Maria Roanet

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Maria Roanet a un cafè literari durant lo 18en Festival internacional de geografia de Saint-Dié-des-Vosges en 2007.

Maria Roanet (Besièrs, 26 de mai de 1936) es una cantaira e escrivana occitana. Èra la femna de l'escrivan Ives Roqueta.

Biografia[modificar | Modificar lo còdi]

Maria Roanet nasquèt a Besièrs en 1936, dins una familha modèsta, filha d'un mecanician del país e d'una maire venguda de Lorrena. Foguèt recebuda a l'Escòla Normala en julh de 1952 e venguèt regenta. S'interessèt a l'etnologia e l'istòria del país d'òc, de tal biais que cap a 1954 comencèt a escriure sos primièrs poèmas e las paraulas de sas cançons en occitan. Foguèt membre de la Nòva Cançon (coma Patric, Joan-Pau Verdier, Rosina de Pèira e d'autres). En 1976 venguèt delegada del patrimòni a la vila de Besièrs e i demorèt 24 ans. En 1978 celebrèt son maridatge civil amb Ives Roqueta en occitan, malgrat las reticéncias del deputat del departament d'Òlt e Garona, Garosta.[1] En 1995, arribada la retirada, partiguèt viure amb son marit a Camarés. Qualques disques sieus sortiguèron de l'ostal discografic Ventadorn e dempuèi la mitat de las annadas ochanta s'es mesa a escriure en francés.

Discografia[modificar | Modificar lo còdi]

  • Pica Relòtge, 1973
  • Cantem Nadal, 1977
  • Contra corrent la Trocha Nada, 1976
  • A l'Intrada del Temps clar, 1976
  • Me soveni..., 1979
  • Als enfants d'Occitania, 1979
  • L'eternitat, 1982

Libres[modificar | Modificar lo còdi]

  • Occitanie 1970, les poètes de la décolonisation (PJ Oswald, Honfleur, 1971)
  • Dins de patetas rojas (IEO, 1975; Letras d'òc, 2012, ISBN 978-2-916718-43-9)
  • Apollonie,Reine au coeur du monde (1984)
  • Je ne dois pas toucher les choses du jardin (1993)
  • La Marche lente des glaciers (1994)
  • Nous les filles (1990), memòrias
  • Du côté des hommes (2001)
  • Luxueuse austérité (2006)
  • Mauvaises nouvelles de la chair (2008)
  • Trésors d'enfance (2009)
  • La Nègre (2010)
  • L’Arpenteur (2012)
  • Murmures pour Jean Hugo (2013)
  • Abécédaire de l'Espérance (2014)
  • Mon rouge Rougier (2015)
  • Territoires sonores (2016)
  • Émerveillements (2022)

Referéncias[modificar | Modificar lo còdi]