Vejatz lo contengut

Austau VII d'Orlhac

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
(Redirigit dempuèi Austau VII d'Aorlhac)
Infotaula de personaAustau VII d'Orlhac
Nom(fr) Astorg VII d'Aurillac Modifica el valor a Wikidata
Biografia
Naissença1225 (Gregorian) Modifica el valor a Wikidata
Orlhac Modifica el valor a Wikidata
Mòrtdecenni de 1300 Modifica el valor a Wikidata (74/84 ans)
Tolosa Modifica el valor a Wikidata
Activitat
ProfessionTrobador e compositor Modifica el valor a Wikidata
MovementMusica medievala e Poesia trobadoresca Modifica el valor a Wikidata

Modifica el valor a Wikidata
Austau d'Orlhac
Naissença1225
Castèl de Conros a Arpajon sus Cèra
Mòrt1èr de setembre de 1291
Tolosa
País d'origina Occitània
PaireAustau VI d'Orlhac
MaireMargarida de Malamòrt

Austau o Austòrg (VII) d'Orlhac[1], dit baron de Conros, es un trobador qu'òm pensa nascut cap a 1225 al Castèl de Conros a Arpajon sus Cèra e que tèsta lo 1èr de setembre de 1291 a Tolosa.

Èra lo filh d'Austau VI d'Orlhac e de Margarida de Malamòrt, e aviá un fraire, Durand de Montal, senhor de La ròca brou.

  • Lo 24 de junh de 1261, Austau e Durand son fraire, filh e eretièrs d'Austau d'Orlhac cavalièr, abandonan a Guilhèm de Montal, Guilhèm de Malamòrt e Malfre de Castelnau, gardians del testament de lor paire, la meitat dels revenguts de totas lors tèrras pendent tres ans per pagar los dreches, fraisses, amendas, deudas e almòinas deguts per la succession, l'act sagelat d'Uc, comte de Rodés, e d'Aimar, abat d'Orlhac.
  • Foguèt armat cavalièr per Sant Loís lo jorn de Pentecòsta de 1267.
  • Lo 12 de setembre de 1269 obten d'Anfós, comte de Peitieus e d'Auvèrnha, de letras al senescal de Roergue per constrénher Margarida de Malamòrt, sa maire de li tornar lo Castèl de Tinièras que se n'èra apoderat.
  • Lo 22 d'agost de 1270 vend a son fraire Durand de Montal per 13 060 sòls de Clarmont, tot çò que ten de l'abadiá dins las parròquias de Viescamp, Sant Estève, Sant Geron, Airens, Crandèlas, Itrac e Omps per seguir Sant Loís al moment de la Darrièra Crosada que ne tornèt rapidament. Aprèp 1274, dintra en guèrra contra lo novèl comte de Rodés qu'exigís d'el l'omenatge dirècte al vescomtat de Carlat[2].

Òm a conservat d'el un sirventés fòrt polit e fòrt sevèr dins lo qual critica la leugieretat del clergat de son temps.

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  • (it) Aqueste article es parcialament o en totalitat eissit d’una traduccion de l’article de Wikipèdia en italian intitolat « Austorc d'Aorlhac ».
  1. I a mantes noms per aqueste trobador: Austau, Austòrc, Astòrg; d'Aorlhac, d'Aurilhac, d'Orlac, d'Auvèrnha. En francés es cridat Austorc d'Aurillac o Eustorge d'Aurillac; en latin es Austorgius de Auriliaco. La version normativa d'A(u)stòrc/A(u)stòrg es evidament en -g e pas -c (veire la lista dels prenoms occitans de l'Academia Occitana).
  2. Delzons, Jean-Baptiste de Ribier, La Salle de Rochemaure