Aliscamps (mitologia)
Dins la mitologia grèga, los Aliscamps camps Elisis, camps Elisèus, son lo luòc dels Infèrns ont los eròis e las gents vertuoses gausisson del repaus après lor mòrt.
Etimologia[modificar | Modificar lo còdi]
Lo mot ven del grèc ancian Ἠλύσιον πεδίον (Êlúsion pedíon), eissit benlèu de ἐνηλύσιον (enêlúsion) (« luòc tocat pel fólzer »), o alara de ἀλυουσας (aluousas) o ἀλύω (alúô) (« èsser agitat », o « vagar/landrar »[1]) segon Eustat de Tessalonica[2], o alara de ἀλύτως (alútôs), sinonime de ἀφθάρτως (aphthártôs) (« incorruptible »)[3], en allusion a la natura incorporala de las almas.
Descripcion dels aliscamps[modificar | Modificar lo còdi]
Partida dels Infèrns, ont, segon la religion grèga e la religion romana, demoravan las almas vertuosas après la mòrt. Es la quatrena division dels Infèrns, segon los Grècs, e la setena, segon los Romans.
Los Aliscamps dins la literatura[modificar | Modificar lo còdi]
Per Omèr, los Aliscamps se situan al tèrme occidental de la Tèrra, près d'Ocean. Dins l’Odissèa, Protèu los descrit atal a Menelas:
| “ | Los Imortals te menaràn frent al blond Radamant Als Aliscamps, que son fins al tèrme de la tèrra. Es aquí que la vida mai suava es ofèrta als umans; Jamai de nèu ni grosses fregs, aigasis nimai; De pertot se sentís pas que de zefirs que las auretas siblantas Pujan de l'Ocean per donar de frescor als òmes. |
” |
| — Odissèa, IV, 563-568. | ||
A l'epòca d’Esiòde, los Aliscamps venon las illas dels Benastrucs, descricha per Pindar.
Virgili, al cant VI de l’Eneïda, dona una descripcion dels Aliscamps. aquestes, situits dins los Infèrns, aculhisson los iniciats als mistèris orfics. Aqueste luòcs conéis un eternal printemps e possedís lo sieu solelh e las sieunas estelas[4].
Unes autors de l'Occident crestians utilizèron lo modèl: los Aliscamps se situisson en enfèrn e aculhisson los eròis e poètas qu'an viscut abans la venguda del Crist. Es atal que dins lo poème de Dante, la Divina Comèdia, « l'ombre d'Anquisi […] apercebèt son filh dins l'Elisis », lo primièr cercle de l'infèrn, ont se vei Enèu[5].
Los Aliscamps dins l’opèra[modificar | Modificar lo còdi]
La scèna dels Aliscamps es la 3a de l’acte II de l’opèra Orfèu e Euridice de Gluck. Aquesta scèna es lo balet de las Ombras aürosas o balet dels esperits benastrucs. Aqueste balet-pantomima se situa après la dança de las Furias. Aquestas gardianas dels Infèrns que venon d’èsser encantadas pel cant d’Orcèu l'autorizan a dintrar als Infèrns e desapareisson dins un avenc a la fin d'aquesta dança. Orfèu penètra dins los Aliscamps, demorança de las almas vertuosas, jardin de matas floridas o se ten Euridice seguida de las ombres dels Eròis e de la Eroïna. La musica d'aqueste balet es un solo de flauta acompanhat per un orquèstre de còrdas.
Referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ Dictionnaire Bailly.
- ↑ Commentarii ad Homerii Odisseam, IV, v. 563, d'après (en) Henry George Liddell et Robert Scott, A Greek-English Lexicon, Oxford, Clarendon Press, 1940 Modèl:Lire en ligne.
- ↑ A Greek-English Lexicon Modèl:Lire en ligne.
- ↑ Solemque suum, sua sidera norunt : Eneïdas, VI, 561.
- ↑ Infèrn, IV, 122.
Articles connèxes[modificar | Modificar lo còdi]
- illas dels Benastrucs
- illa Blanca
- Camps d'Ialó de las cresenças anticas egipcianas