Emmanuel Macron

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Emmanuel Macron
Emmanuel Macron (2022).
Emmanuel Macron (2022).
Foncions
President de la Republica Francesa
14 de mai de 2017
Élection 7 de mai de 2017
Predecessor François Hollande
Ministre de l'Economia, de las Finanças, de l'Industria e del Numeric
26 d'agost de 2014 – 30 d'agost de 2016
President François Hollande
Predecessor Arnaud Montebourg
Secretari general adjonch de la
presidéncia de la Republica
15 de mai de 2012 – 30 d'agost de 2014[1]
President François Hollande
Predecessor Joan Castèths[2]
Successor Nicolas Revel
Biografia
Nom de naissença Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron
Data de naissença 21 de decembre de 1977
Luòc de naissença Amians
Partit politic PS (2006-2009)[3]
SE (2009-2016)
EM → LREM → RE (2016)
Conjunt Brigitte Macron
Diplomat de Universitat París-Nanterre
IEP de París
ENA
Profession Naut foncionari

Emmanuel Macron (prononciacion en francés: /emanɥɛl makʁɔ̃/) (Amians, 21 de decembre de 1977[4]), de son nom complèt Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron, es un banquièr d'afars, naut foncionari e politician francés. Es lo president de la Republica francesa dempuèi lo 14 de mai de 2017.

Diplomat en estudis aprigondits de filosofia, inspector de las Finanças, foguèt banquièr d'afars a çò de Rothschild & Cie abans d'èsser nomenat secretari general adjonch de la presidéncia de la Republica[5]prés de François Hollande de mai de 2012 a junh de 2014.

Entre agost de 2014 e agost de 2016, foguèt ministre de l'Economia, de l'Industria e del Numeric dins lo Govèrn de Manuel Valls (2)[6]. En abrial de 2016, fondèt lo movement politic « En marche ! » puèi demissionèt de sas foncions de ministre en agost de la meteissa annada. Tres meses mai tard, lo 16 de novembre, anoncièt sa candidatura a l'Eleccion presidenciala francesa de 2017.

Elegit en 2017, se torna presentar en 2022 e es tornar elegit fàcia a la meteissa Marine Le Pen.

Biografia[modificar | Modificar lo còdi]

Originas familialas e vida privada[modificar | Modificar lo còdi]

Es lo filh de Jean-Michel Macron, mètge professor de neurologia a l'espital d'Amians[7] e responsable d'ensenhament a l'Universitat de Picardia[8]; sa maire, Françoise Noguès, èra mètja conselhièra de la Sécuritat sociala[9]. Es de la granda, principala de collègi, que los seus parents èran illetrats, que ven, segon el, son engatjament a l'esquèrra[10]. La famiha Macron es originària del vilatge d'Authie dins la Somme [cal referéncia]. Per sa maire, Emmanuel Macron es occitan, d'origina gascona de Bigòrra - sons grands del costat mairal s'apelavan Joan -Jean- Noguès e Germana - Germaine - Arribet - e lengadociana per sa rèire grand nascuda Mas. Conservèt atal un ligam constant amb la vila de Banhèras de Bigòrra [11].

En 2007, maridèt Brigitte Trogneux, eissida d'una familha de chocolatièrs amianés[12], al Touquet ont possedís un masatge[13]. Encontrèt son esposa, de 24 ans son aïnada[14], del temps qu'èra sa professora de francés e animatritz de teatre al licèu privat La Providence d'Amians[15].

Formacion e activitats annèxas[modificar | Modificar lo còdi]

Faguèt los estudis de la seisena a la primièra au licèu La Providence, un establiment catolic d'Amians fondat pels jesuistas[16]. Contunhèt son escolaritat al licèu Enric IV ont obtenguèt lo bachilierat scientific[7]. Foguèt admés enseguida en CPGE B/L - Letras e sciéncias socialas, capitèt pas lo concors d’intrada a l’Escòla normala superiora[17] abans d'obtenir un DEA de filosofia a l'universitat de París-Nanterre[18] (Memòri sus l'interès general, al respècte de filosofia del drech d'Hegel, jos la direccion d'Étienne Balibar) e venguèt assistent del filosòf Paul Ricœur, per la redaccion de son libre La Memòria, l’istòria, l’oblit entre 1999 e 2001[17],[10]. Es tanben membre del comitat de redaccion de la revista Esprit[19].

Diplomat de l'Institut d'estudis politics de París (2001), integrèt l'ENA a Estrasborg de 2002 a 2004 dins la promocion Léopold Sédar Senghor[20].

Es tanben membre de la promocion 2012 dels « Young Leaders » de la French-American Foundation[21].

Seguèt, pendent dètz ans, d'estudis de piano al conservatòri d'Amians e acabèt tresen[7],[22].

Practiquèt la bòxa francesa[10] e lo fotbòl.

Es tanben administrator del théâtre de la Ville'[23].

Militantisme politic[modificar | Modificar lo còdi]

Comencèt a militar al Movement dels ciutadans[24]. Membre del PS a partir de l'edat de 24 ans, Es actiu, es a dire que cotizèt, de 2006 a 2009[15],[25][n 1]. Joga un ròtle dins la politica locala del Pas de Calais, dins la region de Berck, Étaples, Le Touquet, sens jamai èsser investit[10].

Es un pròche de l'ancian Primièr ministre socialista Michel Rocard dempuèi 2002[10].

Collabora tanben amb la fondacion Joan Jaurés a partir de 2006[25]. Encontrèt François Hollande en 2006 per l'intermediari de Jean-Pierre Jouyet e s'engatja amb el a partir de 2010[15]. Pendent l'eleccion presidennciala de 2007, faguèt partit del grop Les Gracques, compausat d’ancians patrons e nauts foncionaris, que remembra una alliança entre Ségolène Royal e François Bayrou[26],[27]. Ensagèt enseguida d’obtenir del PS, una investitura a las legislativas en Picardia[28]. Mas, los socialistas del Nòrd refusant de lo causir, es pas candidat[28]. Aquel escaç, associat a la victòria de Nicolas Sarkozy a l'eleccion presidenciala de 2007, l'insitís a donar un torn novèl a sa carrièra[28].

Sostenguèt Francés Hollande a la primària presidenciala socialista de 2011[9]. De julhet a decembre de 2011, anima un ensems d'expèrts e d'economistas, lo grop de la Rotonda, compausat dels economistas Philippe Aghion, Gilbert Cette e Elie Cohen, e que fa rappòrt totes los quinze jorns al candidat[10],[29].

Una candidatura li es prepausada dins sa vila natala d'Amians per las municipalas de 2014 mas neguèt. Es a causa d'aquela abséncia de mandat electoral que Francés Hollande venguèt l'idèa de li confiar lo Ministèri del Budgèt dins lo Govèrn de Manuel Valls (1)[20]. En 2014, es pressentit per un largatge dins los Nauts Pirenèus, sus la circonscripcion de Jean Glavany, per las legislativas de 2017[30].

Carrièra professionala e politica[modificar | Modificar lo còdi]

Carrièra professionala[modificar | Modificar lo còdi]

En 2004, a l'eissida de son escolaritat a l'ENA, integrèt lo còs de l'Inspeccion de las Finanças[31],[32].

En 2007 foguèt nomenat raportaire de la Commission per la liberacion de la creissença francesa (« commission Attali »).

En setembre de 2008, se metèt en disponibilitat de la foncion publica, e venguèt banquièr d'afars per Rothschild & Co[33],[23]. Recrutat per François Henrot sus recomandacion de Jacques Attali e de Serge Weinberg, indica que l'escaç de son militantisme local e l'eleccion de Nicolas Sarkozy a la presidéncia de la Republica lo poussé menèro a aquela activitat[10].

En 2010, venguèt associat de la banca[34].

En 2012, es nomenat gerent, e pilòt d'una negociacion màger de l'an (la compra per Nestlé d'una filiala de Pfizer), una transaccion de mai de nòu miliards d'èuros que lo faguèt venir milionari[15],[23]. François Henrot diguèt « d'el que seriá estat, s’èra demorat dins lo mestièr, un dels melhors en França, sens dobte quitament en Euròpa ».

[33]. Entre decembre 2010, data de sa nominacion coma associat gerent, e mai de 2012, data de son arribada a l'Elisèu, Emmanuel Macron indica aver ganhat 2 milions d'èuros brut[24].

Secretari general adjonch de la presidéncia de la Republica[modificar | Modificar lo còdi]

Lo 15 de mai de 2012, Emmanuel Macron, tornat a la foncion publica, venguèt secretari general adjonch de l'Elisèu amb Nicolas Revel[35]. Segonda lo nòu secretari general, Pierre-René Lemas. Es un dels artisans[36],[37], veire a l'originea[38] del pacte de responsabilitat e del credit d'impòst per la competitivitat e l'emplec[39].

Lo 10 de junh de 2014, l’Elisèu anoncia que daissa lo cabinet de Francés Hollande e que Laurence Boone li succediguèt lo 15 de julhet dins son ròtle de conselhièr economic e financièr. Emmanuel Macron, qu'es tanben secretari general adjonch de l’Elisèu amb Nicolas Revel, es al contrari pas remplaçat dins aquela foncion[40],[41]. Lo secretari general de l’Elisèu Jean-Pierre Jouyet indica alara qu’Emmanuel Macron anava quitar la presidéncia « per menar de projèctes personals dins los domènis de l’ensenhament e de la recerca »[42].

Ministre de l'Economia, de l'Industria e del Numeric[modificar | Modificar lo còdi]

Emmanuel Macron pendent lo passament de poder.

Lo 26 d'agost de 2014, foguèt nomenat ministre de l'Economia, de l'Industria e del Numeric dins lo Govèrn de Manuel Valls (2) per remplaçar Arnaud Montebourg[43]. Venent lo ministre de l’Economie mai jove dempuèi Valèri Giscard d'Estanh dins lo Govèrn de Jòrdi Pompidor (1) en 1962[44], es alara qualificat per de mèdias e actors politics d'« antiMontebourg »[45],[46] e de « simbòl » d'un viratge liberal de l'executiu[47],[48].

Presenta en decembre de 2014 al Conselh dels Ministres, lo projècte de lei per la creissença et l'activitat, o "Lei Macron", qu'a per objectiu de « desverrolhar l'economia francesa » modificant entre autre la reglamentacion al subjècte del trabalh lo dimenge, las professions reglamentadas, los transpòrts e le permés de menar, e la vida de las entrepresas e dels salariats. Per paur de trobar pas de majoritat sul tèxte, lo Govèrn de Manuel Valls (2) decidís de far pas votar aquela reforma pels parlementaris e d'utilizar l'article 49-3 de la Constitucion, per la far adoptar. [49]

President de la Republica[modificar | Modificar lo còdi]

En abril de 2016, fonda son movement politic, nomenat En marche !, e demissiona quatre meses mai tard de sas foncions de ministre. Candidat a la presidéncia de la Republica, acaba al cap del prièr torn amb 24,01 % dels vòtes debans Marine Le Pen (21,30 %) e es elegit al segond torn lo 7 de mai de 2017 amb 66,10 % dels vòtes contra 33,90 % per la candidata del Acampament nacional. Ven, a 39 ans, lo president mai jove de l'istòria de las cinc Republicas francesas e lo dirigent mai jove del G20.

Presas de posicion[modificar | Modificar lo còdi]

Emmanuel Macron a Tolosa, en 2015

Qualificat pels observators de socialiberal[50],[51].

Pendent la campanha presidenciala de Francés Hollande, declara en pichon comitat al subjècte de sa proposicion de taxe a 75 % suls fòrça nauts revenguts: « Es Cuba sens lo solelh! »

[45]. Es encara mai favorable a la suppression de los ròdols fiscals[10].

Quand lo ministre de l'Industria Arnaud Montebourg ensag de salvar los emplecs menaçats del site ArcelorMittal de Florange, afirma que l'« esquèrra romantica ». deu obrir los uèlhs, e apond: « L'esquèrra es censada cambiar lo real mas, a causa de las contrenchas, cambiar lo real será complicat »

[52]. S'es pas ostil a l'opcion de nacionalizar los nauts fornèls, estima qu'Arnaud Montebourg s'embarra tròp dins aquela unica solucion[24].

En octobre de 2013, declara a Mediapart :

«Se pòt pas mai presentar l'esquèrra coma l’extension infinida dels drechs. [...] L’ideologia d'esquèrra classica permet pas de pensar lo real tal coma es. Nos manca d'aisina – o cal reconéisser. L'esquèrra a pas repensat pro los objèctes. [...] Çò que se nomena de biais un pauc vielhòt lo « socialisme de l’ofra », es far atencion a la reparticion de la carga entre los diferents actors de l’economia. […] Aquel « socialisme de l’ofra » supausa donc de tornar visitar un dels reflèxes de l'esquèrra, segon que l’entrepresa es lo luòc de la lucha de las classas e d’un desalinhament prigond d’intesreses. [...] L'esquèrra modèrna es aquela que dona la possibilitat als individús de far fàcia, quitament pendent los còps durs. Pòt pas mai rasonar en tèrmes d'estatuts. La societat estatutària ont tot será previst inexorablament desparareis»

[53].

Confia mai: « A la davalada de 2013, auriai podut sortir [del secretariat general de l'Elisèu] perque nòstra reforma de las retiradas èra pas a la nautor de çò que se deviá far »

[26].

Dins una entrevista donanda al Point lo jorn abans de sa nominacion coma ministre de l'Economia, de l'Industria e del Numeric dins lo Govèrn de Manuel Valls (2), declara:

«Poiriam autorizar las entrepresas e las brancas, dins l'encastre d'accòrdis majoritaris, a derogar a las règlas del temps de trabalh e de remuneracion. Es ja possible per las entrepresas en dificultat. Perqué pas espandre a totes las entrepresas, a condition que siá un accòrdi majoritari amb los salariats?»

Lo cabinet del Primier ministre indica alara que lo govèrn « a pas l'intencion de tornar sus la durada legala del trabalh a 35 oras », que la modificacion eventuala « relèva de discussions entre partenaris socials » que l'executiu « respecterá »[54].

En genièr de 2015, Emmanuel Macron dona dempuèi Las Vegas un entrevista al jornal Les Échos, ont declara: « Cal joves franceses qu'ajan enveja de venir miliardaris »[55]. Aquela presa de posicion provòca un tir dempuèi son camp, lo primièr secretari del PS comprés, que declara: « L'atrach del ganh, dels miliardaris... es vertadièrament pas una causa que me va »[56]. Al delá del Front d'Esquèrra e del PCF qu'exprisson lo rebut d'aquela idèa, d'unes a drecha, coma François Fillon ironizan: « Compreni qu'es un objectiu que pòt èsser lo seu, o que aviá podut èsser lo seu dins lo passat, mas es subretot, tròbi un pauc reductor coma ideal de vida »[57]. Fin finala, la premsa dobta qu'aquel genre de sortida ajude lo ministre a far passar sa lei[58].

Notas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]

Notas[modificar | Modificar lo còdi]

  1. Lo responsable de las federacions al PS Alain Fontanel indica qualques jorns aprés sa nominacion a Bercy qu'Emmanuel Macron es pas a jorn de cotizacion. font : Macron, militant PS depuis 2006, n'est plus à jour de cotisation depuis 5 ans, Le Nouvel Observateur, 29 août 2014.

Referéncias[modificar | Modificar lo còdi]

  1. Arrêté du 12 juillet 2014 sul Légifrance.
  2. Arrêté du 28 février 2011 sul site Légifrance.
  3. Emmanuel Macron n'est plus encarté au Parti socialiste, Lefigaro.fr, 18 février 2015
  4. Afirmat dins: identificador BnF. Identificant BNF: 17020443x. Data de consulta: 3 de mai de 2017. Autor: Bibliotèca Nacionala de França. Lenga: francés.
  5. (fr)Le cabinet du Président de la République , elysee.fr, 15 mai 2012.
  6. (fr)Décret du 26 août 2014 relatiu a la composicion del govèrn sus Légifrance.
  7. 7,0 7,1 et 7,2 (fr) Georges Charrières, « Emmanuel Macron, un Amiénois à l’Élysée », Le Courrier picard, 16 de mai de 2012
  8. (fr) Vincent Delorme, « Emmanuel Macron ministre : un Amiénois à Bercy », France Bleu Picardie, 27 d'agost 2014.
  9. 9,0 et 9,1 (fr) Anne Fulda, « Emmanuel Macron - Le cerveau droit de Hollande », Le Figaro Magazine, semana del 14 de decembre de 2012, p. 32-35.
  10. 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 et 10,7 (fr)Odile Benyahia-Kouider, Ils ont marqué 2012 : Emmanuel Macron, l'enfant prodige de l’Élysée, Le Nouvel Observateur, 28 décembre 2012.
  11. « Sacrées mémés de Bagnères-de-Bigorre ! », ladepeche.fr,‎
  12. (fr) Gaël Rivallain, « Ce banquier énarque amiénois qui remplace Montebourg », Le Courrier picard, 27 d'agost de 2014.
  13. (fr) Fabrice Leviel, « Emmanuel Macron, le nouveau ministre de l’Économie, réside au Touquet », La Voix du Nord, 28 d'agost 2014.
  14. (fr) E.C.; « Emmanuel Macron, l’homme pressé », Paris Match, 28 d'agost de 2014 en linha
  15. 15,0 15,1 15,2 et 15,3 (fr)Grégoire Biseau; Avec Macron, l'Élysée décroche le poupon periodic: Libération; 17 de septembre de 2012 en linha.
  16. (fr)Portrait : Emmanuel Macron, Faits & Documents n°346 del 16 al 30 de novembre de 2012.
  17. 17,0 et 17,1 (fr)Vincent de Féligonde, Emmanuel Macron, ancien conseiller du prince aux manettes de Bercy, La Croix, 26 d'agost 2014
  18. [[fr}}Even Vallerie, « Remaniement. Emmanuel Macron, un ex-banquier à l'Économie », Ouest-France Entreprise, 27 d'agost de 2014
  19. (fr)Emmanuel Macron, de la philosophie au ministère de l'Économie, Philosophie Magazine, 27 d(agost de 2014.
  20. 20,0 et 20,1 (fr)Emmanuel Macron, de « Mozart de l’Élysée » à ministre de l'économie, Le Monde.fr 27 d'agost de 2014, Charlotte Chabas en linha.
  21. (en) Past Classes French American Foundation
  22. (fr)url=http://www.lemonde.fr/a-la-une/article/2012/10/27/emmanuel-macron_1782025_3208.html Emmanuel Macron, monsieur superlatif] Claire Guélaud, 27 d'octobre de 2012 Le Monde ; 88 notes pour piano solo, Jean-Pierre Thiollet, Neva Editions, 2015, p.193. ISBN 978-2-35055-192-0
  23. 23,0 23,1 et 23,2 (fr)David Bensoussan; Macron, ce chouchou des patrons qui succède à Montebourg; Challenges; 3 de setembre de 2012 en linha.
  24. 24,0 24,1 et 24,2 (fr)Corinne Lhaïk, Marcelo Wesfreid et Marie Simon, « La bombe Macron », L'Express, 2 septembre 2014
  25. 25,0 et 25,1 (fr)Macron, militant PS depuis 2006, n'est plus à jour de cotisation depuis 5 ans, Le Nouvel Observateur, 29 août 2014.
  26. 26,0 et 26,1 Grégoire Biseau, Le symbole de la Macron-économie, Libération, 26 d'agost de 2014
  27. (fr)Grégoire Biseau, Les Gracques pris en flagrant délit de déni, Libération, 2 avril 2007
  28. 28,0 28,1 et 28,2 Emmanuel Macron : l’homme du Président 24 de febrièr de 2014, ed: Visions Mag.
  29. (fr)Corinne Lhaïk, Élysée: Emmanuel Macron, l'ex-banquier qui murmure à l'oreille de François Hollande, L'Express, 15 de mai de 2013.
  30. (fr)Emmanuel Macron est à la recherche active d'une circonscription pour 2017, Le Lab Europe 1, 23 de genièr de 2014.
  31. Arrêté du 9 avril 2004 portant affectation aux carrières des élèves de la promotion 2002-2004 « Léopold Sédar Senghor » de l'Ecole nationale d'administration sur le site Légifrance.
  32. Claire Guélaud, Emmanuel Macron, un banquier d'affaires nommé secrétaire général adjoint de l'Elysée, 'Le Monde, 16 mai 2012.
  33. 33,0 et 33,1 (fr)Rémi Noyon, Au fait, il faisait quoi chez Rothschild, Emmanuel Macron ?, Rue89, 28 d'agost de 2014.
  34. (fr)Rothschild & Cie coopte trois nouveaux associés, Les Échos.fr, 16 de decembre de 2010.
  35. (fr)Arrêté du 15 mai 2012 portant nomination à la présidence de la République publié au Journal officiel du 16 mai 2012.
  36. (fr)Macron propose d'élargir les dérogations aux 35 heures, AFP, 28 d'agost de 2014.
  37. Macron, nouveau patron surprise de Bercy, en rupture avec Montebourg, L'Express.fr, 26 août 2014.
  38. (fr)Emmanuel Berretta, Pacte de responsabilité : haro sur Emmanuel Macron !, Le Point, 30 de genièr de 2014.
  39. Emmanuel Macron à Bercy, un "beau symbole", BFM Business, 26 d'agost de 2014.
  40. (fr)Marie Visot, « Laurence Boone, une forte tête à l'Élysée », Le Figaro, encart « Culture », 11 de junh de 2014, p.38.
  41. (fr)Solenn de Royer, « Plusieurs conseillers de François Hollande quittent l'Élysée », Le Figaro, 11 de junh de 2014, p. 2.
  42. (fr)Élysée : Hollande chamboule son cabinet 10 de junh de 2014; Les Échos
  43. (fr)Emmanuel Macron remplace Arnaud Montebourg comme ministre de l'Économie, lefigaro.fr, 26 d'agost de 2014.
  44. (fr)Christophe Carmarans, Emmanuel Macron: son adversaire, c’est la défiance, Radio France International, 29 d'agost de 2014
  45. 45,0 et 45,1 (fr)Marie Visot, Emmanuel Macron, l'anti-Montebourg, Le Figaro, 28 août 2014.
  46. Error de citacion : Balisa <ref> incorrècta ; pas de tèxte per las referéncias nomenadas JDD.
  47. [[fr}}Lénaïg Bredoux et Martine Orange, « Emmanuel Macron, symbole de la dérive libérale de l'exécutif », Mediapart, 26 août 2014
  48. Gabriel Vedrenne, « Montebourg passe le relais à Macron, tout un symbole », Europe 1, 27 août 2014
  49. (fr)Pourquoi le marteau du 49-3 est un outil indispensable ?en linha Les Echos; 25 de febrièr de 2015
  50. (fr)Mehdi Pfeiffer, Emmanuel Macron, un banquier social-libéral à Bercy, LeParisien.fr, 26 d'agost de 2014.
  51. (fr)Pascal Jalabert, La ligne social libérale passe par Macron, L'Est Républicain, 28 d'agost de 2014.
  52. (fr)Emmanuel Macron, jeune homme pressé, brillantissime touche-à-tout, AFP, 26 d'agost de 2014.
  53. (fr)Lénaïg Bredoux, Emmanuel Macron: la gauche classique est une «étoile morte», Mediapart, 27 d'agost de 2014.
  54. (fr)Le gouvernement « n'a pas l'intention de revenir sur la durée légale du travail à 35 heures », Le Monde.fr, 28 d'agost de 2014.
  55. (fr) Emmanuel Macron : «Il faut des jeunes Français qui aient envie de devenir milliardaires»en linha Les Echos 06/01/2015 (modificat 07/01/2015)
  56. (fr) macron-et-les-jeunes-milliardaires-la-phrase-qui-consterne-la-gauche Le Parisien 07/01/2015
  57. (fr)Macron et les jeunes milliardaires : la phrase qui irrite la gauche en linha France Info 07/01/2015
  58. (fr)Emmanuel Macron et les milliardaires: la gauche se déchaîne (encore) contre le ministre Huffington Post 07/01/2015

Ligam extèrne[modificar | Modificar lo còdi]


Precedit per Emmanuel Macron Seguit per
François Hollande
President de la Republica Francesa
2017 - uèi
actual
François Hollande
Coprince d'Andòrra
amb Joan Enric Vives i Sicília
2017 - uèi
actual