Wikipèdia:AcuèlhLutzSus/23 de genièr

Retrach, 1902

Pèire Devoluy (nascut Pau Gròs Long a Chastilhon de Diés, lo 27 de junh de 1862, mòrt a Niça lo 6 de març de 1932) èra un escrivan e activista occitan.

Politecnician, oficier dau Gèni que s’acabèt la carriera amb lo grade de coronèu, Pèire Devoluy s'illustrèt a partir de 1888 au sen dau movement simbolista ai costats de René Ghil e a partir de 1894 au sen dau Felibritge qu'a sa tèsta exerciguèt lei foncions de capolier de 1901 a 1909. Poèta, polemista, foguèt lo director dau jornau Prouvènço! vengut Vivo Prouvènço! de 1905 a 1914. Confident de Mistral, ne publiquèt lei Discours e Dicho (1906) e tanben lei Proso d'Armana (Ed. Grasset, 1926 et suiv.).

Durant la revòuta dei vinhairons de Lengadòc de 1907, balhèt son sosten ai rebèls, causa que l'enfrontarà amb Frederic Mistral e que donarà lo còp de gràcia au pauc de prestigi politic qu'aviá lo Felibritge. En 1909 es butat a la demission dau capolierat. En 1912 demissiona pereu de sa foncion de majorau.

Es autor d’una Istòri naciounalo de la Prouvènço e dóu miejour di Gaulo qu’es la primièra istòria d’Occitània en occitan.