Aigasmòrtas

Vila d'Occitània

Aigasmòrtas
Aigues-Mortes

Lei barris d'Aigasmòrtas.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 34′ 03″ N, 4° 11′ 36″ E

Superfícia

57,78 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

3 m
2 m
0 m

Geografia politica

Camarga

França

Occitània (region administrativa)

Nimes

Canton d'Aigasmòrtas (caplòc)

Intercom
243000650

Comunautat de comunas Tèrra de Camarga

Cònsol

Pierre Mauméjean
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

8 456 ab.

8 535 ab.

Densitat

146,24 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

aigamortenc, aigamortenca

Còde INSEE

30003

Aigasmòrtas^[1]^[2]^[3]^[4] (Aigues-Mortes en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament de Gard e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Segon Cartodialect, la comuna (ponch 861) es en domèni provençau: lei e castèu.

Geografia[modificar | modificar la font]

Per la rota, Aigasmòrtas es situat a 35 km aperaquí de Nimes e 30 km de Montpelhièr. Lo territòri comunau se compausa d'una partida de la plana umida e deis estanhs de Pichòta Camarga. Comunica amb lo golf del Leon e la mar Mediterranèa per lo Grau dau Rei.

Comunas a l'entorn.

Toponimia[modificar | modificar la font]

Leis atestacions ancianas son, per luòc:

Aigasmòrtas - Aquæ-Mortuæ en 1248; Villa Aquarum Mortuarum en 1294; Bonaper-Forsa (ò Bona-per-Forsa?) en 1248^[5].

Le Grau-du-Roi (nom fr) - Le grau d'Aiguesmortes en 1762^[6]. Vilatge^[5].

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Istòria[modificar | modificar la font]

En 791, Carlesmanhe faguèt bastir la torre Matafèr, au mitan dei paluns, per la securitat dei pescaires e deis obrièrs dei salinas e bessai per la senhalizacion e la transmission dei novèlas destinada a donar l’alèrta, per lo cas de l’arrivada d’una flòta. La vocacion de la torre passèt del domeni guerrièr au domeni espiritual quora Carlesmanhe l'autregèt a l’abadiá benedictina, consagrat a l’Opus Dei e que per sei psalmodias, de jorn coma de nuèch, fan designer son convent dau títol de Psalmòdi. Lo convent existís en 812, coma lo confirma un acte de dotacion facha per lo nimesenc Badila a l’abadiá^[7]. Aaquesta epòca, los abitants, demoravan dins de cabanas de canas, e vivián de la pesca, de la caça e de la produccion de sal. La region èra sota la dominacion dei monges de l'abadiá de Psalmòdi.

En 1240, Loís IX de França, que se vòl debarrassar de l'empresa dei marinas italianas per lo transpòrt dei tropas per lei crosadas, s'interessa a la posicion estrategica que representa lo luòc per son reiaume. A aquesta epòca, Marselha aperten a son fraire Carles d'Anjau, rei de Nàpols, Agde au Comte de Tolosa Raimon VII e Montpelhièr au rei d'Aragon Jacme Ièr. Sant Loís voliá un accès dirècte a la mar Mediterranèa. Obtenguèt dei monges de l'abadiá la vila e lei tèrras a l'entorn per escambi de proprietats. Leis abitants èran exemptats de la gabèla, impòst prelevat sus la sal que podián prene sens constrencha^[8]. Faguèt bastir una rota entre lei paluns e la torre Carbonièra per i faire lo gach e aitau protegir l'accès de la vila. Sant Loís bastit puèi la torre de Constança per assostar sa garneson. En 1272, lo filh e successor de Loís IX, Felip lo Ardi, ordona la perseguida de la construccion dei barris per cinturar completament la pichòta vila. Lei trabalhs s'acabèron pas que 30 ans pus tard.

Administracion[modificar | modificar la font]

Lista dei cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
4 d'abriu 2014	2020	Pierre Mauméjean	UDI	quadre
març 2008	2014	Cédric Bonato	PS
març 1989	2008	René Jeannot	UDF puèi divèrs drecha
març 1977	1989	Sodol Colombini	PCF	conselhier generau (1973-1985)
	1977
Totas las donadas son pas encara conegudas.