La Scala : Diferéncia entre lei versions
m Redireccion cap a Scala de Milan |
mCap resum de modificació |
||
| Linha 1 : | Linha 1 : | ||
{{Infobox |
|||
#REDIRECT [[Scala de Milan]] |
|||
|tematica= |
|||
|carta= |
|||
}} |
|||
[[Fichièr:TeatroAllaScala001.jpg|thumb|250px|right|Façada neoclassica del teatre de ''La Scala'' a [[Milan]]]] |
|||
'''La Scala''' (en [[italian]]: ''Teatro alla Scala'') es un dels bastiments mai celèbres de [[Milan]] ([[Lombardia]]), ont se fan de representacions d'opèras. Es, amb la ''[[Fenice]]'' de [[Venècia]] e lo ''Teatro San Carlo'' de [[Nàpols]] demest las tres salas d'opèra pus prestigiosas d'Itàlia. |
|||
== Istòria == |
|||
Foguèt bastida en dos ans per l'arquitècte [[Giuseppe Piermarini]] sur la comanda de [[Maria-Terèsa d'Ongria|Maria Terèsa d'Àustria]] aprèp l'incendi de l'ancian teatre ducal. S'inaugurèt lo [[3 d'agost]] de [[1778]] en preséncia de [[Ferdinand d'Àustria-Este|l'arquiduc Ferdinand d'Àustria]] amb l'[[opèra (musica)|opèra]] ''l'Europa riconosciuta'' d'[[Antonio Salieri]]. Lo lòc causit foguèt lo de la glèisa de ''Santa Maria della Scala'', destruïda en aquela escasença, daissant lo sieu nom al teatre. |
|||
Aquel teatre visquèt l'evolucion de l'opèra italiana amb [[Domenico Cimarosa]], la creacion de plan opèras majoras del repertòri italian coma ''[[Il turco in Italia]]'' de [[Gioacchino Rossini|Rossini]], ''Il Pirata'' ([[1827]]) e subretot ''[[Norma]]'' ([[1831]]) de [[Vincenzo Bellini]]. La sala venguèt victima pr'aquò de la concurréncia dels autres endreits coma lo ''Teatro Carcano'' situat dins la quita vila que vegèt la creacion de fòrça òbras majoras. |
|||
Foguèt [[Giuseppe Verdi]] que faguèt las primièras de fòrça grandas òbras e que permetèt a la sala d'aténher lo sieu prestigi actual, e mai s'aqueste abandona l'endreit a partir de [[1845]]. La Scala dona encara de representacions prestigiosas, pasmens i son escassas las creacions majoras. Verdi tornèt alavetz amb ''[[Aida]]'' en [[1872]] (mas la siá creacion aguèt luòc en Egipte), amb ''[[Otello (Verdi)|Otello]]'' ([[1887]]), enfin amb ''Fastaff'' en [[1893]]. |
|||
La Scala donèt de representacions nombrosas de las opèras de [[Richard Wagner]] e tanben de las dels pòstveristas. |
|||
Èra tanben una plaça màger de l'art [[coregrafia|coregrafic]]. Nombroses [[balèt]]s i son representats cada annada. Las [[estela (balèt)|estelas]] pus importantas de la dança classica an ja fait representacions dins aqueste endreit mitic. Se pòt citar [[Carla Fracci]], [[Sylvie Guillem]], [[Rudolf Noureev]], [[Maya Plisetskaya]], [[Patrick Dupond]], [[Margot Fonteyn]], [[Alessandra Ferri]] e plan mai autres encara. |
|||
Patiguèt bombardaments en [[1943]] e non poguèt reobrir abans [[1946]]. |
|||
[[Arturo Toscanini]] ne foguèt lo [[cap d'orquèstra]] pus famós. Foguèt seguit puèi per [[Claudio Abbado]] en [[1972]] e [[Riccardo Muti]] en [[1986]]. |
|||
Foguèt tancat en [[2001]] per i entamenar una renovacion. La reobertura se debanèt lo [[7 de decembre]] de [[2004]] e s'i interprèta la meteissa òbra de Salieri qu'a la siá inauguracion, jos la direccion de [[Riccardo Muti]]. |
|||
L'orquèstra de la Scala aguèt un cèrt nombre de menaires prestigioses que lo mai celèbre foguèt sens cap de dobte [[Arturo Toscanini]] que i comencèt la siá carrièra en [[1898]] amb ''[[Los Mèstres Chantaires de Nurembèrg]]'' e i seguiguèt carrièra fins a [[1929]] data que partiguèt cap als Estats Units. Foguèt seguit, entre d'autres per [[Herbert von Karajan]], [[Lorin Maazel]], [[Claudio Abbado]] e [[Riccardo Muti]] que presentèt sa demission en [[2005]] en seguida de movements socials. |
|||
La cantaira mai coneguda demòra [[Maria Callas]] tre [[1951]]. |
|||
== Menaires principals e directors musicals == |
|||
* [[Daniel Barenboim]] (dempuèi [[2006]]) ''(coma menaire convidat principal)'' |
|||
* [[Riccardo Muti]] ([[1986]] - [[2005]]) |
|||
* [[Claudio Abbado]] ([[1968]] - [[1986]]) |
|||
* ''Pòst vacant entre 1956 e 1968'' |
|||
* [[Guido Cantelli]] ([[1956]]) ''(mòrt accidentalament abans la siá presa de foncion)'' |
|||
* [[Carlo Maria Giulini]] ([[1953]] - [[1956]]) |
|||
* [[Victor de Sabata]] ([[1929]] - [[1953]]) |
|||
* [[Arturo Toscanini]] ([[1921]] - [[1929]]) |
|||
* ''La Scala foguèt tancada de 1918 a 1920'' |
|||
* [[Tullio Serafin]] ([[1917]] - [[1918]]) |
|||
* [[Tullio Serafin]] ([[1909]] - [[1914]]) |
|||
* [[Arturo Toscanini]] ([[1898]] - [[1908]]) |
|||
* [[Franco Faccio]] ([[1871]] - [[1889]]) |
|||
{{musica}} |
|||
== Ligams extèrnes == |
|||
* [http://www.teatroallascala.org/ Sit Internet oficial de La Scala de Milan] |
|||
{{commons|Teatro alla Scala di Milano}} |
|||
[[Categoria:Sala de teatre]] |
|||
Version del 2 julhet de 2014 a 21.13
La Scala (en italian: Teatro alla Scala) es un dels bastiments mai celèbres de Milan (Lombardia), ont se fan de representacions d'opèras. Es, amb la Fenice de Venècia e lo Teatro San Carlo de Nàpols demest las tres salas d'opèra pus prestigiosas d'Itàlia.
Istòria
Foguèt bastida en dos ans per l'arquitècte Giuseppe Piermarini sur la comanda de Maria Terèsa d'Àustria aprèp l'incendi de l'ancian teatre ducal. S'inaugurèt lo 3 d'agost de 1778 en preséncia de l'arquiduc Ferdinand d'Àustria amb l'opèra l'Europa riconosciuta d'Antonio Salieri. Lo lòc causit foguèt lo de la glèisa de Santa Maria della Scala, destruïda en aquela escasença, daissant lo sieu nom al teatre.
Aquel teatre visquèt l'evolucion de l'opèra italiana amb Domenico Cimarosa, la creacion de plan opèras majoras del repertòri italian coma Il turco in Italia de Rossini, Il Pirata (1827) e subretot Norma (1831) de Vincenzo Bellini. La sala venguèt victima pr'aquò de la concurréncia dels autres endreits coma lo Teatro Carcano situat dins la quita vila que vegèt la creacion de fòrça òbras majoras.
Foguèt Giuseppe Verdi que faguèt las primièras de fòrça grandas òbras e que permetèt a la sala d'aténher lo sieu prestigi actual, e mai s'aqueste abandona l'endreit a partir de 1845. La Scala dona encara de representacions prestigiosas, pasmens i son escassas las creacions majoras. Verdi tornèt alavetz amb Aida en 1872 (mas la siá creacion aguèt luòc en Egipte), amb Otello (1887), enfin amb Fastaff en 1893.
La Scala donèt de representacions nombrosas de las opèras de Richard Wagner e tanben de las dels pòstveristas.
Èra tanben una plaça màger de l'art coregrafic. Nombroses balèts i son representats cada annada. Las estelas pus importantas de la dança classica an ja fait representacions dins aqueste endreit mitic. Se pòt citar Carla Fracci, Sylvie Guillem, Rudolf Noureev, Maya Plisetskaya, Patrick Dupond, Margot Fonteyn, Alessandra Ferri e plan mai autres encara.
Patiguèt bombardaments en 1943 e non poguèt reobrir abans 1946.
Arturo Toscanini ne foguèt lo cap d'orquèstra pus famós. Foguèt seguit puèi per Claudio Abbado en 1972 e Riccardo Muti en 1986.
Foguèt tancat en 2001 per i entamenar una renovacion. La reobertura se debanèt lo 7 de decembre de 2004 e s'i interprèta la meteissa òbra de Salieri qu'a la siá inauguracion, jos la direccion de Riccardo Muti.
L'orquèstra de la Scala aguèt un cèrt nombre de menaires prestigioses que lo mai celèbre foguèt sens cap de dobte Arturo Toscanini que i comencèt la siá carrièra en 1898 amb Los Mèstres Chantaires de Nurembèrg e i seguiguèt carrièra fins a 1929 data que partiguèt cap als Estats Units. Foguèt seguit, entre d'autres per Herbert von Karajan, Lorin Maazel, Claudio Abbado e Riccardo Muti que presentèt sa demission en 2005 en seguida de movements socials.
La cantaira mai coneguda demòra Maria Callas tre 1951.
Menaires principals e directors musicals
- Daniel Barenboim (dempuèi 2006) (coma menaire convidat principal)
- Riccardo Muti (1986 - 2005)
- Claudio Abbado (1968 - 1986)
- Pòst vacant entre 1956 e 1968
- Guido Cantelli (1956) (mòrt accidentalament abans la siá presa de foncion)
- Carlo Maria Giulini (1953 - 1956)
- Victor de Sabata (1929 - 1953)
- Arturo Toscanini (1921 - 1929)
- La Scala foguèt tancada de 1918 a 1920
- Tullio Serafin (1917 - 1918)
- Tullio Serafin (1909 - 1914)
- Arturo Toscanini (1898 - 1908)
- Franco Faccio (1871 - 1889)
