Garriga

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Païsatge de garriga en Lengadòc Bas

En botanica, la garriga es una formacion vegetala caracteristica de las regions mediterranèas, pròcha del maquís. Segon l'Escòla Agronomica de Montpelhièr, la garriga es situada sus terren calcari alara que lo maquís es sus terren siliçós. L'Escòla Agronomica de Tolosa assòcia lo tèrme de garriga a l'escalonament de la vegetacion.

De naturalistas que i a classifican la garriga en 4 menas de zònas, definidas per una planta mestra, en mai de l'avaus qu'es la mena de planta caracteristica de la garriga. Tres zònas del sud al nòrd:

E una zòna d’evolucion: La garriga d’aledas (asphodelus cerasifer): ròdol de Bel Er, per ex. : es la mena mai degradada de garriga.

Etimologia[modificar | Modificar lo còdi]

Lo tèrme de garriga ven de la rasic preïndoeuropèa kar (o gar, kal, gal), que significa « pèira » o « ròc », e per extension « abric de pèira, ostal, fortalesa, vilatge ». Aquesta rasic donèt las paraulas guarric en celtic e garric en occitan, es a dire « l'arbre del ròc ». De la meteissa rasic venon: Gard, Carcassona, carst, cala, clapàs, grava, e mai

Localizacion[modificar | Modificar lo còdi]

Aquela formacion, que s'installa dins los massís calcaris en terren sec e filtrant, resulta de la degradacion de la selva de garric, que va pauc a pauc de las plantacions de pin blanc fins a la garriga.

En Occitània, ocupa gaireben 400 000 ectaras, subretot en Provença e Lengadòc.

Activitas ancianas[modificar | Modificar lo còdi]

S'i pòt trobar de rèstas preïstorics e medievals (megalits, castelars, baumas fortificadas, ermitatges...).

Activitats d'abaliment[modificar | Modificar lo còdi]

Los tropèls de cabras o de fedas i pasturavan

Utilizacion de la lenha[modificar | Modificar lo còdi]

Los utilizaires de forns s'i installavan per aprofeitar la lenha: los veirièrs, los forns de calç. Los boscatièrs i copavan e brutlavan la lenha per ne far de carbon.

Recòltas e cultura[modificar | Modificar lo còdi]

Los ruscaires recoltavan diferents tipes de ruscas pels blanquièrs. S'i recoltava la lavanda d'espics (Lavandula angustifolia) De pichons proprietaris i plantavan sus de laissas d'olivièrs o de vinhas.

Espècias vegetalas caracteristicas[modificar | Modificar lo còdi]

Plantas caracteristicas de la garriga:

Moja blanca
Bragalon

Vejatz tanben[modificar | Modificar lo còdi]

Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]

  • (fr) Hubert Delobette, Alice Dorques, Trésors retrouvés de la garrigue, Le Papillon Rouge Éditeur, 2003 ISBN 2-9520261-0-6Error d'escript : lo modul « check isxn » existís pas.
  • (fr)Stéphane Batigne, Arnavielle, une famille des garrigues, Mille et une vies, 2008 ISBN 978-2-923692-01-2Error d'escript : lo modul « check isxn » existís pas.

Ligams intèrnes[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes[modificar | Modificar lo còdi]