Millerita
La millerita es un minerau jaune laton a bronze. D'una duretat situada entre 3 e 3,5 e d'una densitat compresa entre 5,3 e 5,7, es compausada de sulfur de niquèl NiS. Forma de cristaus aciculars reünits en matas d'aspècte feutrat. Son esclat es metalic, es solubla dins l'esséncia de terebentina e fond a temperatura bassa en formant de globuls magnetics.
Geologicament, la millerita se forma dins lei venas idrotermalas de bassa temperatura ò coma produch d'alteracion d'autrei mineraus de niquèl. Es generalament associada amb la calcopirita, la siderita, l'ematita, la calcita e lo qüars. Lei jaciments principaus se situan en Alemanha, au Reiaume Unit, en Itàlia, en Boèmia e ais Estats Units. En Occitània, la millerita es presenta coma minerau segondari dins plusors endrechs coma lei minas de Selhas e de Vièla[1]. En despiech d'una concentracion auta de niquèl, la millerita es pas esplechada car constituís pas de minas importantas.
Liames intèrnes[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- (fr) Nicola Cipriani (trad. Marie-Hélène Alfonsi e Catherine Sobecki), Minéraux et Roches, París, Gründ, 1996.