Miralh (Tolosa)
Lo Miralh un ensemble urban compausat de tres quartièrs de Tolosa: del nòrd al sud, Miralh-Universitat, La Reinariá e Bèlafont. 67% dels lotjaments d'aquel ensemble son de lotjaments socials. Al recensament de 1999, a Bèlafont aviá prèp de 8900 abitants, a la Reinariá 9800 e al Miralh Universitat 4300. Lo territòri nomenat Grand Miralh foguèt espandit als grands ensembles precedents que lo tòcan (Bagatèla, Faorèta, Papus, Tabar, Bòrdalonga…) formant un quartièr de prèp de 40 000 abitants[1].
Situacion
[modificar | Modificar lo còdi]Los quartièrs del Miralh son situats al sud-oèst de Tolosa, immediatament a l'exterior del periferic tolosenc. Se situan dins una zona que se trapa a pauc près centrada segon un axe nòrd sud sul tèrme entre la plana bassa de Garona e la primièra laissa alluviala.
Dessèrta
[modificar | Modificar lo còdi]Los quartièrs son desservits pel mètro, per las estacions Miralh Universitat, La Reinariá, Belafont e Bassacamba, e pel malhum de vias aviadas urbanas de l'aglomeracion: lo periferic oèst, la rocada Arc en Ciel e l'A64. La ret de bus es en contra fòrça pauc desvelopada: qualques linhas s'arrèstan al Miralh Universitat, una autra a Belafont, e lo sol punt plan desservit es lo centre comercial Géant de Bassacamba (es lo cap d'una desena de linhas).
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]La construccion de Belafont èra una de las primièras estapas de la construccion del Miralh. En 1961, la municipalitat SFIO de Tolosa, capitanejada per Loís Bazerque, sensibilizat pel debat del moment sus París-Parallèla, lancèt un concors pel dessenh de l'urbanizacion. Los arquitèctes Georges Candilis, P. Dony, A. Josic, S. Woods acompanhats dels engenhaires N. Piot e J. François ganhèron lo concors. Sonque en octobre de 1964 lo quartièr de Belafont comencèt, per s'acabar en 1972. Se deguèt respondre a un besonh de lotjaments. Aqueles aurián degut aculhir de joves fòcs, los estrangièrs. Lo centre regional previst sul projècte se bastiguèt en seguent: ipermarcat Casino, tres organismes administratius, l'escòla d'arquitectura, la radiotelevision, la Direccion Regionala de las Doanas e lo sèti regional del PCF. Las zonas d'activitats son situadas a la periferia, coma previst. Mas lo constat es amar, segon l'arquitècte que parlèt d'un "ghetto dels paures", e segon lo cònsol: «Foguèt mon grand escac. Auriái volgut qu'i aja pas de segregacion, que siá mesclats H.L.M., lotjaments mejans e standing». Es un problèma vertadièr perque contribuiguèt a una segregacion fisica entre la vila e los quartièrs. Lo Miralh es isolat per las zonas industrials a l'entorn, mas tanben pel periferic.
Projècte arquitectural e construccion
[modificar | Modificar lo còdi]
Al començament dels ans 1960, l'equipa de l'arquitècte Georges Candilis ganhèt un apèl d'ofèrta de la vila de Tolosa per un projècte de vila novèla a l'oèst de Tolosa, dins l'encastre d'una procedura de Zona a urbanizar en prioritat (ZUP). Lo projècte presentat utilizava de principis d'urbanisme dels grands ensems de la region parisenca mas i apondent d'elements novators dins la concepcion de l'andan: la separacion dels pedons e dels veïculs per un molon ligant los tres quartièrs, associada a de corsièras anant lo long de las barras d'immòbles als estatges 5 e 9. Lo molon cobrissiá una partida importanta dels espacis de parcatge, e permetiá d'anar a pè pels centres comercials e los centres escolars de cada quartièr sens jamai aver besonh d'anar al nivèl de la carrièra. L'idèa generala èra de facilitar lo contacte e los encontres entre los abitants.
Organizadas en tripòdes en forma d'Y, las barras d'immòbles constituissián d'unitats centradas sus de pargues, jardins e equipaments (comèrcis, escòlas, servicis). Qualques elements del passat agricòla de la zona èran conservats e integrats dins los pargues, coma per exemple de colombièrs. De baloards urbans marcavan los tèrmes dels tres quartièrs e asseguran los ligams cap al centre vila e de rotas fasián lo ligam amb los vilatges a l'entorn.
Fin finala, un estanc èra establit, a causa de montada de la jaça freatica dins la zona escavada per obtenir los gravièrs necessaris per fabricar lo beton de las construccions. Las ribas de l'estanc foguèron agençadas en pargue e espacis de jòc. L'estanc servís tanben a absorbir lo debit de las aigas de pluèja menadas cap a Garona.
Los tres quartièrs foguèron realizats per estapa: Belafont, La Reineriá puèi Miralh Universitat. Pasmens, per de rasons politicas puèi economicas, lo projècte cambièt fòrça al respècte dels dessenhs inicials. Lo projècte comencèt amb 4 ans de retard, e demorèt inacabat en 1972 alara que foguèt realizat un pauc mai dels dos tèrces. L'urbanizacion del darrièr quartièr s'acaba en particulièr per la construccion d'ostalets ocupant una partida de terren mai granda que prevista. Fin finala, a la plaça d'aculhir cent mila abitants, lo Miralh ne compta pas que mens de la mitat.
Evolucions del quartièr e reagençaments
[modificar | Modificar lo còdi]A la fin dels 1980, los comèrcis situats sul malon pedon desanèron, los problèmas de vandalisme e d'insecuritat dins los parcatges aumentèron, mens ligats a l'arquitectonica del quartièr qu’al caumatge e a l’exclusion que los abitants patissián. Aqueles elements conduguèron fin finala a fòragetar lo principi del malon dins los ans 1990. Los comèrcis de contunh foguèron transferits al nivèl de la carrièra, puèi amb l'arribada del mètro en 1993, una partida importanta del malon foguèt destruit amb l'agençament de la plaça Abbal e las ribas de l'estacion de mètro de Belafont.
En 2001, la partida sud (Reineriá e Belafont) foguèt fòrça tocada per l'explosion de l'usina AZF.
Los quartièrs de La Reineriá e de Belafont foguèron lo site de trebles en 2005 e en 1998, per aquò lo Miralh venguèt celèbre. Lo naut taus de caumatge, la descolarizacion, una populacion d'origina immigrada nombrosa e mal integrada ne faguèron de quartièrs sensibles malgrat la convivialitat.
Un Grand Projècte de Vila, en reagençament dempuèi 2005, a subretot per objectiu de demenir la proporcion de lotjaments socials a 50% e de remplaçar 1363 lotjaments repartits dins qualques barras per de lotjaments nòus amassats dins d'immòbles pus pichons (4 a 6 estatges). Aquel projècte intègra en mai los quartièrs d'Empalòt, Bagatèla e La Faureta. En mai, a per tòca de reagençar los accèsses al quartièr amb un novèl malhum de carrièras e passatges.
