Vejatz lo contengut

Accent grèu

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Ponctuacion
Acolada{ }
Parentèsi( )
Cabrons< >
Parentèsis cairadas[ ]
Verguetas« » o “ ”
Apostròf' o ’
Virgula,
Barra oblica/
Barra oblica inversada\
Espaci 
Punt.
Punts de suspension
Punt-virgula;
Dos punts:
Punt d'exclamacion!
Punt d'interrogacion?
Punt exclarrogatiu
Punt d'ironia
Jonhent-
Tiret
Simbòls diacritics
Accent agut´
Accent agut doble̋
Accent grèu`
Accent grèu doblȅ
Accent circonflèxe^
Hačekˇ
Barra inscrita-
Brèva˘
Macronˉ
Cedilha¸
Ogonek˛
Punt interior·
Bana̛
Croquet en cap ̉
Punt sosescrit ִ
Punt susescrit ˙
Redond en cap˚
Tilde~
Trèma¨
Tipografia
Arròba@
Eta&
Asterisc*
Asterisme
Coissinet#
Numèro
Copyright©
Marca®
Gra°
Gra Celsius
Prima (1a, 2a, 3a) ′ ″ ‴
Obelisc† o ‡
Paragraf§
Per consequent
Perque
Pè de mosca
Piuse
Tiret bas_
Simbòls matematics
Mai e mens+ -
Mai o mens±
Multiplicat× o ·
Devesit÷
Egala=
Per cent%
Per mila
Cairat²
Cube³
Microµ
Vinculum◌̅
Simbòl monetari

L’accent grèu ( ` ) es un diacritic de l'alfabet latin que torna dins mai d'uns alfabets.

Alfabet grèc

[modificar | Modificar lo còdi]

L'accent grèu grèc apareisson, en grèc ancian, sonque la darrièr sillaba d'un mot, dins las escasenças s'aquela èra grèva. Lo tèrme grèu ven del latin gravis (pesuc), el meteis traduch del grècc βαρύς, que designava aquela intonacion.

Alfabet cirillic

[modificar | Modificar lo còdi]

L’accent grèu de l’alfabet cirillic es a vegada utilizat en bulgar per indicar l’accent tonic per una vocalas а̀ , ѐ, ѝ, о̀ , у̀ , ъ̀ , ю̀ , я̀ .

Alfabet latin

[modificar | Modificar lo còdi]

Dins l'alphabet latin, l'accent grèu es dirèctament manlevat de l'alfabet grèc. Mens corrent que l'accent aigu, se sirua mai sovent sus la vocalas A, E, O e U, dins las lengas seguentas:

  • En catalan (accent greu ou obert), indica la posicion de l'accent tonic irregular e tanben l'aperturea de la vocala /e/ e /o/ (que pòdon èsser obèrta o barradas) :
    • à (català)
    • è (enciclopèdia)
    • ò (història)
  • En occitan :
    • à se pronóncia [a]
    • è se pronóncia [ɛ]
    • ò se pronóncia [ɔ]
  • En Gaelic escocés, marca una vocala longa.
  • En francés :
    • à: per destriar d'omonims (la / , ça / çà) ;
    • è: per la prononciacion del /ɛ/ obèrt;
    • ù: sonque pel mot , (pronom relatiu o adverbi interrogatiu) / ou, (conjonccion)
  • En galés, l'accent grèu es utilizat per marcar una vocala corta dins un mot que, dins lo cas contrari, seriá prononciat amb una vocala longa, coma mẁg (« tassa ») e mwg (« fum »).
  • En italian, apareis sonque coma [[Accent tonic; indica la prononciacion obèrta de la e e de la o. Sus la i e la u, se pòt tanben metre l’accent agut:
    • à (libertà)
    • è (caffè)
    • ò (parlò)
    • ù (virtù o virtú)
    • ì (partì o partí)
  • En norvegian, l'accent grèu indic que la sillaba que diacrita es accentuada, per diferenciar de mots coma og (« e ») et òg (« tenben »).
  • Dins de lengas amb tons africanas, coma lo tshiluba, l’accent grèu indica un ton bas.
  • En hanyu pinyin (transcripcion del mandarin), l’accent grèu indica un ton davalant: à, è, ì, ò, ù, ǜ.
  • En escritura dialectala alemanica, l'accent grèu indica la prononciacion mai dubèrta de las vocalas. s'utiliza sus la vocalas e, i, o, ö, u, ü que venon [ɛ, ɪ, ɔ, œ, ʊ, ʏ].

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]

Articles connexes

[modificar | Modificar lo còdi]