Aidac

Aidac; Aydat
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Los vialatges de Rolhat Bas (a gaucha) e Rolhat Naut (a dreita).
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	45° 39′ 40″ N, 2° 58′ 27″ E
Superfícia	50,22 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 1 142 m; 846 m; 620 m
	Geografia politica;
País	Auvèrnhe;
Estat	França;
Region; 84	Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe;
Departament; 63	Puèi de Doma ;
Arrondiment; 632	Clermont-Ferrand;
Canton; 6337	Saint-Amant-Tallende;
Cònsol	Roger Lepetit ; (2014-2020)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	2 422 ab. Evolucion de la populacion; 2 467 ab.
Densitat	44,98 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	63970
Còde INSEE	63026

Vila d'Occitània

Aidac [iˈda]^[1], [iˈdɔ]^[2] (Aydat en francés) z-es una comuna auvernhata dau departament dau Puèi de Doma e de la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Geografia

La comuna d'Aidac z-es situada dins l'aira d'atraccion de Clarmont-Ferrand, a 24 quilomètres au sud-oèst de la prefectura departamentala e anciana capitala regionala Clarmont-Ferrand.

z-Es aderenta dau pargue naturau regionau daus volcans d'Auvèrnha, dont le sèti z-es situat au chastèl de Montlosier sobre le territòri comunau.

Comunas confrontantas de **Aidac**
Nabosat	Sent Ginès de Champanèlas
Aurèira Sauset le Freid		Sent Sadornin
Le Varnet	Sent Nectaire	Cornòl

Topominia

Las atestacions ancianas son Avitacum au sègle V^[3], Aidaco (959), Aidachus (1022), Aidat (1196, 1789), Aidac (1240, 1264), Aydac (1259) e Edac au secle XIV^[4].

S'agiguèt d'una formacion toponimica galloromana en -(i)acum sufixe gallés localizant a l'origina, puèi marcant la proprietat. Es precedit dau nom de persona latin Avitus, portat per un autoctòn, d'ente le sens globau de "domeni d'Avitus"^[3]. Queste Avitus es probablament le nòble arvèrne Eparchus Avitus, devengut brèvament emperaire de Roma e dont la filha Papianèla esposèt Sidòni Apollinari que vai eiretar dau domèni que descriu d'alhors^[3]^[4].

Varnuege ven dau gallés vernoialum, derivat de "vern".

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista daus cònses successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març 2008	2020	Roger Lepetit	? puèi UDI	retirat
2007	2008	Christian Gardette		quadre informatic
març 1989	2007	Jean Mercier
1983	1989	Alain Soustrot
1953	1983	Roland Viel	SFIO puèi PS	agricultor, president de la Chambra d'agricultura dau Puèi de Doma, conselhèir generau (1964-1979)
	1953
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2259, totala: 2300

Cercar

1 982

2 051
2 089

2009

2010

2 122
2 163

2 192
2 235

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 2422 abitants.

Luòcs e monuments

Le lac de la Cassèira.
La pèira levada de Fohet.
La glèisa d'Aidac.
La glèisa de Fohet.
La crotz dau cementèri de Fohet.

Personalitats liadas a la comuna

L'abat Roièr, dau Pontés, qu'anèt fondar Nòstra Dama d'Auvèrnha dins le Saskatchewan, anuèit Ponteix.

Veire tanben

Comunas dau Puèi de Doma

Liams extèrnes

Nòtas e referéncias

Nòtas

Referéncias

↑ Pierre-François Fournier, Les noms de lieux en -acus en Auvergne et sur ses confins (Forez, Bourbonnais), Nouvelle revue d'onomastique, 1984, p.25.
↑ Collectatge IEO 63. Dins le parlar de vès Orsinas.
↑ ^3,0 ^3,1 et ^3,2 Dictionnaire étymologique des noms de lieu en France (en francés). Paris: Librairie Guénégaud. ISBN 2-85023-076-6. .
↑ ^4,0 et ^4,1 Ernèst Negre. Toponymie générale de la France: Formations préceltiques, celtiques, romanes, p. 448.

Portal d'Auvèrnhe

[1] Pierre-François Fournier, Les noms de lieux en -acus en Auvergne et sur ses confins (Forez, Bourbonnais), Nouvelle revue d'onomastique, 1984, p.25.

[2] Collectatge IEO 63. Dins le parlar de vès Orsinas.

[Dauzat-3] 3,0 ^3,1 et ^3,2 Dictionnaire étymologique des noms de lieu en France (en francés). Paris: Librairie Guénégaud. ISBN 2-85023-076-6. .

[NomNegre-4] 4,0 et ^4,1 Ernèst Negre. Toponymie générale de la France: Formations préceltiques, celtiques, romanes, p. 448.

[1]

[2]

[3]

[4]