Enric I de Rodés

Enric I de Rodés
Nom	(oc) Enric de Rodés
Biografia
Naissença	1175
Mòrt	1222 (46/47 ans); Palestina
Donadas personalas
Nacionalitat	Francesa
Activitat
Profession	Trobador, compositor e feudatari (ca)
Carrièra militara
Conflicte	Cinquena Crosada
Autres
Conjunt	Alcayette d'Escorailles (fr)
Descendéncia	Hugues IV de Rodez (fr) , Guibert de Rodez (fr) , Guise de Rodez (fr)
Maire	Bertrande d'Amalon (fr)
Paire	Hugues II de Rodez (fr)
Fraires	Hugues III de Rodez (fr) , Gilbert de Rodez (fr) , Renaud de Rodez (fr) , Henri de Rodez (fr) e Guillaume de Rodez (fr)

Pels articles omonims, vejatz Enric e Enric Ièr.

Enric I de Rodés (c.1175 - Tèrra Santa, 1221/2), de l'ostal de Milhau, èra un nòble e trobador occitan. Èra comte de Rodés e vescomte de Carlat de 1208 fins a 1221 o 1222, l'an probable da sa mòrt.

Biografia

Èra lo filh e successor d'Uc II, comte de Rodés e vescomte de Carlat, e de Bertranda d'Amalon.^[1].

Casèt en 1212 amb Algaieta d'Escoralha, senhora de Benavent, Vic e Marmiesse. De son matrimòni nasquèron tres enfants conegutsː^[2]^,^[1]

Guisa/Guida de Rodés, probablament l'ainada, esposa lo baron Ponç de Montlaur, senhor de Posquiera e de Càstrias.^[2]^,^[3]
Uc IV (1212 - † 1274), que devendrà comte de Rodés.
Guibèrt de Rodés, senhor de Vic, Marmiesse e Escoralha.

Al començament de la Crosada albigesa, dès de 1209, prenguèt lo costat del comte de Tolosa e s'opausèt a la crosada. Pasmens, en 1214, l'evesque de Rodés cridèt Simon de Montfòrt, lo menaire de la crosada, a Roergue e Enric se sometèt. Perque aviá pagat de mercenaris per combatre la croada, lo legat papal Robert de Couçon deguèt s'expropriar sas tèrras, mas Montfòrt l'aculhiguèt coma vassal. Enric I de Rodés jurèt leialtat a Simon de Montfòrt lo 7 de novembre de 1214. Après la mort de Montfòrt en 1218, reconeguèt son filh Amauric coma lo nòu senhor.^[4]

En 1219 anoncièt sa participacion a la Cinquena Crosada^[2]. Lo 29 de junh de 1219, present dins lo camp del prince Loís VIII pendent lo sètge de Tolosa, daissèt l'administracion de sas tèrras a l'avesque de Rodés pendent son abséncia, probablement perque son filh ainat èra encara menor d'edat.^[5]

Tomba malaut a Acre e redigís en octobre de 1221 un codicille a son testament.^[2] Moriguèt d'aquela malautiá vèrs 1222, totjorn pendent la Cinquena Crosada.^[1]

Mapa de la feudalitat francesa en 1180
Mapa de la Cinquena Crosada.

Trobador

Enric de Rodés èra tanben un trobador. De son òbra an subreviscut dos partiments amb Uc de Sant Circ.^[6] Un d'eles es N'Ugo, vostre semblan digatz^[7] (185.2=457.24).^[8]

Sa filha Guisa casèt amb lo trobador provençal Ponç de Montlaur.

Fonts

Nòtas

Referéncias

(ca) Aqueste article es parcialament o en totalitat eissit d’una traduccion de l’article de Wikipèdia en catalan intitolat « Enric I de Rodés ».

(fr) Aqueste article es parcialament o en totalitat eissit d’una traduccion de l’article de Wikipèdia en francés intitolat « Henri Ier de Rodez ».

(it) Aqueste article es parcialament o en totalitat eissit d’una traduccion de l’article de Wikipèdia en italian intitolat « Enrico I di Rodez ».

↑ ^1,0 ^1,1 et ^1,2 «HENRI I de Rodez» (en anglés). Medieval Lands, Foundation for Medieval Genealogy. [Consulta: 18 de març de 2020]
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 et ^2,3 C. Fabre, « Guida de Rodez, baronne de Posquières de Castries et de Montlaur, inspiratrice de la poésie provençale (1212-1266) », Annales du Midi, n^o 24-94,‎ 1912, p. 153-184 (legir en linha).
↑ Jeanroy, 1934, p. 182-183.
↑ Molinier, 1873, p. 473.
↑ Molinier, 1873, p. 493.
↑ Jeanroy, 1934, p. 363.
↑ Harvey e Paterson, 2010, p. 427-428.
↑ Una explicacion sobre la numeracion de la poesia trobadoresca d'acòrd amb lo repertòri de Pillet e Carstens se troba a l'article Alfred Pillet.