Teodat
|
Teodat
| |
|---|---|
 | |
| Moneda de Teodat | |
| Biografia | |
| Naissença | vèrs 480 |
| Decès | decembre de 536 |
| País: | Reialme ostrogòt |
| Epòca: | Nauta Edat Mejana |
| Règne: | 534 a 536 |
| Davancièr: | Amalasonta |
| Successor: | Vitiges |
Teodat (o Theodahat, Theodahad), foguèt rei del reialme ostrogòt d'Itàlia de 534 a 536.
Origina e règne d' Atalaric[modificar | Modificar lo còdi]
Teodat es lo filh de Trasamund, rei vandal d'Africa e d'Amalafrida, la sòrre de Teodoric lo Grand, e alaidonc lo nebot d'aquel. Esposèt Gudeliva[1], mas avant de morir, Teodoric caussiguèt son felen Atalaric per li succedir, al prejudici de Teodat[2].
Teodat viu en Toscana o aquista de bens privats e tamben apartenent a la corona. Aquelas usurpacions mena la regenta Amalasonta a prene de mesuras contra son cosin. Teodat ven alara un adversari politica de la regenta e desvolopa un plan secret de venda de la Toscana a l'Empèri Bizantin en en escambi d'una renta a vida a Constantinòble[2].
Règne e guèrra[modificar | Modificar lo còdi]
Atalaric mòriguèt ancara jòune. Amalasonta se proclama reina e va regnar una annada. Primièra femna a èsser la sobeirana dels gòts, pren Teodat coma coregent (consors regni). Aquel fa lèu-lèu arresta la reina, que foguèt assasinada en 535, vèrs lo 30 d'abril[3].
L'emperaire d'Orient, Justinian Ièr, qu'aviá de relacions diplomaticas amb Amalosonta, profècha del murtre, presentat coma un afront, per amodar una guèrra de conquista del reialme ostrogòt. Teodat envia d'emissaris a Constantinòble, escriu amb sa femna Gudeliva a Justinian e Teodora ne pòdon ren cambiar. A la fin de 535, l'ataca de l'Illíria, e aquela de la Sicília per Belisari lancejan la guèrra gotica[4].
Belisari desbarca en Itàlia, e pren Rhegium, l'actuala Reggio de Calàbria, pas defenduda per Ebrimud, lo gendre de Teodat e es lèu a Nàpols. Lo rei arriba amb una armada a la fin de novembre de 536 a Roma, mas una revòlta dels soldats lo fòrça a fugir vèrs Ravena e es assassinat. L'armada ostrogòta proclama Vitiges nòu rei[5].
Referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ Wolfram 1990, p. 389.
- ↑ 2,0 et 2,1 Wolfram 1990, p. 350-351.
- ↑ Wolfram 1990, p. 355-356.
- ↑ Wolfram 1990, p. 356.
- ↑ Wolfram 1990, p. 358-359
fonts[modificar | Modificar lo còdi]
- (fr) Herwig Wolfram, 1990, Histoire des Goths, Évolution de l'Humanité, París, Albin Michel.