Canon antiaerian
Un canon antiaerian es un canon de calibre mejan ò gròs creat per protegir l'infantariá, lei veïculs, lei naviris ò un luòc donat còntra leis atacas aerianas (avions, elicoptèrs, missils...). Son desvolopament e son evolucion es donc fòrça liat a aquela de l'arma aeriana.
L'idèa apareguèt en 1870 durant lo sètge de París per lei Prussians qu'assaièron de destrurre lei balons francés. Foguèt represa durant la Guèrra Italoturca quand una mitralhièra capitèt d'abatre un avion. Se desvolopèt durant la Premiera Guèrra Mondiala e se generalizèt durant l'entre doas guèrras e la Segonda Guèrra Mondiala. En particular, tenguèron un ròtle fòrça important durant la defensa britanica còntra lo Blitz. De son caire, leis Alemands desvolopèron de canon poderós de 37 mm e 88 mm. Lo segond venguèt famós gràcias a sa version anticarri.
Après 1945, lo ròtle dau canon demeniguèt en causa de l'aumentacion de la velocitat deis avions militars modèrnes. Pasmens, son totjorn d'armas eficaças còntra leis aeronaus operant a bassa altitud. Per aquò, lei sistèmas actuaus son equipats de mecanismes electropneumatics, sovent comandats per radar, que permèton un ciblatge e un tir rapide. Certanei modèls son tanben dotats d'una cadéncia de tir considerabla (mai de 6 000 còps/mn) per arrestar lei missils.
_109_ies.jpg)