Yves Brayer
Yves Brayer, nascut lo a Versalhas e mòrt lo a París, es un pintor, gravaire, illustrator e decorator de teatre.
Fidèl a la tradicion de l'art figuratiu e un dels mèstres de l'Escòla de París. Utilisant una granda varietat de tecnicas, es l'autor d'una abondanta produccion de païsatges mas tanben de grandas composicions, figuras e naturas mòrtas.
Biografia[modificar | Modificar lo còdi]
La mai granda partida de l'enfança d'Yves Brayer se debana a Borges ont son paire, oficièr politecnician e cavalièr, li transmet la passion del caval. Un viatge Provença amb sa maire li fa descobrir de païsatges que l'embalausisson e que grava dins sos croquises. Impressionada, sa maire l'inscrit a l'Escòla de las arts applicadas de Borges[1].
A son arribada a París en 1924, ont son paire fach general es afectat al ministèri de la Guèrra, frequenta las acadèmias de Montparnasse e de la Grande Chaumière, puèi l'Escòle de las bèlas-arts de París ont es nomenat professor en 1926. Destinat a la carrièra militara, una reguitnada l'empacha e se vira capa la pintura. Encara jove afirma sa personalitat. D'aïnats, coma Jean-Louis Forain, l'encoratge, e l'esculptor Robert Wlérick l’inicia al modelatge. Encara estudiant, expausa al Salon d'automna e al Salon dels independants. En 1927 une borda de viatge de l'Estat li permet de far son « Grand Tour » e s'anèt en Espanha ont encontra los mèstres del musèu del Prado a Madrid qu'aguèron una influéncia decisiva sur son òbra futura. Après una demorança al Marròc mercé a un prèmi creat pel marescal Lyautey, obtenguèt lo grand prèmi de Roma en pintura de 1930. Dins un primièr temps l'Espanha, puèi se daissa emportar per la riquesa de la vida italiana dels ans 1930[1] e los plasers de la vida a la Vilá Medici, alara dirigida per l'escultor Paul Landowski.
De retorn a París en 1934, realiza una mòstra a la Galaria Charpentier ont lo public descobrís l’autenticitat d'aquel pintre de vint e sèt ans al temperament poderós e original. De 1936 a 1938, pòrta lo testimòni de las òbras precedent la Mòstra internacionala de París, de las fèstas e recepcions que podava assistir.
Desmobilizat a Montalban en 1939, demora pendent la guèrra à Còrdas ont las arquitecturas de l'Albigés li remembran los colors de Roma.
En 1942 torna a la capitala ont Jacques Rouché l'encarga d'imaginar sas primièras maquetas de decors e costumas per un ballet a l'Opera de París. I demora pendent l'ocupacion e pintra la vila ennevada, puèi la vila liberada.
1945 marca una novèla estapa dins son òbra. Esposa Hermione Falex que ven son modèl e sosten. En Provença pren consciéncia qu'existís d'autras armonias qu'aquelas de las arquitecturas creadas per l'Òme, aquelas de la natura pura e salvatja, e lèu es fascinat per la diversitat de las Alpilhas e lors plegaments calcaris puèi las espandidas de la Camarga poblada de cavals blancs e de taures negres. S'intalla en Provença unes meses cada an. Al començament sas òbras desconcertan lo public qu'a en memòria sas arquitecturas italianas, mas prenguron per abitud los païsatges de Provença e de Camarga que ne venguèt celèbre. Quand torna en Itàlia e en Espanha en 1948 e 1949, sa vision e son estil son mai simple.
Trabalha al Mexic, en Egipte, en Iran, en Grècia, en Russia, als Estats Units d'America e al Japon. Prenguent lèu la lutz e los ritmes d'un país, torna de sos viatge fòrça aquarelas[1].
Foguèt professor a l'Acadèmia de la Grande Chaumière pendent cinquante ans, president pendent cinq ans del Salon d'automne a partir de 1981 e, en 1977 , conservator del musèu Marmottan a París pendent mai d'onze ans pendnet que organizèt de mòstras prestigiosas[1].
Òbra[modificar | Modificar lo còdi]
Son gost pel grafisme lo mena a la practica de la tecnica de la gravadura sus coire e de la litografia. Alara realiza fòrça estampas e illustra de libres de tiratge limitat sus de tèxtes de Blaise Cendrars, Henry de Montherlant, Baudelaire, Paul Claudel, Jean Giono, Frédéric Mistral, Jean-Louis Vallas, eca.
Yves Brayer es tanben l'autor de decoracions muralas, de cartons de tapisserias, de maquetas de decors e de costums per la Comèdia Francesa, e los Opéras de París, Amsterdam, Niça, Lion, Tolosa, Bordèu o Avinhon.
Sas mòstras faguèron sas òbras familhièras dins fòrça païses: a París puèi en França, en Euròpa e als Estats Units d'America. En 1977, la Bibliotèca nacionala de França organiza una mòstra « Yves Brayer, Graveur » pels sieus setantas ans, e lo musèu de La Pòsta a París li consacra una mòstra a l'escasença de la sortisa dels sieus sàgels. Lo musèu Marmottan li fa omenatge en 1993 e lo musèu de las Annadas Trenta a Boulogne e Billancourt celèbra son centenar en 2008.
Lo musèu Yves Brayer[modificar | Modificar lo còdi]
En 1960 es obèrt lo primièr musèu Yves-Brayer dins la sala d'onor de l'ostal de vila de Còrdas. Dempuèi 2006, aquela òbras son mostradas al musèu d'art modèrne e contemporanèa situada dins lo bèl ostal gotic dich « del Grand Falconièr », amb d'òbras de Picasso, Fernand Léger, Aline Gagnaire e mai, venent de la donacion André Verdet. Un musèu Yves Brayer foguèt inaugurat en 1991 als Bauç dins un ostal de la fin del sègle XVI, pròche de la capèla dels Penitents Blancs qu'aviá decorat unes ans abans.
-
Musèu Yves Brayer als Bauç dins l'ostal dels Porcelets bastit al sègle XVI. -
Interiorr de la Capèla dels Penitents blancs, descorada en 1974 per Yves Brayer.
Notas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 et 1,3 Lydia Harambourg, Yves Brayer, un maître de l’École de Paris Les peintres du XXe siècle, chronique sur Canal Académie, 9 septembre 2012.