Joan Loís Guitard

Joan Loís Guitard
Biografia
Naissença	Tolosa
Floruit	sègle XVII
Donadas personalas
Activitat
Genre	Sonet, epigrama, madrigal, estrenas, cuplet (ca) e cant reiau
Prèmis
	(1693) Viola Conferit per Consistòri del Gai Saber; (1686) Calendula officinalis Conferit per Consistòri del Gai Saber ;

Joan Loís Guitard èra un avocat, traductor e poèta tolosenc d'expressions francesa, lengadociana e gascona de la fin del sègle XVII.^[1]

Biografia

Originas

Se sap pas gaire de sas originas. Èra originari de Tolosa e devengut, «coma la màger part dels autres poètas de l'Escòla tolosana», avocat al Parlament^[2] d'aquela vila. Parlava al mens tres lengas, dont l'occitan dins sos parlars tolosan (lengadocian) e garonés periferic (gascon), lo francés,^[3] e lo latin^[4]. La mai granda part de sas poesias son de dialècte lengadocian tolosan,^[3] probablament son parlar mairal, mas inclusen mantes gallicismes.^[5]

Traductor

Traductor de poètas latins, sostot Virgili, es conegut per aver traduch l'Eneïda en lengadocian.^[2] Pasmens, solament de fragments d'aquela subrevivon.^[4]

Poèta

Las poesias imprintadas de Guitard, «fòrça petitas en nombre», son coneguts d'una colleccion intitolat Vers (tous inédits) composés par Jean-Louis Guitard, depuis le commencement de 1685, sur divers sujets de galanterie, dejà plan mutilada^[3] al temps de sa redescobèrta pels erudits al sègle XIX. La majoritat son de poemas brèus en occitan: «sonets, epigramas, madrigals, estrenas, coblets de cançon», mas i a tanben de poemas francesas e «una vintena de pèças mai estenduts».^[5]

Ganhèt renom a Tolosa a la fin del sègle XVII per sas poesias en lenga locala e reiala.^[3] Foguèt mantescòps laureat de l'Acadèmia dels Jòcs Florals per d'òbras en francés^{[nt 1]}, ont ganha lo gaug en 1686 e la violeta en 1693. Après, foguèt nomenat Mèstre ^{[per l'Acadèmia?]} «coma praticant amb lo meteis succès la poesia francesa e la poesia lengadociana.»^[6]

De mai, la Societat d'Estudis Occitans nos ditz qu':
«A daissat, en lenga d'òc, un cant reial entitolat Lo Polh, e una longa pèça, sens granda originalitat, entitolada Descripcion de la procession generala de Tolosa, e dont lo subjècte èra la procession que se fasiá dins aquela vila lo 17 de mai, per commemorar una victòria emportada suls protestants.»^[2]

Òbras

En occitan

Le Bouissou^{[nt 2]}, cant reial.
Lo Polh, cant reial.^[2]
Iphis, cant reial.^[4]
Descripcion de la procession generala de Tolosa.
Jeaneto d'Alegre, un sonet acrostic escrich en gascon.^[3]

etc.

En francés

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Critica postuma

Mentre que Noulet lo met «al primièr reng dels poètas de lenga tolosana après Godelin»,^[5] l'autors de la Revue de Gasconha e la Societat d'Estudis Occitans semblan pas èsser fòrça impressionadas per sas òbras subreviventas, en disent que Jeaneto d'Alegre es «mediòcra»^[3] e que la Descripcion de la procession generala de Tolosa manca d'originalitat.^[2]

Veire tanben

Guèrras de Religion

Fonts

Nòtas

↑ Malgrat que l'Acadèmia èra a l'origina una institucion literària occitana, al corrent dels segles l'occitan èra progressivament marginalizat en favor de la lenga francesa. Segon Niveduab, l'Acadèmia cessèt de coronar de poesias occitanas dès 1530, e de las legir a la fin del sègle XVII.
↑ Nouet l'anomena solament "Cant-Royau". Per lo distinguïr de sos autres cants reials, e pr'amor que la frasa "Le bouissou prezerbat dins le foc que l'abrando" apareis a la fin de cada vèrs, l'anomena aicí Le Bouissou.