Pirrotina
La pirrotina[1] es un minerau roge a bronze. D'una duretat situada entre 3,5 e 4,5 e d'una densitat compresa entre 4,58 e 4,65, es compausada de sulfur de fèrre Fe4-xS. Forma de cristaus prismatics, tabulars ò piramidaus que son fòrça rars. Pus frequentament, lo minerau se presenta sota la forma d'una massa compacta. Son esclat es metallic. Fond aisament quand es caufada en formant un residü negre fòrça magnetic. Es tanben solubla dins l'acid sulfuric mai es pas fluorescenta.
Geologicament, la pirrotina se forma dins lei ròcas magmaticas ultrabasicas e basicas, dins lei zònas de metamorfisme somesas a de temperaturas importantas e dins lei venas idrotermalas de temperatura auta. Es generalament associada amb la pentlandita, la pirita, la marcassita, la calcopirita e l'esfalerita. De cristaus de remarca provènon de Canadà, deis Estats Units, de Mexic, de Bolívia, de Brasil e d'Africa dau Sud. En Occitània, lei dos jaciments pus importants se tròban a Castèlnòu de Braçac e a Cervant[2]. La pirrotina es esplechada coma minerau de fèrre segondari. Segon lei minas, es tanben possible extraire de niquèl, de cobalt e de platin.
Liames intèrnes[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- (fr) Nicola Cipriani (trad. Marie-Hélène Alfonsi e Catherine Sobecki), Minéraux et Roches, París, Gründ, 1996.
Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ Dins la literatura scientifica, es possible de trobar magnetopirita, dipirita, epatopirita e pirrotita.
- ↑ (fr) G. Aubert, Les coupoles granitiques de Montebras et d'Echassières (Massif Central Français) et la genèse de leur minéralisations, BRGM, 1969.