Trobador
Un trobador èra un poèta, e/o cantaire, durant l'Edat Mejana, en Occitània, e en Catalonha, en Aragon, Lombardia, Galícia-Portugal. Lo tèrme de trobador s'utiliza per designar los artistas que s'exprimisson en occitan (lemosin, auvernhat, provençal...). Trobaire es una autra forma del mot trobador, que ven d'una autra declinason del meteis mot en òc ancian[1][2]. L'omològ femenin del trobador es la trobairitz.
Etimologia[modificar | modificar la font]
Lo tèrme "trobador" es atestat al sègle XII en çò de Pèire d'Auvèrnhe[3]. Lo mot se forma a partir del vèrb trobar que, en occitan ancian significava tanben "compausar", "inventar". Lo mot troubadour foguèt manlevat per lo francés al sègle XVI, d'efièch, es mencionat en 1575 al sens de « poèta liric cortés de lenga d'òc als sègles XII e XIII (J. de Nòstra Dama, Vies des anciens poetes provençaux, p. 14 ds Gdf. Compl.)[4].
Lo tèrme occitan "trobador" se superpausa exactament al francés trouveur[5]. Lo mot francés trouvère es atestat tanben al sègle XII, e representa l'ancian cas subjècte del mot de lenga d'oïl troveor (cas regim)[6]. Segon los lingüists l'occitan "trobar" e lo francés trouver remontan a un tèrme del latin popular non atestat *tropare « compausar, inventar un aire » d'ont « compausar un poèma », puèi « inventar, descobrir », derivat de tropus « figura de retorica »[7],[8],[9],[10] (cf. latin contropare)
Al temps de Frederic Mistral, trobaire aviá una autra significacion en Provença: un poèta occitan[N 1] que visquèt entre lei trobadors e lei felibres[11], amb lor poesia cridada la "trobariá"[11]. Es a dire los poètas occitans de l'Edat Modèrna. Malgrat aquò, la definicion la mai comuna de trobaire rèsta trobador o poèta.
Istòria[modificar | modificar la font]
Los trobadors apareisson al moment de la Primièra Crosada (1096-1099) e començan a declinar al moment de la crosada albigesa (de 1209 al sègle XIV).
Lo trobador pus ancian conegut es lo duc d'Aquitània Guilhèm IX.
L'amor cortés o fin'amor[modificar | modificar la font]
Es al sègle XII que nasquèt lo fin' amor, genre literari que l'invencion es atribuida a Guilhèm IX de Peiteus, dich lo Trobador (1071-1127).
| Fichièr àudio | |
 | |
|---|---|
modificar  |
Aqueste amor cortés foguèt un modèl per de generacions de trobadors e de trouvères (equivalent en lenga d'oïl), e Minnesänger (menestrel) en alemand). Emprentat de valors eroicas pròprias a la cavalariá, son fin amor es sovent realista e francament carnal, escarta pas l'adultèri, mas evòca tanben de sentiments delicats.
L'amor cortés se desvolopa per respondre a de règlas fòrt precisas, finalament codificadas per mantun arrèst pres a la cort d'Alienòr d'Aquitània.
| Fichièr àudio | |
| | |
|---|---|
| modificar |
La reina Alienòr, felena de Guilhèm IX, fòrt cultivada, joguèt un ròtle considerable dins la difusion de l'ideologia de l'amor cortés.
Genres[modificar | modificar la font]
Los tèxtes dels trobadors corresponen a mai d'un genre :
- la canso (la cançon) es la forma mai correnta : cinc o sièis coblets bastits sus las meteissas rimas ;
- l'auba (l'aubada) descriu amb brièvetat lo revelh dels dos amants per la crida d'un gacha e lor tristessa de se dever separar a la poncha del jorn;
- la serena (serenada ), despinta las lamentacions del cavalièr amorós ;
- los sirventeses son de satiras mai politicas e moralas ;
- lo planh (literatura) es un cant de dòl ;
- lo partiment o jòc partit e la tenso permeton a maites trobadors de debatre de las questions d'amor ;
- la pastorèla despinta l'amor per una bergièra ;
- la balada, destinada a èsser dançada.
- La Cançon de la Crosada, representa un genre ibrid: relèva d'una part de l'ideologia de la crosada, exaltant la proesa guerrièra al servici de la fe; mas d'autra part, representa una requèsta d'amor desguisada, que lo dangièr de l'expedicion rend mai urgenta.
Trobadors e trobairises celèbres[modificar | modificar la font]
Vejatz tanben[modificar | modificar la font]
Articles connèxes[modificar | modificar la font]
- Aède ;
- Acadèmia dels Jòcs Florals ;
- Assag (rite cortés) ;
- Bards ;
- Cançon de gèsta ;
- Flamenca ;
- Joglars ;
- Lenga d'òc ;
- Lista de trobadors e trobairises ;
- Minnesang ;
- Repente ;
- Estil trobadorenc ;
- Trobairitz ;
- Trobaire[12] ;
- Trouvère ;
- Trova.
Bibliografia[modificar | modificar la font]
- Duc de La Salle de Rochemaure, Les Troubadours cantaliens XII-XXe siècle, 1910, Bloud et Gay, , 2 in-12°, 645 et 577 p.
- Renat Nelli, L'Érotique des Troubadours, Privat, Tolosa, 1963 - ISBN 2000025730 ;
- Henri-Irénée Marrou, Les Troubadours, Le Seuil, Paris, 1971 - ISBN 2-02-000650-2 ;
- Ezra Pound, Sur les pas des troubadours en pays d'Oc, éd. du Rocher, Paris, 2005 - ISBN 2268054594 ;
- G. Brunel-Lobrichon, Cl. Duhamel-Amado, Au temps des troubadours, Hachette, coll. « La Vie quotidienne », 1997 - ISBN 2012355250.
Referéncias[modificar | modificar la font]
- ↑ http://toscanoreinat.chez-alice.fr/DICO_LZ.pdf
- ↑ http://www.institutestudisaranesi.cat/wp-content/uploads/2019/11/33520-vocabulari-ortografic.pdf
- ↑ Site del CNRTL : etimologia de "troubadour"
- ↑ Site del CNRTL : etimologia de "troubadour"
- ↑ Albert Dauzat, Henri Mitterand, Jean Dubois, Nouveau dictionnaire étymologique Larousse, éditions Larousse 1980, p. 770a.
- ↑ Site du CNRTL : étymologie de "trouvère"
- ↑ veire los diccionaris Académie française, Larousse, Robert)
- ↑ Albert Dauzat, Henri Mitterand, Jean Dubois, Op. cité, p. 770a.
- ↑ Walther von Wartburg, Französisches Etymologisches Wörterbuch
- ↑ The etymology of “trouver” (anglais) pp. 13–18
- ↑ 11,0 et 11,1 https://tdf.locongres.org/files/assets/common/page-substrates/page2267.jpg
- ↑ https://tdf.locongres.org/files/assets/common/page-substrates/page2267.jpg
Ligams extèrnes[modificar | modificar la font]
- Libres sus los trobadors : http://www.espaci-occitan.com/botiga/oc/425-trobadors-e-trobairitz
- http://www.cardenal.org/
- http://www.trobar.org/troubadours/
- disponible sus Gallica Qualques trobadors celèbres
Error de citacion : La balisa <ref> existís per un grop nomenat « N », mas cap de balisa <references group="N"/> correspondenta pas trobada