Pèrsa mejan
|
Pèrsa mejan
| |
|---|---|
| Parlat en | Iran (Empèri Sassanida) |
| Familha lingüistica | lengas indoeuropèas indoiranian iranian iranian de l'oèst iranian del sud-oèst pèrsa ancian pèrsa mejan |
| Estatut oficial | |
| ISO 639-3 | pal (en) |
Lo pèrsa mejan es una lenga iraniana atudada que foguèt parlada dins l'Empèri Sassanida.
Classificacion[modificar | modificar la font]
Lo pèrsa mejan es una lenga iraniana de l'oèst. Es lo descendent del pèrsa ancian, atestat a partir del sègle III apC, quand los pèrsas fondèron l'Empèri sassanida. La lenga foguèt parlada dusqua après la casuda dels sassanidas dusqua los sègles VIII o X, epòca ont evoluèt per venir lo persan actual.
Documents de la lenga[modificar | modificar la font]
Lo pèrsa mejan es conegut per d'inscripcions reialas sassanidas, per d'òbras literàrias zoroastrianas e tamben per de manuscrits maniquèus. Aquestes foguèron descubèrts en Turkestan al començament del sègle XX, demest de tèxtes dins d'autras lengas, lo chinés, lo sogdian, lo part, lo khotanés[1].
Escritura[modificar | modificar la font]
Lo pèrsa mejan èra escrich amb doas escrituras. Los tèxtes zoroastrians utilizan un alfabet vengut de l'Avesta que nòta las vocalas. Al contrari los manuscrits maniquèus de Turkestan son redigits dins una escritura de tipe aramèu sens vocalizacion.
Referéncias[modificar | modificar la font]
- ↑ Oranskij 1977, p. 69.
Fonts[modificar | modificar la font]
- (fr) Iosif M. Oranskij, 1977, Les langues iraniennes, traduit per Joyce Blau, Institut d'études iraniennes de l'Université de la Sorbonne Nouvelle, documents et ouvrages de référence 1, París, Librairie C. Klincksieck.
