Canon automotor
Un canon automotor es un sistèma de combat constituït d'una pèça d'artilhariá (canon, obusièr, mortièr) montada sus un veïcul. Aquò permet d'aumentar la mobilitat de l'artilhariá sus un teatre d'operacions. Constituïsson una partida importanta de l'artilhariá deis armadas modèrnas car sa mobilitat permet de protegir lei pèças còntra lei tirs de còntra-batariá enemics ò de seguir l'avançada de tropas amigas.
Istòria[modificar | Modificar lo còdi]
Evolucion de l'artilhariá a cavau, lo canon automotor es aparegut tre la Premiera Guèrra Mondiala (1914-1918). Lo premier modèl foguèt lo Gun Carrier Mark I qu'intrèt en servici en 1917. Pasmens, l'idèa d'aumentar la mobilitat de l'artilhariá foguèt subretot esplechada per lei Francés durant leis ofensivas de 1918. Tre son aparicion, aqueu tipe de canon aguèt dos interès : se desplaçar rapidament après un tir per defugir un tir enemic de còntra-batariá e seguir lo movement de l'infantariá e dei carris. Lei canons automotors conoguèron donc un certan desvolopament durant l'entre doas guèrras e la Segonda Guèrra Mondiala (1939-1945) veguèt lor generalizacion a l'ensemble dei grandei poissanças.
Durant aqueu periòde, dos tipes de canons automotors foguèron utilizats. Lo premier, basat sus lo concèpte iniciau, èra una pèça d'artilhariá montada sus un veïcul pauc protegit. Aquò permetiá de realizar de tirs indirèctes tot en desplaçant rapidament la pèça. Lo segond, dich canon d'assaut, èra destinat a un usatge dirècte sus lo prat batalhier (M7 Priest estatsunidenc, Sexton canadenc, SU-122 sovietic). Per aquò, aquelei veïculs foguèron dotats d'un blindatge espés e d'un canon permetent de tirs dirèctes (SU-152 sovietic, Sturmtiger alemand). Gràcias a sa poissança de fuòc, foguèron sovent utilizats coma caçaires de carris. Enfin, durant aqueu periòde, se fau nòtar l'aparicion de blindats polivalents capables de tenir lo ròtle de canon automotor e de caçaire de carris (SU-85 e ISU-152 sovietics, StuH 42 alemand).
Après 1945, lo concèpte de canon d'assaut foguèt pauc a pauc abandonat e mai se plusors armadas utilizèron de modèls alemands ò sovietics de la Segonda Guèrra Mondiala fins ais ans 1960-1970[1]. En revènge, lei canons automotors demorèron interessants. Ansin, lei grandei poissanças contunièron de desvolopar de modèls coma la familha dei M108/M109 estatsunidencs, l'AMX AuF1 francés ò lo 2S1 Gvozdika sovietic. Dempuei leis ans 1980, aquelei veïculs intègran plusors sistèmas d'estabilizacion e de conducha de tir que permèton de tirs precís a plusors desenaus de quilomètres. Per exemple, es lo cas dau canon CAESAR francés que pòu tirar un obús a 40 km amb una precision de 50 m.
Annèxas[modificar | Modificar lo còdi]
Liames intèrnes[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- (de) Josef Joffe, « Soll Abschreckung wirken... », Die Zeit, n° 33, 7 d'aost de 1981.
Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ Foguèron remplaçats per de veïculs pus leugiers coma lo M1128 estatsunidenc, lo B1 Centauro italian ò l'AMX-10 RC francés.