Joan Estève Esquiròl

Retrach d'Esquiròl en 1838

Joan Estève Esquiròl (Tolosa lo 4 de genièr de 1772 - París lo 12 de decembre de 1840) èra un psiquiatre, considerat coma lo paire de l'espital psiquiatric francés: en efècte faguèt votar la lei de 1838 obligant cada departament a se dotar d'un espital especializat.

Biografia

Èra filh d'un negociant tolosenc, prior de la borsa dels marcants, elegit capitol en 1787.

Anèt en 1799 a París, foguèt d'en primièr disciple de Jean-Nicolas Corvisart a la Caritat, puèi a partir de 1801 trabalhèt amb Pinel a la Salpêtrière. En 1805, escriguèt : Las Passions consideradas coma causa, simptòma, e mejan de la maladia mentala.

Puèi en 1820, succediguèt a Pinel e venguèt mètge en cap de la Salpêtrière. Creèt dins la carrièra Buffon un ostal de santat privada per alienats. Apuèi, creèt un ostal de santat privada prèp d'Ivry-sur-Seine. Al moment de la mòrt d'Antoine-Athanase Royer-Collard, venguèt mètge en cap de l'Ostal Reial de Charenton, uèi l'espital Esquirol.

Aguèt coma disciple lo psiquiatre tolosenc Gerard Marchant.

Elements clau de son òbra

• Apregondiguèt la nosografia de Pinel ;
• Definiguèt mai pregondament las diferentas formas de melancolia, creant lo tèrme de lipemania e la classa de las monomanias
• Establiguèt una diferenciacion entre allucinacions e illusions.
• Faguèt un parallèl entre foliá e passions.
• Aguèt un ròtle important sul plan administratiu e legislatiu (lei de 1838).
• Faguèt la primièra descripcion medicala de la trisomia 21 en 1838.

Nosografia

• Es un dels primièrs que faguèt la distincion entre allucinacions (percepcions sens objècte extèrne, produitas e bastidas per l'esperit) e illusions (errors de percepcion; interpretacion marrida dels estimuli vertadièrs)

• Parallèl Foliá-Passions :

Per el las passions serián çò que nos pòrta a agir e qu'es pas d'òrdre intellectual: son a l'origina de l'alienacion mentala. La foliá seriá facha de las passions fins a l'extrèm. Auriá doncas una diferéncia quantitativa entre ambedoas. Segon el, dins l'enfancia, i a pas de passions, doncas pas d'alienats.

Terapeutica

• Per el, las passions devon servir al tractament de las malautiás.

Cal qu'i aja repression per qu'i aja garison del malaut: inspirar un sentiment de paur, que domda e subjuga lo malaut, e provocar un brandida morala plaçant l'alienat dins un estat opausat e contrari a aquel qu'èra abans que s'utilize lo mejan. Es lo metòde perturbator. Per Esquiròl, sufís donca pas mai de parlar amb suavitat e còrdolor, segon lo tractament moral de Pinel.

Ròtle important sul plan administratiu e legislatiu

Teorician clar e practic de las institucions psiquiatricas, es amb sos disciples a l'origina de l'adopcion de la lei del 30 de junh de 1838 concernissent los alienats, qu'acaba amb las decisions d'intèrnament arbitraris per simpla letra tampada o decisions de justícia.

Influéncia

Aguèt una influéncia suls patologistas alemands, coma Karl Christian Hille e Johann Christian August Heinroth, los primièrs de traduire son òbra dins lor lenga.

Omenatge

En 1897, la municipalitat de Tolosa fa omenatge a Esquirol e Pinel plaçant lors bustes dins la sala dels Illustres del Capitòli.

Toponims

• Plaça Esquiròl a Tolosa dempuèi 1867 e lo quartièr a l'entorn.
  • Estacion de mètro Esquiròl
• Carrièra Esquiròl a París dempuèi 1864.

Espitals

• Centre espitalièr especializat Esquiròl a Limòtges
• Espital Esquirol a Saint Maurice (Val de Marna)
• Espital Esquirol a Can
• Clinica Esquiròl - Sant Ilari a Agen

Publicacions

Redigiguèt un rapòrt Suls establiments consacrats als alienats en França. Son obratge principal pòrta lo titre de De las malautiás mentalas consideradas jol rapòrt medical, igienic, e medicolegal.

Bibliografia

• (fr)L. Hahn, article « Esquirol », (fr)Dictionari enciclopédic de las sciéncias medicalas, Ed. Asselin et Houzeau e G. Masson, París, 1888, p. 91.
• (en)Rafael Huertas, "Between doctrine and clinical practice: nosography and semiology in the work of Jean-Etienne-Dominique Esquirol (1772—1840)," History of Psychiatry, 19,2 (2008), 123-140.
• (fr)ALLILAIRE, Jean-François [sous la direction de]. Jean-Etienne-Dominique Esquirol, une œuvre clinique, thérapeutique et institutionnelle. Levallois-Perret : Interligne, 2001. 202 p.

Ligams extèrnes

• (fr)Titres e trabalhs d'Esquiròl en 1805
• (fr) Esquirol, Erotomania, in Diccionari de las sciéncias medicalas, t. XIII, C. L. F. Panckoucke, París, 1815, p. 186-192.

Referéncias

• Portal de la medecina