Nicolau Lassèrra
Nicolau Lassèrra (en francés Nicolas Lasserre; Aigas Mòrtas, 31 de mai de 1862 – 15 de genièr de 1947), escaissat Mèste Nicolau, foguèt un erudit e escrivan occitan de Lengadòc.
Biografia[modificar | Modificar lo còdi]
Nicolau Lassèrra nasquèt a Aigas Mòrtas en 1862 dins una familha implantada dempuèi fòrça generacions dins l'airal. Laissèt l'escòla quand aviá onze ans per trabalhar coma maçon, dalhaire de palú o mai obrièr agricòla. Malgrat qu'aviá quitat los estudis d'ora capitèt de dintrar coma clèrgue d'un notari. Mai tard trabalhèt a l'agrandiment del canal de Bèucaire. Pasmens a vint ans, cambièt de dralha d'un biais drastic e s'engatgèt dins l'armada. I serviguèt cinc ans dins l'artilhariá de marina. Se portèt volontari per partir a Tonquin, i participèt a divèrsas batalhas abans d'èsser mandat en Cochinchina e mai a Cambòtja.
Tornèt puèi al país e se maridèt. Lo parelh aguèt dos enfants, un dròlle Claudius e una filha Elaïs. Trabalhèt coma comptable e aprèp coma viatjaire de comèrci. Qualque temps mai tard se n'anèt en Argeria coma fondat de poder dins un negòci de vin mas l'afar fracassèt e Nicolau tornèt a son airal. Se lancèt puèi dins la politica e se presentèt coma candidat socialista a l'eleccion legislativa mas capitèt pas d'èsser elegit.
Plen d'estrambòrd e d'energia Lassèrra fondèt un grop d'estudis socials, una corala obrièra e mai una caissa de crèdit agricòla. L'an que seguiguèt la Revòlta dels vinhairons, en 1908, foguèt causit per representar los interèsses dels agricultors per la Confederacion dels Vinhairons en contrarotlar las practicas dels negociants de vin dins lo nòrd de França. Malgrat son edat avançada, aviá 52 ans, capitèt de s'engatjar per la Primièra Guèrra Mondiala a Lion. Participèt a l'activisme occitan de París amb los Amics de la Lenga d'òc e dins mantuna autra associacion.
Nicolau Lassèra èra tanben pivelat per l'òbra de l'escrivan nimesenc Antòni Bigòt.
Òbras[modificar | Modificar lo còdi]
- Escassa mon pairin: sovenirs e racontes (1946)
- A. Bigot, poète et fabuliste nimois : 1825-1897 : causerie en dialecte nimois (...) (1929)
- Histoire populaire d'Aigues-Mortes [Texte imprimé] : suivie d'une notice sur le Grau-du-Roi (1937)
- Aigues-Vives et ses hommes célèbres : monographie d'Aigues-Vives en Vaunage
- Histoire populaire d'Aigues-Mortes