 et 2,2 https://web.archive.org/web/20090328015230/http://communes-oc.cg24.fr/cantons/st-pierre-de-chignac/BLIS-ET-BORN.htm
  3. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 287
  4. Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 60 e 382
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 98
  6. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 93, 289 e 330
  7. https://www.geoportail.gouv.fr/carte
  8. mapa de Cassini https://www.geoportail.gouv.fr/donnees/carte-de-cassini