Synthpop
_2008.06.21_002.jpg)
La synthpop es un estil musical, sosgenre principal de la new wave, qu'a la particularitat d'aver lo sintetizor per instrument màger e de còps unic, e qu'a pres d'importància dins las annadas 1980. S'emplegava tanben a l'epòca lo tèrme de novels romantics per parlar dels primièrs grops de la scèna synthpop, mas l'expression foguèt tant emplegada per qualificar grops divèrses e variats de la new wave al sens larg que ne perdèt un pauc lo sens original.
.jpg)
S'estima que la synthpop deriva dirèctament del ròck progressiu, mai que mai de lo d'Alemanha illustrat per de grops coma Tangerine Dream, e mai especificament de la musica electronica experimentala de Kraftwerk.
La synthpop se populariza pendent l'èra pòst-punk coma un estili vertadièr al Japon e al Reialme Unit (dins una mendre mesura, en França e en Alemanha) e s'inscriu al sens larg dins lo movement new wave de la fin de las annadas 1970 fins al mièg de las annadas 1980.
Coma artistas new wave caracteristics de l'estili synthpop, se pòt citar los Britanics Depeche Mode, Tears for Fears e Eurythmics a lors debuts (fins al mièg de las annadas 1980), mas tanben Visage, Yazoo, Erasure, Soft Cell, New Order, Orchestral Manoeuvres in the Dark, Frankie Goes to Hollywood, Pet Shop Boys, The Communards, Dead or Alive, e los Alemands Propaganda, Alphaville, Modern Talking, Sandra e Camouflage.
Se pòt tanben citar lo grop japonés Yellow Magic Orchestra, los Norvegians de A-ha, lo grop suedés Fake, los Canadians de Trans-X etc.
Se la synthpop, quitament l'alemanda, es estada sustot cantada en anglés, dins una mendra mesura i a tanben avut una scèna francesa relativament importanta. Se pòt per exemple citar Desireless, Taxi Girl, Elli et Jacno, quitament Goûts de Luxe en Bretanha e Partenaire Particulier en Occitània. S'i pòt d'alhor tanben trobar una influéncia de la musica sintetica del Francés Jean-Michel Jarre, el tanben un pauc precursor del genre.
De notar que los Estats Units e Itàlia an lor pròpi estili, la Hi-NRG pels Estats Units e çò qu'es estat nomenat retrospectivament l'italo-disco per Itàlia, estilis qui eles son tant (quitament mai) directament eredèrs del disco que non pas del rock progressiu alemand (Tangerine Dream o Kraftwerk) e britanic (Pink Floyd, David Bowie). Mas fin finala, a l'ora d'ara, los artistas americans de Hi-NRG tant coma los italians de l'italo-disco (P. Lion, Ken Laszlo, Topo & Roby) son sovents tanben etiquetats de tot biais synthpop.