Visigòts
 | |
|---|---|
 | |
| Tipe | tribú e grop etnic istoric  |
| Religion | arrianisme visigod (ca)  |
Los visigòts (en alemand Westgoten "gòts de l'Oèst") son una de las doas branchas de l'ancian pòble germanic daus gòts (l'autra brancha essent aquela daus ostrogòts). Los gòts, d'origina escandinava, sortiguèron de Suècia meridionala e lors doas branchas, aparegudas en Ucraïna, s'integrèron puei tardivament dins l'Occident roman, subretot durant lo sègle V. Après la chasuda oficiala de l'Empèri Roman d'Occident (476), los visigòts contunhèron gaireben 250 ans de temps a jugar un ròtle important en Euròpa Occidentala. Es un daus pòbles "barbars" mai prestigiós d'Euròpa, tant per sa lonja istòria e sas originas miticas coma per las marcas que laissèt beucòp de temps dins los esperits.
Los Visigòts e Occitània
[modificar | Modificar lo còdi]Los visigòts, sens o saber, joguèron un ròtle important per preparar l'emergéncia ulteriora d'Occitània e de la lenga e de la cultura occitanas[1]. Durant l'ensems dau sègle V, a partir de lors capitalas qu'èran Bordèu o Tolosa, e en essent federats teoricament a l'Empèri Roman d'Occident, los Visigòts conqueriguèron progressivament un territòri qu'englobava gaireben tota la futura Occitània (levat lo futur Daufinat jos dominacion daus Burgondis) e la màger part de la Peninsula Iberica. L'eiretage culturau daus visigòts consistiguèt a refortir la cultura e las institucions romanas, en tot i apondre daus elements de cultura visigotica (germanica), mas en proporcion moderada. Tanben l'impacte demografic e lingüistic (gotic, germanic) daus visigòts foguèt feble e laissèt se desvolopar lo latin liurament coma lenga de l'administracion, de l'Egleisa e de l'immensa majoritat de la populacion. Quò es un daus elements qu'explican que lo latin e la cultura latina dau reiaume visigòt foguèron pro conservators dins la futura Occitània, tant durant lo periòde visigòt au sègle V, coma durant los periòdes ulteriors, quand s'installèt una dominacion superficiala daus francs a partir de 507 (batalha de Vouillé). A aquela data los francs faguèron refluir los visigòts en Gòtia (Bas Lengadòc) e dins la Peninsula Iberica mas lo contèxte culturau de la futura Occitània chamgèt pas beucòp. L'emergéncia ulteriora de la lenga occitana, au sègle VIII, dins un contèxte de fidelitat continua a la cultura romana durant tota la nauta Edat Mejana, fai que l'occitan es una lenga romanica pro conservatritz a respècte dau latin[2].
En contrast, lo nòrd de Gàllia (Nèustria e oèst d'Austràsia), qu'era lo futur domeni de la lenga francesa, èra maitot dins la zona centrala dau poder politic e de l'installacion demografica daus francs. Coneguèt tre lo sègle V una dominacion prionda daus francs que laissèron dins lo latin locau de traças fòrtas de lor lenga (lo francic) e de lor cultura germanica, çò qu'explica l'aparicion de la lenga francesa, au sègle VIII, coma una lenga romanica relativament germanizada e pro distinta de l'occitan.
Vejatz tanben
[modificar | Modificar lo còdi]Nòtas
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ LAFONT Robèrt (2003) Petita istòria europèa d’Occitània, coll. Istòria, Canet: Trabucaire.
- ↑ BÈC Pèire = BEC Pierre (1995) La langue occitane, coll. Que sais-je? n° 1059, París: Presses Universitaires de France [1a ed. 1963].