Glèisa Ortodòxa Còpta
La Glèisa Ortodòxa Còpta es una Glèisa antecalcedoniana e autocefala. De rite ortodòx, fa partida de l'ensemble dei Glèisas dei tres concilis. Centrada en Egipte, recampa 15 a 20 milions de fidèus e son cap es lo papa d'Alexàndria. Sa liturgia inspira tanben la Glèisa Ortodòxa Etiopiana.
Istòria[modificar | Modificar lo còdi]
La formacion de la Glèisa Còpta es una consequéncia dei tensions qu'opausava lei caps orientaus de la Glèisa de l'Empèri Roman ai sègles IV e V apC. D'efiech, en 451, lo concili de Calcedònia condamnèt lo monofisisme promòugut per lo patriarca Dioscòr Ièr d'Alexàndria per limitar lo desvolopament dau Patriarcat de Constantinòble. Aquò entraïnèt una division prefonda dins la Glèisa car la màger part dau clergat egipcian refusèt de se sometre. En despiech dei persecucions organizadas per certaneis emperaires, lo problema foguèt jamai reglat e lei tensions religiosas afebliguèron la dominacion romana dins la region.
Au sègle VII, lei còptes acceptèron ansin ben la conquista aràbia car obtenguèron la libertat de practicar liurament son culte. De mai, leis impòsts impausats per lei sobeirans musulmans èran pus febles. Coma lei musulmans pagavan pas d'impòsts, lei conversions foguèron pauc encoratjadas fins a la presa dau poder per lei Mamelocs. A la fin de l'Edat Mejana, la Glèisa Còpta comencèt donc de declinar en causa de persecucions novèlas. Aquò durèt fins au sègle XVII e un movement de renaissença que permetèt de tornar estructurar la Glèisa.
En 1959, la Glèisa Ortodòxa Etiopiana, que despendiá totjorn de la Glèisa d'Alexàndria, venguèt autocefala. Aquò entraïnèt una gròssa pèrda de fidèus car lo cristianisme ortodòx es la premiera religion dau país[1]. Uei, la Glèisa Còpta continua de faciar de discriminacions e de persecucions en Egipte. Dins aquò, sembla totjorn recampar 10 a 15 % de la populacion egipciana. En parallèl, de comunautats importantas se son implantadas en America dau Nòrd, en Austràlia, en França e en Alemanha.
Annèxas[modificar | Modificar lo còdi]
Liames intèrnes[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- (fr) Christine Chaillot, Vie et spiritualité des Églises orthodoxes orientales des traditions syriaque, arménienne, copte et éthiopienne, Le Cerf, 2011.
- (fr) Jean-Pierre Valognes, Vie et mort des Chrétiens d'Orient, Fayard, 1994.
- (fr) Magdi Sami Zaki, Histoire des coptes d'Égypte, Éd. de Paris, 2005.
Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ Pasmens, per de rasons istoricas, lo patriarca d'Etiopia reconoís un primat d'onor au patriarca d'Alexàndria.