Vejatz lo contengut

Entre Duas Mars

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
(Redirigit dempuèi Entre Doi Mars)

L'Entre Duas Mars (var. non localas Entre Doas Mars, Entre Doi Mars) es un parçan d'Occitània[1] situat en Gasconha (culturalament) e Guiana (istoricament).

La soa vila principala es La Reula.

L'Entre Duas Mars es la partida de Gironda situada entre Garona e Dordonha, s'acabant preu Bèc d'Ambés.

Administrativament

[modificar | Modificar lo còdi]

L'Entre Duas Mars sensu lato comprend 6 cantons de l'arrondissament de Bordèu, 7 per Lengon e 3 per Liborna.

L'Entre Duas Mars bordalés

[modificar | Modificar lo còdi]

Comença a la Bastida, passat lo Pont de Pèira a Bordèu e englòba tota la CUB riba dreita, damb lo bèc d'Ambés. I ajotan la region de Crion, de Sent Lobés. Hòra CUB, Crion pòt n'èster considerada coma la vila principala, en rason de sa situacion geograficament centrala sus la rota de Sauvatèrra. Egau, dus axes fòrt importants travèssan lo virat mèi au nòrd : la N 89 en direccion de Liborna e Peireguers e la D 936 en direccion de Castilhon e Brageirac. Quò's una zòna fòrtament urbanisada e industrialisada, meilant viticultura e endreits mèi sauvatges.

L'ancian comtat de Benauja s'estendèva entre Cadilhac, Targon, Sent Macari e Sauvatèrra ; lo caplòc de la senhoria èra au castèth de Benauja a d'Arbís, e a Lopiac per lo religiós. Es una region chic puplada hòra de la valèia de Garona, entèirament virada decap a la viticultura, au mens au mitan de las tèrras. La vila principala n'en es Cadilhac.

Partida vasadesa de l'Entre Duas Mars, sa vila principala es La Rèula ; inclui tanben las regions de Sauvatèrra (èst), La Rèula, Montsegur, Pelagruia. I tròban una mendra proporcion de vinhas per rapòrt aus prats e a l'eslevatge, aus bòis, a la quita policultura ; la region se rapròisha redde mèi deu Vasadés sensu stricto e d'Òlt e Garona.

  • La Hèsta de l'Anhèth se desrotla dens mantun vilatge au mes de mai.

Lo parlar occitan en Entre Duas Mars

[modificar | Modificar lo còdi]

Zònas lingüisticas

[modificar | Modificar lo còdi]

L'Entre Duas Mars bordalés a lo mèsme parlar que Bordèu, hòra lo fèit que, benlèu, lo H- remplaça mèi sovent lo F-. Es caracterizat per lo -D- intervocalic (hèder, audèth...) quòra lo levant de l'Entre Duas Mars utiliza lo -S- intervocalic ; aquò es una division que se retròba dens quasi tota la Gasconha. Autorn de Sent Macari, dincas a Gabarnac e au Pian, lo paròlis es mèi pròishe deu Vasadés, damb la prononciacion [w] deu -V- intervocalic ; a Veguèir, Caudròt, Morens, la prononciacion -B- es atestada, coma alhurs en Entre Duas Mars.

Entre Sauvatèrra, Pelagrua e La Rèula, mèi dens quauquas comunas d'Òlt e Garona, se tròba una enclava dont l'origina es medievala, s'agís de la Petita Gabaisheria. Los abitants vinguren de França e portèren lur parlar d'oïl dens aquera region, hòra Montsegur intra-muros. Las termièras de la Petita Gabaisheria son hòrt controversadas sivant los autors [2]

Enfin, lo canton de Senta Fe la Granda es de dialècte lengadocian, mès lo limit n'es pas net e, autorn de Pelagrua e Pujòls, lo gascon es fòrtament lengadocianizat en un paròlis dont la quita prononciacion es originala, leugeirament tintada de lemosin tanben.

Las isoglòssas

[modificar | Modificar lo còdi]

Collectatges en Entre Duas Mars

[modificar | Modificar lo còdi]

L'Atlas Linguistique... de la Gascogne e collectaires reculhiren un grand nombre de mots dens las comunas de la Sauva, Baishac e Calhau, Blasimon, Gresilhac, las Essentas, Sent Antòni dau Cairet e las Lèvias e Tomairagas. Lo regretat Jacques Boisgontier collectèt quauques contes, per exemple a Gresilhac, Sent Antòni dau Cairet, Senta Crotz dau Mont. Enfin, las enquèstas Bourciez permeten de conéisher la parabòla deu mainatge prodig dens tots los parlars d'Entre Duas Mars.

Literatura populara en lenga d'òc

[modificar | Modificar lo còdi]

Actualament, damòran en Entre Duas Mars un escrivan occitan, Eric Astié, e un contaire gascon, Max Bajolle.

Au mitan dau XX° siègle, l'Entre Duas Mars aculhit tanben frem de Felibrèias : Verdelais en 1926, La Rèula en 1929, Sent Macari en 1930, Targon en 1932 e Senta Crotz dau Mont en 1933. L'abat Giraudet (e tanben l'abat Escudey, de Lengon) prononcièt sarmons qu'auguren un grand succès, coma aqueth de Verdelais, lo 20 de junh 1926. I apareish una concepcion passeïsta e tradicionalista d'un Felibritge que combat per la lenga d'òc sonque perce que contribuís a promudar las vertuts catolicas e patrioticas francesas[3].

Una cançon tradicionala en gascon es encara coneishuda en Reulés, es lo famós Jan de la Rèula  : Jan de la Rèula mon amic, a quala òra son las marèias ? Aquesta nuit, a mijanuit, a tota òra de la nuit ! - Jan de la Rèula mon amic, ah que ta fama es mau coihada ! Mena-me-la, te la coih'rèi, a l'ombreta dau perseguèir ! Aquesta cançon satirica, mencionada dens l' Histoire de la Réole d'Octave Gauban (1873), haré allusion a las amors d'Enric IV ; es vinguda quasiment un imne de La Rèula.

  1. Segon la classificacion de Frederic Zégierman.
  2. Boyrie-Fénié, Dubourg, Lartiga, ...
  3. Alan Viaut, "L'Entre Deux Mers et son identité linguistique", Actes du Second Colloque, etc., SALC/CLEM, 1989.