Rogièr Bernat II de Fois

Rogièr Bernat II de Fois
	;
Biografia
Naissença	1195 (Gregorian)
Mòrt	1241 (Gregorian) (45/46 ans)
Comte de Fois
	1223 (Gregorian) – 1241 (Gregorian) ; ← Ramon Rogièr de Fois – Rogièr IV de Fois →
Donadas personalas
Activitat
Profession	feudatari (ca)
Autres
Descendéncia	Rogièr IV de Fois; ( Ermessenda de Castellbò (ca) ); Cecília de Foix (ca) ; ( Ermengarda de Narbona (ca) )
Maire	Felipa de Montcada (ca)
Paire	Ramon Rogièr de Fois
Fraires	Cecília de Foix (ca)

Rogièr Bernat II, dich lo Grand (1195 - † 26 de mai de 1241) foguèt comte de Fois de 1223 a 1241. Èra lo filh de Ramon Rogièr, comte de Fois, e de Felipa^[1].

Biografia

Se faguèt conéisser en 1217 quand defendèt durant sièis setmanas lo castèl de Montgranièr contra las agarridas de Simon IV de Montfòrt. L'an seguent, se distinguèt del temps del sètge de Tolosa, qu'i moriguèt Simon de Montfòrt. En 1220, ajudèt son paire a reprendre La Vaur e Puèglaurenç e aguèt un ròtle important al costat de son paire per çò qu'es de la reconquèsta dels territòris raubats. Pasmens Mirapeis foguèt recuperada sonque qualque temps mai tard.

A l'epòca de son avènement, ajudèt lo novèl comte de Tolosa Ramon VII a assetjar Carcassona. Lo 14 de setembre de 1224, los crosats cedèron davant los albigeses e la guèrra s'acabèt, cada senhor occitan faguèy la patz amb la glèisa. En 1226, lo novèl rei de França Loís VIII lo Leon tornèt començar las ostilitats pr'amor de far valer los dreches de la corona francesa sus Lengadòc. Rogièr Bernat ensagèt de servar la patz, mas lo rei rebutèt son ambaissada, e los comtes de Tolosa e de Fois deguèron tornar prendre las armas. Rogièr Bernat e una armada pichona amb sos vassals constituïguèron una pòcha de resisténcia a Limós de junh de 1226 e junh de 1227, mas la guèrra sonque foguèt una sèria d'escarmouches pontualas. En 1229, Ramon VII signèt lo tractat de Meus amb Loís IX, lo successor de Loís lo Leon. Escomenjat dempuèi març o abril de 1227, e ja que son sol aligat aviá signat la patz, Rogièr Bernat aguèt pas cap d'autra opcion que la de negociar la patz. Lo tractat li garantiguèt sas possessions, mas li calguèt renonciar a Mirapeis.

Maridatges e enfants

En 1203, esposèt una catara, Ermessenda, vescomtessa de Castèlbon e dòna d'Andòrra, e s'afanèt a s'espandir cap al sud, tre quee sas relacions amb los sobeirans franceses li o permetián. Fortifiquèt las vilas sus la rota d’Andòrra e d'Urgèl. Il entre en conflicte en 1223 amb l'avesque d'Urgèl sus la val de Caboet. Il s'opausèt a la venguda de l'Inquisicion dins sos territòris e s'opausèt à l'avesque en abril de 1239. Participèt pas a la revòlta de Ramon II Trencavèl en 1240.

Moriguèt en 1241 e laissèt dos enfants d'Ermessenda de Castèlbon, sa primièra esposa: