Montastruc (Òlt e Garona)

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Montastruc
Montastruc
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Sent Pèir de Cabanas.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 29′ 23″ N, 0° 31′ 10″ E
Superfícia 24,88 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
195 m
195 m
62 m
Geografia politica
País  Guiana Agenés
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
47
Òut e Garona Armas deu Departament d'Òut e Garona
Arrondiment
473
Vilanuèva d'Òut
Canton
4723
Lo Liuradés (Montclar d'Agenés avant 2015)
Intercom
244701405
CC d'Òut e Tolzac
Cònsol Ric Martin
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
251 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

252 ab.
Densitat 11,54 ab./km²
Autras informacions
Còde INSEE 47182

Montastruc (en francés tanplan coma en occitan) es una comuna agenesa situada dins lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània .

Geografia[modificar | Modificar lo còdi]

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri[modificar | Modificar lo còdi]

Toponimia[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas de Montastruc son : Monte asturgo (rectori parrochialis ecclesiae de ~), en latin, en 1309, Montis Astrugii (parrochia ~), en latin, en 1317, Monte Oustruc (?) (capella de ~), en occitan, en 1326, Monte astruco (p. de ~), en latin, en 1520, Montestruc, en occitan, sus una mapa del sègle XVII [1], que deu èsser la de Sanson [2].

Lo primièr element es l'occitan mont. Lo segond es de la familha d'astre. Dauzat e Rostaing interprètan Astruc coma un nom de personne [3], mas sembla que siá puslèu un adjectiu [1].

La prononciacion locala es [muŋtas'try] (tombada de las consonantas finalas).

Istòria[modificar | Modificar lo còdi]

Montastruc, pincat sus un puèg que domina de tots los costats, es mençonat tanlèu lo segond quart del sègle XII, coma « castellum » e non pas coma « castrum », çò que vòl dire (en principi) qu'èra un castèl, mas pas un vilatge fortificat. Del castèl, demòran los valats. L'installacion del vilatge a l'entorn del castèl deu èsser posteriora a la Guèrra de Cent Ans, quand la senhoriá passèt dins las mans de la familha de Grossoles. La capèla castrala Sent Jòrdi (o una autra varianta del meteis nom), bastida al sègle XVI, serviá tanben de glèisa als abitants e après la Revolucion venguèt glèisa parroquiala. Lo plan cadastral de 1838 mòstra l'emplaçament del castèl, arroïnat, al centre del borg, e pas que qualques abitacions. La capèla, qu'èra pichona, d'una sola nau e acabada per una absida en mièg cercle, e mai o mens arroïnada, foguèt desrocada après que lo cloquièr tombèt en 1838. Una novèla glèisa ambe una caminada se bastiguèron en 1848. La comuna e l'escòla primària s'i ajustèron dins la segonda mitat del sègle XIX.

La parròquia d'origina ont se bastiguèt lo castèl deu èsser la de Sent Pèir de la Crotz. La glèisa es sola, fòra del vilatge de Montastruc. Sent Estève (o Estèfe) de Périllac (en francés), una autra glèisa campèstra concedida a l'abadiá de la Seuva Majora al sègle XII, èra una annèxa de Sent Pèir de la Crotz al sègle XVIII. La parròquia Sent Pèir de Las Cabanas foguèt desmembrada entre Montastruc e Monbaús quand se formèt la comuna [4].

Administracion[modificar | Modificar lo còdi]

Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2014 2026 Ric Martin    
març de 2001 2014 Clément Gleize    
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Montclar d'Agenés; es adara del canton de Le Livradais (en francés), donc benlèu Lo Liuradés. Lo burèu centralizator es Senta Liurada.

Demografia[modificar | Modificar lo còdi]

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 287, totala: 290

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
907 550 1 053 1 077 1 103 1 141 1 096 1 081 1 097

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 010 972 965 900 903 858 795 1 467 690

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
690 681 647 532 540 562 536 512 500

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
464
431
381
357
309
276
279
279
279
287
2009 2010
277
285
277
285
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • la populacion de 1891 s'explica mal; mas, la meteissa annada, la comuna vesina de Montclar passèt de 1528 a 331 abitants, per tornar a 1504 abitants en 1896, mentre que Pinuèlh e Autariba passèt de 335 abitants en 1886 a 719, e, ambe 322 abitants en 1896 tornèt trobar sa populacion de dètz ans ença; probable que i a un rapòrt.
  • En 2018 la populacion èra de 251 abitants e la densitat èra de 10,09 ab/km².

Luècs e monuments[modificar | Modificar lo còdi]

  • Capitèls esculptats de la glèisa de Sent Pèir de la Crotz (sègles XII e XIV, restaurada e modificada al sègle XVI).
  • Anciana glèisa de Sent Estève (Estèfe) de Périllac (sègle XIV) [5].
  • Anciana glèisa de Sent Pèir de Cabanas, sola, bastida entre lo sègle XII e lo sègle XIII, reconstruccion de la façada occidentala, de la paret nòrd, murs auçats e autras restauracions al sègle XVI; sacrestia, benlèu del sègle XVII; inscrita al títol dels monuments istorics lo 11 de setembre 1997.

Personalitats ligadas emb la comuna[modificar | Modificar lo còdi]

Veire tanben[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas[modificar | Modificar lo còdi]

  1. 1,0 et 1,1 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 185
  2. https://web.archive.org/web/20161115015531/http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b77101733/f1.item.zoom
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 469
  4. Histoire de Montastruc en Lot-et-Garonne par Mme Antoinette Cambon, [1]
  5. le patrimoine