Austau VII d'Orlhac

	Austau d'Orlhac
Naissença	1225; Castèl de Conros a Arpajon sus Cèra
Mòrt	1èr de setembre de 1291; Tolosa
País d'origina	Occitània
Paire	Austau VI d'Orlhac
Maire	Margarida de Malamòrt
	modificar

Austau VII d'Orlhac
Nom	(fr) Astorg VII d'Aurillac
Biografia
Naissença	1225 (Gregorian) ; Orlhac
Mòrt	decenni de 1300 (74/84 ans); Tolosa
Activitat
Profession	Trobador e compositor
Movement	Musica medievala e Poesia trobadoresca

Pels articles omonims, vejatz Austòrg.

Austau o Austòrg (VII) d'Orlhac^[1], dit baron de Conros, es un trobador qu'òm pensa nascut cap a 1225 al Castèl de Conros a Arpajon sus Cèra e que tèsta lo 1èr de setembre de 1291 a Tolosa.

Biografia

Èra lo filh d'Austau VI d'Orlhac e de Margarida de Malamòrt, e aviá un fraire, Durand de Montal, senhor de La ròca brou.

Lo 24 de junh de 1261, Austau e Durand son fraire, filh e eretièrs d'Austau d'Orlhac cavalièr, abandonan a Guilhèm de Montal, Guilhèm de Malamòrt e Malfre de Castelnau, gardians del testament de lor paire, la meitat dels revenguts de totas lors tèrras pendent tres ans per pagar los dreches, fraisses, amendas, deudas e almòinas deguts per la succession, l'act sagelat d'Uc, comte de Rodés, e d'Aimar, abat d'Orlhac.
Foguèt armat cavalièr per Sant Loís lo jorn de Pentecòsta de 1267.
Lo 12 de setembre de 1269 obten d'Anfós, comte de Peitieus e d'Auvèrnha, de letras al senescal de Roergue per constrénher Margarida de Malamòrt, sa maire de li tornar lo Castèl de Tinièras que se n'èra apoderat.
Lo 22 d'agost de 1270 vend a son fraire Durand de Montal per 13 060 sòls de Clarmont, tot çò que ten de l'abadiá dins las parròquias de Viescamp, Sant Estève, Sant Geron, Airens, Crandèlas, Itrac e Omps per seguir Sant Loís al moment de la Darrièra Crosada que ne tornèt rapidament. Aprèp 1274, dintra en guèrra contra lo novèl comte de Rodés qu'exigís d'el l'omenatge dirècte al vescomtat de Carlat^[2].

Òm a conservat d'el un sirventés fòrt polit e fòrt sevèr dins lo qual critica la leugieretat del clergat de son temps.

Duc de La Sala de Ròchamaura, Les troubadors cantaliens ( Los trobadors de Cantal...)

(it) Aqueste article es parcialament o en totalitat eissit d’una traduccion de l’article de Wikipèdia en italian intitolat « Austorc d'Aorlhac ».

↑ I a mantes noms per aqueste trobador: Austau, Austòrc, Astòrg; d'Aorlhac, d'Aurilhac, d'Orlac, d'Auvèrnha. En francés es cridat Austorc d'Aurillac o Eustorge d'Aurillac; en latin es Austorgius de Auriliaco. La version normativa d'A(u)stòrc/A(u)stòrg es evidament en -g e pas -c (veire la lista dels prenoms occitans de l'Academia Occitana).
↑ Delzons, Jean-Baptiste de Ribier, La Salle de Rochemaure