Guilhèm Figuèira

Guilhèm Figuèira (Tolosa, 1195 - 1250) siaguèt un trobador occitan pròche d'Aimeric de Peguilhan e de Guilhèm Augièr Novela. Filh d'un sartre , en seguida de la crosada dels Albigeses, s'exilièt en Lombardia e se refugièt puèi a la cort de l'emperador Frederic II . En Itàlia, el e Aimeric, companhon d'exilh, ajudèron a fondar une tradicion trobadoresca de lamentacion del "bon temps vièlh" de Lengadòc d'abans la crosada. Los successors lombards natiufs dels exiliats contunhèron d'emplegar la lenga occitana, e foguèt pas qu'a l'epòca de Dante Alighieri que l'italian aguèt una literatura vernaculara importanta.