Galègoportugués
| Gallæco ᚷᚨᛚᛚᛇᚲᛟ ᚷᚨᛚᛚᛖᚷᛟ 𐌲𐌰𐌻𐌻𐌴𐌲𐍉 ݢللّـﻠﯩـݢـۆ ܓܑ݁ܠ݁ܝ݁ܝܝܼܓ݁ܘܿ | |
| Parlat en | Reialme de Galícia |
|---|---|
| Region | Portugal, Galícia, una part d'Extremadura, una part d'Astúrias; e los païses que parlan portugués en defòra d'Euròpa coma Angòla, Brasil, lo Cap Verd, Timòr Èst, la Guinèa Bissau, Macau, Moçambic, São Tomé e Príncipe. |
| Tipologia | SVO Sillabica |
| Sistèma d'escritura | Alfabet latin |
| Classificacion lingüistica | |
| Lengas indoeuropèas | |
| Còdis lingüistics | |
| Linguist List | 079  |
| Mapa | |
 | |
Lo galègoportugués o galaicoportugués[1] (en portugués galego-português o galaico-português; en galèc galego-português o galaico-português [nòrma AGAL] o ben galego-portugués o galaico-portugués [nòrma ILG-RAG]) es una lenga romanica que compren doas varietats tipicas, lo portugués e lo galèc. Se destria dins son utilizacion coma idiòma pròpri de la poesia trobadoresca dins los reialmes ont èra natiu (Portugal e Leon) mas tanben en Castelha e, pontualament, endacòm mai Euròpa.
Uei la plaça exacta del galèc es discutida: d'unes lo considèran unit al portugués dins l'encastre d'una granda lenga galègoportuguesa, mas d'autres considèran que lo galèc seriá devengut una lenga separada del portugués. Dins la màger part dels manuals de lingüistica romanica, la posicion majoritària vei lo galèc e lo portugués coma de variacions de la meteissa lenga, uèi encara.[2]
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]Origina
[modificar | Modificar lo còdi]La lenga se desvolopèt al nòrd èst de la Peninsula Iberica, dins la region nomenada Galècia, en desvolopament del latin vulgar parlat pels conquistadors romans a partir del sègle II. Se pòt pensar qu'al sègle VIII, èra ja una lenga distinta.
Documents mai ancians en galègoportugués
[modificar | Modificar lo còdi]Mentre que de documents escriches en latin al nòrd-èst de la Peninsula Iberica, coma la Carta de Fondacion de la Glèisa de Lardosa (882), anóncian ja de formas de lengas vulgaras parladas dins la region, lo galègoportugués sorgís sonque entre los ans 1170 e 1220, sobretot dins de documents d'importància menora amb de mots o de frasas en romanic inseridas dins un latin de mendre qualitat, coma dins lo Testament d'Anfós IId, rei de Portugal, sovent considerat coma lo mai ancian document ecrich que se pòsca considerar coma una lenga novèla, diferenta del latin.
Aquesta mena de documents pen lo nom de "produccion primitiva", que las principalas marcas istoricas son los documents de la lista çai jos.
Son pas incluses dins la lista los documents que se'n coneis pas l'original, mas sonque de còpias fachas de decennis o de sègles mai tard
| Nom | Data | Títol | Descricion |
|---|---|---|---|
| "Carta de Fundação da Igreja de Lardosa"[3] | 882 d.C.[3] | Lo mas ancian document original portugués servat, escrich en latin[3] | Escrich en latin, en letra visigòta cursiva |
| "Notícia de Fiadores" | 1175[4] | Una unica frasa escricha que se poiriá ja considerar coma una lenga galègoportuguesa, diferenta del latin[5] | Pichona lista de noms que que s'acaba coma una frasa que presenta de sintaxi e de morfologia portuguesas: "Istos fiadores atan .v. annos que se partia de isto male que li avem."[6] |
| "Pacto dos irmãos Pais" | c. 1175[7] | Considerat per son descobreire coma lo mai ancian document galègoportugués (quitament s'es encara mai pròche del latin del portugués), e qu'es pas datat; se supausa qu'es mai ancian que Testamento de Afonso II)[5][7] | I a pas de pròva de la data ont foguèt escrich; la data es supausada.[7][8] |
| "Testamento de Afonso II" | 1214[9] | Lo mai ancian document en galègoportugués conegut[10] | Frequentement considerat coma lo primièr document escrich en "portugués"[10] (pas encara destriat del galèc) |
| "Notícia de torto" | 1215-1216[11] | Benlèu lo segond mas ancian document escrich em galègoportugués[11] | Long raconte de las sofrenças que Lourenço Fernandes da Cunha patiguèt de las mans d'autres senhors[11] |
| "Foro do bõ burgo de Castro Caldelas" | 1228[12] | Lo mai ancian document en galègoportugués escrich en Galícia[12] | Dedicacion d'Anfós X de Castelha en abril de 1228 a la vila d'Alhariz (Galícia, Espanha)[12] |
Totes aqueles documents son servats a l'Arquivo Nacional da Torre do Tombo a Lisbona, levat lo testament reial de 1214, servat als Archius de la Catedrala de Toledo (Espanha), e del "Foro do bõ burgo de Castro Caldelas" als Archius dels Ducs d'e Alba (tanben en Espanha).
Pasmens "Notícia de Fiadores" (1175) e lo "Pacto dos irmãos Pais" (benlèu d'abans de 1175), escrich en latin mas ja amb una granda traça de çò que vendrà una lenga novèla, d'autres documents, tanben notarials coma o "Testamento de Elvira Sanches", que lo filològ portugués Leite de Vasconcelos estimava escrich en 1193.
Poesia galègoportuguesa
[modificar | Modificar lo còdi]
A son epòca, èra una lenga culta quitament en defòra dels dos reialmes de Galícia e de Portugal, tanben dins los reialmes vesins de Leon e Castelha. Atal, lo rei castelhan Anfós X escriguèt sas Cantigas de Santa Maria en galègoportugués. Son importància èra tala qu'es considerada coma la segonda lenga de literatura mas importanta de l'Edat Mejana europèa, just après l'occitan.
Lo document mai ancianament conegut de la poesia galègoportuguesa seriá la cantiga satirica "Ora faz ost'o senhor de Navarra" de João Soares de Paiva, per d'unes datat de 1196.
Los recuèlhs lirics medievals galègoportugueses mai importants son:
- Cancioneiro da Biblioteca Nacional (ancian Colocci-Brancuti)
- Cancioneiro da Vaticana
- Cancioneiro da Ajuda (ancian Cancioneiro do Colégio dos Nobres).
- Cantigas de Santa Maria, de Anfòs X de Castelha
Fragmentacion
[modificar | Modificar lo còdi]
Lo galègoportugués, comun a Galícia e Portugal, foguèt pendent de sègles la lenga mairala d'una comunautat lingüistica del nord-èst de peninsula, mas las desfachas dels nòbles galècs a la fin del sègle XIV e al començament del XV provoquèron l'assimilacion de la noblesa galèga e la dominacion castelhana, e aquò d'aquí entraïnèt la desaparicion publica, oficiala, literària e religiosa del galècn coma lenga de cultura fins a la fin del sègle XIX. Son los diches "Sègles Escurs". Lo portugués, de son costat se desvolopèt liurament dins sa dralha, pr'amor que Portugal foguèt lo sol territòri de la peninsula que demorèt en defòra de la dominacion politica del Reialme de Leon e Castelha e de la dominacion lingüistica del castelhan.
Tradicion orala de la cultura galègoportuguesa
[modificar | Modificar lo còdi]Lo patrimòni cultural immaterial galègoportugués es present dins las tradicions oralas popularas e es uèi un patrimòni en dangièr d'extincion, çò que menèt a sa candidatura conjoncha, defenduda per los govèrns de Portugal e d'Espanha, coma "Masterpiece of Oral and Intangible Heritage of Humanity" en 2005.
Lo folclòre galègoportugués es ric en tradicions oralas; per exemple ten de “cantigas ao desafio” o “regueifas” (mena de tensó), de mites e de legendas, de cantigas, de dichas e de bonas paraulas. La tradicion orala es ligada a diferentas activitats tradicionalas transmesas oralament, coma las celebracions de fèstas popularas (entrudo, magusto, festas da coca, São João), de fèstas maritimas, de romavatges, de musica e de danças popularas. Los mestièrs coma las activitats de pesca, l'agricultura e l'artisanat son d'activitats transmesas de generacion en generacion de maniera orala; cada activitat utiliza un vocabulari especific. Tanben dins las costumas, los parlars, las danças, los rituals, la medecina tradicionala e la farmacopèa populara, las arts culinàrias, las supersticions e cresenças, existís un ensemble de coneissenças que se transmeton oralament.
Referéncia
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ Centre de terminologia. «Galaicoportugués». Termcat.
- ↑ BÈC Pèire (1970-71) = BEC Pierre (collab. Octave Nandris, Žarko Muljačić), Manuel pratique de philologie romane, París: Picard, 2 vol.
- ↑ 3,0 3,1 et 3,2 António Emiliano. O mais antigo documento latino-português (882 a. D.) - edição e estudo grafémico (en portugués). Universidade Nova de Lisboa, octobre de 1998.
- ↑ Torre do Tombo. «Documentos relativos a Soeiro Pais (...) E Notícia de Fiadores» (en portugués).
- ↑ 5,0 et 5,1 Professor encontra primeiro texto escrito em português (en portugués), 29 de mai de 2002.
- ↑ Ministério da Educação. «Revisão da Terminologia linguística para os Ensinos Básico e Secundário» (en portugués), setembro de 2007.
- ↑ 7,0 7,1 et 7,2 Descoberto o mais antigo texto escrito em galego-português (en portugués), 22 de maio de 2002.
- ↑ i.e., por conjectura
- ↑ Torre do Tombo. «Testamento de D. Afonso II».
- ↑ 10,0 et 10,1 José Ribeiro e Castro. «Língua portuguesa: porquê 27 de Junho?», 2014.
- ↑ 11,0 11,1 et 11,2 Torre do Tombo. «"Notícia de Torto"» (en portugués).
- ↑ 12,0 12,1 et 12,2 Henrique Monteagudo. «O Foro do Bo Burgo do Castro Caldelas, dado por Afonso IX en 1228» (pdf) (en galician). Consello da Cultura Galega.