Illas dels Benastrucs

Las illas dels Benastrucs (en grèc ancian μακάρων νῆσοι / makárôn nễsoi), o illas Fortunadas, son un luòc mitologic situat als tèrmes extèms del mond, que s'assagèt d'identificar segon las eats amb d' illas de la còsta atlantica de l'Africa.

Mite

Dins la mitologia grèga, las illas dels benastrucs son un luòc dels Enfèrns ont las almas vertuosas gausavan un repaus erfièch après los mòrt. Èran plaçadas als confins occidentals de la Libia antica (es a dire lo Nòrd-Oèst de l'Africa), donc dins l'Ocean Atlantic.

Lor foncion e lors caracteristicas las fan semblar als Aliscamps. Son per exemple descrichas per Pindar dins sas Olimpicas.

D'entre los « benastrucs » i demoran, selon los autors: Aquilles, Alcmènes, Cadmos, Armonia, Diomèdes, Licos filh de Poseïdon, Medèu, Pelèu, Penelòpa, Euridice, Nestor, Radamant, Telegonos, los tirannoctonas, Anquises…

Segon una tradicion antica portada per la Suda et Jean Tzétzès, le nom, al singular s'aplica inicialament a l'anciana acropòli de Tèbas, la Cadmèa. Mai precisament, makaron nêsos designa lo luòc onr Semelèa es tocat pel fòlzer de Zèus en majestat. E etimologicament de l'expression « Aliscamps » es tanben « luòc sanctificats pel fólzer  ».

Identificacion geografica

Ptolemèu, dons sa Geografia, considèra qu'aquestas illas son al tèrme oèst del mond abitat. Fa passar lo meridian zèro, punt de partença de sas mesuras de longitud, coma Greenwich ara. aquestas illa, tal coma son mencionadas per Ptolemèu, son classicament identificadas a las illas Canarias.

Al sègle XIII, Bar-Hebraeus, dins son tractat sus « la forma del cèl e de la tèrra », indica — après s'èsser referits a Ptolemèu — que « las illas fortunadas son al nombre de set grandas, situadas en latitud dempuèi l'eqüator fins al tresen climat. Se conta que lors abitants èran banhadas dins l'idolatria, quand un sant ven près d'eles e lor anóncia la paraula de l'Evangili; cresián e foguèron baptejats. D'autras dison que son los Rechabits que se parla lo profèta Jeremias e que seguisson la lei de Moïses »

Una tradicion, que Jacòb d'Edessa ne fa ressono, conta cossí un cèrt monge Zozim, volent de saber çò qu'èran venguts los descendents de Rechab, se trobèt menat fins a lor illa e i demorat en lor companhiá pendent set jorns descobrissent un pòble piós, vivent nud e dins una granda innocéncia, recebent son manjar sens esfòrç d'unes arbres, e pas pus agut de contacte amb lo « mond de vanitat » dempuèi lor arribada sus l'illa. Pasmens, essent regularament visitats per d'àngels, venguèron crestians

Vejatz tanben

Articles connèxes

• Illa Blanca
• Aliscamps

Bibliografia

• Gregory Nagy, Le Meilleur des Achéens. La Fabrique du héros dans la poésie grecque archaïque, Seuil, coll. « Des Travaux », 1999 ISBN: 2-02-012823-3.
• Gilles Szynalski, La situation spatio-temporelle de l'île des Bienheureux, Université de Genève, Département des sciences de l'Antiquité, 2000.

Ligams extèrnes

• Traité de l'ascension de l'esprit sur la forme du ciel et de la terre, par Bar Hebraeus texte syriaque et traduction française par François Nau, 1899-1900