Trioxid d'antimòni
Lo trioxid d'antimòni, lo trioxid de diantimòni ò l'oxid d'antimòni(III) es un compausat inorganica de formula quimica Sb2O3. A una color blanca e pòu formar, dins la natura, dos mineraus que son dichs senarmontita e valentinita. Es una substància cancerigèna qu'aparéis coma intermediari dins lei procès d'extraccion de l'antimòni. Es tanben utilizat per fabricar de polimèrs e dei textils ignifugats (amb de compausats alogenats), coma opacificant dins lo veire, lei ceramicas e leis esmauts, coma pigment dins de pinturas e coma catalisaire dei reaccions de vulcanizacion e de fabricacion de PET. En 2002, la produccion mondiala de trioxid d'antimòni èra d'aperaquí 110 000 tonas[1].
Proprietats fisicoquimicas[modificar | Modificar lo còdi]
Lo trioxid d'antimòni es un solid blanc, generalament presentat sota forma de pouvera fina. Es insoluble dins lei solvents organics e pauc soluble dins l'aiga (aperaquí 20 mg/L a 20 °C). Es un ampotèr que pòu se dissòudre dins lei solucions acidas e basica per formar d'antimoniats. Es tanben un reductor que pòu se transformar en antimòni metallic en preséncia de monoxid de carbòni ò de carbon. En preséncia d'idrogèn e sota presssion, pòu tanben formar de triidrur d'antimòni qu'es un gas toxic. Reagís violentament amb lei metaus, l'acid percloric e lo trifluorur de bròme.
Preparacion[modificar | Modificar lo còdi]
Doas tecnicas existisson per produrre de trioxid d'antimòni. La premiera es basada sus lei metòdes d'extraccion de l'antimòni a partir de l'estibina, un sulfur d'antimòni. Dins un premier temps, lo minerau es trissat e concentrat per flotacion. Puei, es grilhat dins un forn virant. Aquò permet de transformar lei cristaus de trisulfur d'antimòni en pouvera de trioxid d'antimòni segon la reaccion :
- 2 Sb2S3 + 9 O 2 → 2 Sb2O3 + 6 SO2
Lo segond metòde consistís a oxidar d'antimòni metallic dins un forn. La reaccion es exotermica e lo trioxid d'antimòni se forma per sublimacion :
- 4 Sb + 3 O2 → 2 Sb2O3
Toxicitat[modificar | Modificar lo còdi]
Leis efiechs cancerigèns dau trioxid d'antimòni son estats reconeguts en 2021. Entraïna principalament de cancèrs dau paumon, mai sembla d'aver egalament un ròtle dins l'aparicion de tumors cutanèas[2].
Annèxas[modificar | Modificar lo còdi]
Liames intèrnes[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- (fr) INRS, « Trioxyde de diantimoine. Fiche toxicologique n°198 », 2017.
Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ (en) European Union Risk Assessment Report, « Diantimony Trioxyde. Risk Assessment », 2008.
- ↑ (fr) INRS, « Trioxyde de diantimoine. Fiche toxicologique n°198 », 2017.